صداهای ناشنیده از آخرین لحظات ترور رهبران کرد در وین
ژیار گل
بی‌بی‌سی
ترور قاسملو؛ صداهایی که شنیده نشده
سی سال پس از ترور عبدالرحمن قاسملو، رهبر وقت حزب دمکرات کردستان ایران، هنوز مقام‌های اتریش در این باره سکوت کرده‌اند. چرا؟
در سی سالگی ترور آقای قاسملو سئوالات زیادی درباره ملاقات او با فرستادگان جمهوری اسلامی ایران وجود دارد. چرا به مذاکره‌کنندگان اعتماد کرد؟ ضاربان که بودند؟ چرا دولت اتریش نمی‌خواهد این پرونده بازگشایی شود؟ آقای قاسملو در این مذاکرات به دنبال چه بود؟
به امید پیدا کردن روزنه‌ای به پرونده ترور رهبران کرد به وین می‌روم. پرونده‌ای که پلیس و مقامات اتریشی نمی‌خواهند دوباره در باره آن صحبت کنند.
نماینده حزب دمکرات و خانواده ترورشدگان تلاش‌های زیادی برای بازگشایی پرونده در اتریش کرده‌اند.

 مدیرعامل فعلی سایپا که از مظنونان قتل آقای قاسملو ست تا کنون با سه نام معرفی شده است: مصطفی مدبر، غفور درجزی دولق، و امیر منصور بزرگیان(نامی که با آن به اتریش رفته بود)
هیوا بهرامی نماینده حزب دمکرات کردستان در وین می‌گوید تلاش‌های آنها به جایی نرسیده "بسیاری از مقام‌های سابق که الان دیگر در دولت نیستند عضو احزاب قدرتمند کنونی هستند. احزابی که همواره دولت را در دست داشته‌اند. این احزاب نمی‌خواهند اعضای سابق و فعلی‌شان به دادگاه فراخوانده شوند و درباره رفتار آن زمان شهادت دهند. این به نفع‌شان نیست."
ما از کانال‌های غیر رسمی توانستم به سه نوار ضبط صوت دست پیدا کنیم که تا به حال در هیج رسانه‌ای منتشر نشده. در حقیقت آخرین سه ساعت عمر آقای قاسملو که با نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در حال مذاکره بوده را ثبت کرده.
گمان می‌رود عبدالرحمان قاسملو مخفیانه مذاکرات را ضبط می‌کرده و بعد از ترورها پلیس نوارها را پیدا کرده.
این نوارها صدای سومین دور مذاکرات مخفیانه آقای قاسملو با محمد جعفری صحرارودی، مسئول تیم جمهوری اسلامی ایران در وین است.
)ادامه(

«خروج از توافق اتمی»؛ هدیه سیاسی جانسون به ترامپ؟
۰۳/مرداد/۱۳۹۸
رضا تقی زاده

بوریس جانسون در نخستین نشست کابینه‌اش در روز پنجشنبه سوم مرداد
گمانه‌زنی‌های داخلی در حزب حاکم محافظه‌کار بریتانیا، طی نخستین ساعات به قدرت رسیدن بوریس جانسون نخست‌وزیر تازه این کشور، از احتمال تصمیم لندن به ترک توافق اتمی ژوئیه سال ۲۰۱۵ با ایران حکایت دارند؛ رویدادی که در عمل، کوبیدن آخرین میخ بر تابوت «برجام» خواهد بود و بدون شک از پشتیبانی گرم کاخ سفید برخوردار می‌شود.
با در نظر گرفتن تعهدات اندک بریتانیا در قبال توافق اتمی، در نگاه نخست، بودن و یا نبودن آن کشور در «برجام» نباید رویدادی با اهمیت و یا تأثیرگذار تلقی شود، اما ساختار حقوقی توافق‌نامه یاد شده که قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت نیز بر پایه آن تنظیم شده، به گونه‌ای است که در صورت کاهش شمار نمایندگان غربی عضو «گروه وزیران ناظر بر اجرای توافق»، ادامه نظارت و نحوه «رفع اختلاف» و استفاده از «مکانیسم بازگرداندن خودکار تحریم‌ها» علیه ایران را غیر ممکن می‌سازد.
"دومینیک راب می‌گوید، بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ به عنوان مشاور حقوقی وزارت خارجه درباره ایران کار کرده است."
 
بیشتر در این باره:
وزیر خارجه جدید بریتانیا: درباره ایران عجولانه تصمیم نمی‌گیرم؛ «احتمال خروج لندن از برجام»
علاوه بر آن، تعهدات مرتبط با باز طراحی رآکتور آب سنگین اراک نیز که پس از خروج آمریکا از توافق اتمی مسئولیت آن به بریتانیا سپرده شده، در نتیجه ترک توافق، معلق خواهند شد.
اگر چه تصمیم آمریکا به ترک توافق اتمی گروه ۵+۱ با ایران آن را به اندازه کافی متزلزل ساخت، ولی مانع از ادامه حیات گیاهی آن نشد، در حالی که قطعیت یافتن خروج بریتانیا از موضوع توافق طی ماه‌های آینده مرگ قطعی آن را رقم خواهد زد.
دلایل بریتانیا برای خروج
بعد از اعلام خروج آمریکا از برجام، بریتانیا طی یک طراحی مشترک و همگام با دو قدرت دیگر اروپایی (فرانسه و آلمان)، حفظ توافق اتمی را همسو با مصالح ملی خود اعلام و تصمیم به باقی ماندن در آن را اعلام داشت.

یک رومانیایی به جای «آمانو» مدیرکل موقت آژانس شد

به دنبال درگذشت یوکیا آمانو مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی، شورای حکام آژانس، کورنل فروتا دیپلمات رومانیایی را به عنوان مدیرکل موقت آژانس تعیین کرد.
در بیانیه آژانس بین المللی انرژی اتمی آمده است که به دنبال درگذشت مدیرکل پیشین این آژانس و «با هدف حصول اطمینان از عملکرد منظم و آرام این آژانس، هیات مدیره تصمیم گرفته است که آقای کرنل فروتا را، تا زمان آغاز به کار یک مدیرکل [جدید]، به عنوان مدیرکل موقت این سازمان تعیین کند.»
یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، که پیشتر گزارش‌هایی درباره احتمال کناره‌گیری او از سمتش به دلیل بیماری منتشر شده بود، سه روز قبل در ۷۲ سالگی درگذشت. علت مرگ او هنوز اعلام نشده است.
قرار است در نشست شورای حکام در ماه سپتامبر جانشین دائم آمانو انتخاب شود.

۰۴ مرداد ۱۳۹۸
حکم دادگاه عالی بریتانیا درباره قرارداد فروش تانک چیفتن به ایران در دوران پهلوی: بریتانیا سود مبلغ قرارداد را نپردازد
دادگاه عالی بریتانیا با صدور حکمی اعلام کرد که شرکت «خدمات بین‌المللی نظامی» بریتانیا ملزم نیست همه سود ناشی از مبلغی را که بابت فروش تانک چیفتن به ایران در سال‌های پیش از انقلاب دریافت کرده، به تهران پرداخت کند. بر اساس حکم دادگاه، رقمی که طرف بریتانیایی به عنوان ضرر و زیان به ایران بدهکار است باید دوباره محاسبه شود. در سال ۱۹۷۱ حکومت پهلوی و دولت بریتانیا بر سر خرید هزار و ۵۰۰ تانک چیفتن به ارزش یک میلیارد دلار توافق کردند. در فاصله سه سال بریتانیا ۱۵۰ تانک به ایران تحویل داد. اما بعد از پیروزی انقلاب این قرارداد لغو شد. ایران برای دریافت پول تانک‌ها و سود آن به دیوان بین‌المللی تجارت جهانی شکایت برد. در سال ۲۰۰۱ دیوان اعلام کرد که شرکت بریتانیایی باید به ایران بابت ضرر و زیان ناشی از این قرارداد، سود پول باقی‌مانده را نیز به همراه تمامی هزینه‌های تیم وکالت ایران و بخش عمده هزینه‌های دیوان تجارت بین‌المللی بپردازد. «خدمات بین‌المللی نظامی» که وزارت دفاع بریتانیا هم در آن سهم دارد اعلام کرد به دلیل تحریم وزارت دفاع ایران در پرداخت‌ها تأخیر کرده و با این استدلال از حکم دیئان تمکین نکرد. ایران برای اجرای احکام دیوان بین‌المللی تجارت جهانی به دادگاه عالی بریتانیا شکایت کرده بود. ایران می‌تواند به این حکم اعتراض کند.

۰۳ مرداد ۱۳۹۸
نیروی دریایی بریتانیا اسکورت کشتی‌ها در تنگه هرمز را آغاز کرد
دولت بریتانیا در پی توقیف یک کشتی بریتانیایی در تنگه هرمز توسط ایران، تصمیم گرفت نیروی دریایی خود را برای اسکورت و همراهی کشتی‌های با پرچم بریتانیا در تنگه هرمز به‌کار برد.

ناو بریتانیایی «اچ‌ام‌اس مونتروز»
وزارت دفاع بریتانیا، پنج‌شنبه ۳ مرداد / ۲۵ ژوئیه در بیانیه‌ای اعلام کرد:
 «نیروی دریایی سلطتنی موظف شد کشتی‌هایی که پرچم بریتانیا را دارند و به تنهایی یا به‌شکل گروهی از تنگه هرمز عبور می‌کنند، همراهی کند. عبور آن‌ها باید از قبل اعلام شود.»
 سخنگوی دولت بریتانیا نیز اعلام کرد که این کشور برای دفاع از آزادی ناوبری، نیروی دریایی تمام کشتی‌های تجاری بریتانیایی را در خلیج فارس اسکورت می‌کند:
«آزادی ناوبری برای نظام تجاری بین‌المللی و اقتصاد جهانی حیاتی است و ما هر کاری که بتوانیم برای حفاظت از آن انجام می‌دهیم.»
شبکه اسکای روز پنج‌شنبه به‌نقل از منابع آگاه گزارش داد که ناو بریتانیایی «اچ‌ام‌اس مونتروز» اولین کشتی بود که شب گذشته چند شناور این کشور را در عبور از تنگه هرمز اسکورت کرد.
پیش از این نیروی دریایی بریتانیا در تنگه هرمز در «عملیات کیپیون» با ناو «اچ ام اس مونتروز» و چهار کشتی دیگر شرکت داشت. ناوشکن «اچ ام اس دانکن» نیز در مسیر برای پیوستن به ناوگان دریایی بریتانیا در خلیج فارس است. ناوچه «اچ ام اس کنت» و ناو جنگی «آر اف ای ویو نایت» نیز در ماه سپتامبر به این کشتی‌ها ملحق می‌شوند. تایمز لندن گزارش داده است که نیمی از ناوگان دریایی بریتانیا تحت تعمیر قرار دارد و غیر فعال است.
بریتانیا در پی توقیف نفتکش «استنا ایمپرو» توسط نیروهای سپاه پاسداران در تنگه هرمز تصمیم گرفت برای تأمین امنیت کشتی‌های تجاری‌اش یک ائتلاف دریایی تشکیل دهد.  فرانسه «ایجاد شرایطی برای گفت‌وگوی جامع منطقه‌ای در مورد امنیت دریایی» را به یک ائتلاف نظامی ترجیح می‌دهد و آلمان هم رغبت چندانی برای حضور نظامی در خلیج فارس ندارد. حسن روحانی همزمان با این تحولات اعلام کرد که ایران در پی تنش با بریتانیا نیست. رئیس جمهوری اسلامی در نشست چهارشنبه هیأت دولت گفت:
«اگر از اقدام خلاف خود در جبل‌الطارق دست بردارند، پاسخ متناسبی از ایران دریافت می‌کنند.»
بریتانیا پیش از این سوپرتانکر «گریس ۱» حامل نفت خام ایران را در تنگه جبل‌ الطارق را توقیف کرده بود. بریتانیا می‌گوید این نفتکش حامل دو میلیون بشکه نفت ایران به سوریه بود و تحریم‌های اروپا علیه سوریه را نقض کرده است.
مارک اسپر، وزیر جدید دفاع آمریکا روز گذشته با تأکید بر حضور نیروی دریایی ایالات متحده در خلیج فارس اعلام کرد که ناوهای آمریکایی به ایران اجازه نخواهند داد که کشتی‌های تجاری آمریکایی را متوقف یا تصرف کند. اسپر گفت طرح بریتانیا و آمریکا برای مقابله با «اقدامات تحریک‌‌آمیز» ایران مکمل یکدیگرند:
«طبعاً ما با هم همکاری می‌کنیم. سنتکام [فرماندهی مرکزی آمریکا] این اختیار را دارد که با آنها همکاری کند.»
روز گذشته نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل، در نامه‌ای به شورای امنیت این سازمان گفت که نفتکش «استنا ایمپرو» «در تنگه هرمز با یک کشتی ماهیگیری ایرانی برخورد و به آن خسارت وارده کرده است و حال تعدادی از خدمه و ماهیگیران صدمه‌دیده کشتی ایرانی نیز وخیم است.»
حمید بعیدی‌نژاد، سفیر ایران در لندن نیز امروز (پنج‌شنبه) اعلام کرد که ایران به سازمان بین‌المللی دریانوردی اطلاعاتی را ارائه داد که از نظر این کشور «تخلفات» نفتکش بریتانیا محسوب می‌شود.
 مشاور فرماندهی کل قوا روز گذشته (چهارشنبه) هشدار داد که هرگونه تغییر در وضعیت تنگه هرمز ممکن است سبب رویارویی‌های خطرناک شود. حسین دهقان گفت:
«معادله ما در تنگه هرمز این است که یا همه از امنیت برخوردار باشند و نفت صادر کنند یا هیچکس.»

پرزیدنت ترامپ مصوبه‌های کنگره برای توقف فروش سلاح به عربستان و امارات را وتو کرد

دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده سه مصوبه کنگره مبنی بر توقف فروش سلاح های ساخت آمریکا به عربستان سعودی و امارات متحده عربی را وتو کرد.
کاخ سفید عصر چهارشنبه دوم مرداد به وقت محلی، سه اطلاعیه جداگانه حاوی متن فرمان پرزیدنت ترامپ را در رد این مصوبه‌های مجلس نمایندگان و سنا منتشر کرد.
رئیس جمهوری آمریکا نوشت این تصمیم او در راستای منافع ملی ایالات متحده و محافظت از بیش از ۸۰ هزار شهروند آمریکا که در عربستان زندگی می کنند، است. آنها تحث تاثیر حملات حوثی‌های یمن قرار دارند که توسط جمهوری اسلامی ایران حمایت می‌شوند.
اوایل ماه جاری میلادی، نمایندگان هر دو مجلس کنگره از هر دو حزب جمهوریخواه و دموکرات به توقف فروش سلاح به این دو متحد آمریکا در حوزه خلیج فارس رأی دادند.
مجلس نمایندگان طرحی برای توقف فروش سلاح به عربستان و امارات تصویب کرد
نمایندگان در اعتراض به نقش عربستان و امارات در کشتار غیرنظامیان در جنگ یمن، خواستار توقف قراردادهایی به ارزش بیش از ۸ میلیارد دلار با این دو کشور شده بودند.

۰۴ مرداد ۱۳۹۸
کودکان زندان زنان: آنان نیز محکوم به حبس‌اند
پرند خالقی
در روزهای اخیر، خبری مبنی بر پیگیری انتقال زنان زندانی دارای فرزند خردسال به «زندان باز»، منتشر شد.
◄ابتکار: انتقال زنان زندانی دارای فرزند خردسال به «زندان باز» پیگیری می‌شود
معصومه ابتکار، معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده، از پیگیری این طرح به منظور تسهیل شرایط معیشتی مادران زندانی و کودکان آن‌ها، خبر داد. چندین سال است که مساله‌‌ی حضور کودکان در بند زنان، به موضوعی برای بحث بدل شده است و نهادها و افراد مختلفی مانند بنیاد کودک، سازمان بهزیستی، سازمان زندان‌ها، انجمن خیریه حمایت از زندانیان، روانشناسان، جامعه‌شناسان و نمایندگان مجلس را درگیر کرده است.

زندان قرچک (شهر ری)، زندان اختصاصی زنان که از این نظر یگانه است. عکس‌های این صفحه همه از این زندان هستند. عکاس: عرفان کوچری، منبع: خبرگزاری تسنیم
«نمیدانم چه کنم. از یک طرف می‌خواهم باز هم جگرگوشه‌ام کنارم باشد. اما نمی‌خواهم در چنین محیطی باشد و پاسوز من شود. دخترم از روزی که به دنیا آمده، به جز زنان بند کسی را ندیده است. مثل هم‌سن و سال‌هایش نیست. حتی تا به حال پارک نرفته. دنیایش همین دیوارها و میله‌هاست.»
این‌ها گفته‌های زهرا است، مادری زندانی که پنج سال از حکمش باقی مانده است و باید طبق قانون فرزند دوساله‌اش را که قیم دیگری ندارد، به بهزیستی تحویل دهد. در آیین نامه اجرایی سازمان زندان‌ها تنها در یک مورد، آن هم در تبصره یک ماده شصت و نه تصریح شده که زنان زندانی، می توانند کودکان خود را تا دو سال به همراه داشته باشند. با این حال، به دلیل فقدان نظارت لازم بر امور زندان‌ها، در برخی از موارد، این قانون رعایت نمی‌شود. طبق گزارش باشگاه خبرنگاران جوان در سال ۱۳۹۵، کودکان ۳ یا ۴ ساله نیز در محیط زندان حضور دارند. معصومه جنگی، مسئول اندرزگاه زنان خراسان جنوبی، می‌گوید: در حدود سال ۸۰، حتی برخی از کودکان تا ۱۲ سالگی نیز در زندان نگهداری می‌شدند.

متاسفانه آمار رسمی و دقیقی از تعداد این کودکان در دست نیست. سازمان زندان‌ها از ارائه‌ی آمار دقیق خودداری می‌کند. محمد نفریه، مدیر پیشین امور کودکان و نوجوانان بهزیستی، تعداد کودکان زندان‌ها را حدود ۴۳۰ نفر اعلام کرده بود. با این حال، محمد جواد فتحی، نماینده‌ی استان تهران در مجلس شورای اسلامی، در تیرماه سال ۱۳۹۶، تعداد این کودکان را بیش از ۲۰۰۰ تفر دانست.‌ فتحی، حضور این تعداد کودک در زندان ها را وضعیتی عجیب و قابل تامل خواند و از سازمان زندان‌ها خواست تا آمار شفافی از تعداد مادران زندانی و فرزندان در بند، ارائه کنند. وی افزود: «مخفی کردن آمار، مشکلی را حل نمی‌کند. هرچند آمارهای بالا تاسف برانگیز است.»
وضعیت در ایران و تجربیات جهانی
بدیهی است که حضور کودکان از بدو تولد در محیطی مانند بند عمومی زندان به همراه سایر زندانیان، می‌تواند سلامت جسم و روان کودکان را در معرض خطرهای بسیاری قرار دهد. این در حالی است که در برخی از کشورها، راهکارهایی برای نگهداران مادران زندانی به همراه کودکشان، در محیطی به دور از بند عمومی، در نظر گرفته شده است. با این حال، در گزارشی که چندی پیش در بازدیدی از زندان قرچک منتشر شده بود، آمده بود که کودکان با دیدن بازدیدکنندگان مرد فرار کردند و در گوشه‌ای پناه گرفته‌اند. چون در هنگام زندانی بودن مادر، در محیطی غیرعادی و تک جنسیتی بزرگ می‌شوند. بعضی از این کودکان، ماشین ندیده‌اند و از سوار شدن به خودرو، دچار وحشت و اضطراب می‌شوند.

سوزن‌بانان، کودکان را نکشید
محمد فاضلی*
تصور کنید قطاری در حال حرکت است و می‌تواند در دو مسیر حرکت کند.
مسیر اول، به سوی تعدادی کودک می‌رود که روی ریل ایستاده‌اند و قطعاً برخورد قطار آن‌ها را می‌کشد. مسیر دوم، به سمت اتومبیل لوکس شما می‌رود که روی ریل گیر کرده و نتوانسته‌اید آن‌را حرکت دهید.
شما سوزن‌بان هستید و می‌توانید مسیر قطار را به سمت یکی از این دو مسیر هدایت کنید. شما قطار را به کدام سمت هدایت خواهید کرد؟ کودکان یا اتومبیل لوکس خودتان؟
شما تا به پاسخ خودتان فکر کنید، داستان مختصر این آزمایش ذهنی را بگویم. این آزمایش ذهنی را پیتر سینگر فیلسوف اخلاق استرالیایی، نویسنده کتاب مشهور آزادی حیوانات، و صاحب ایده‌هایی درباره گیاهخواری، آزادی بیان، مخالفت با منع اظهار نظر درباره هولوکاست، اخلاق زیستی و شاید از همه مهم‌تر برای بحث ما، صاحب ایده «دیگردوستی مؤثر» طراحی کرده است. سپاس‌گزار از محمدرضا جلایی‌پور که مرا با این ایده و آزمایش ذهنی آشنا کرد.
پاسخ‌تان به پرسش سینگر چیست؟ آیا شما قطار را به سمت خودرو لوکس خودتان هدایت می‌کنید و جلوی کشته شدن کودکان را می‌گیرید؟ اکثریت آدم‌ها احتمالاً همین کار را می‌کنند. این پاسخ پی‌آمد مهمی دارد.
ایده پیتر سینگر این است که بسیاری از ما – آن‌ها که توان خرید کالا و خدمات لوکس نظیر خرید ساعت گران‌قیمت، خوردن شام در رستوران بسیار گران، زندگی در خانه‌های اشرافی، سوار شدن بر خودروهای لوکس، استفاده از عینک و لباس برند و … داریم – در عمل و زندگی روزمره، قطار را به سمت کودکان هدایت می‌کنیم. سینگر حامی ایده استفاده از درآمد مازاد برای نجات کودکان است.
ما در حالی که می‌توانیم هزینه‌ای را که برای بسیاری از کارهای لوکس زندگی‌مان هزینه می‌کنیم، برای نجات کودکان در خطر جهان اختصاص دهیم، از خیر مصارف لوکس خودمان نمی‌گذریم. کودکانی هستند که با چند ده یا چند صد هزار تومان از ابتلای آن‌ها به بیماری‌هایی که یک عمر آن‌ها را می‌آزارد نجات می‌یابند.
برخی کودکان برای رفع بازماندگی از تحصیل فقط به سالی چند صد هزار تومان نیاز دارند. این حکایت کم‌وبیش در زندگی بسیاری از ما جاری است.
پیتر سینگر طرفدار استفاده از درآمد مازاد صاحبان این گونه درآمدها برای مقابله با مرگ و سایر خطراتی است که کودکان در خطر را تهدید می‌کند. جلوگیری نکردن از مرگ کودکان در خطر از نظر او با کشتار انسان‌ها تفاوتی ندارد.
این متن را نوشتم تا هر کدام از ما که درآمد مازاد داریم و از آن می‌توانیم برای نجات کودکی استفاده کنیم، یادمان باشد که شاید سوزن‌بانی هستیم که قطار را به سمت کودکان هدایت می‌کنیم. اما نکته مهم‌تری هم هست.
من فکر می‌کنم کسانی هستند که از صاحبان درآمدهای مازاد که قطار را به سمت کودکان هدایت می‌کنند، وظیفه اخلاقی سنگین‌تری دارند. حکمرانانی که با توزیع رانت و تداوم ناکارآمدی، دائم بر شمار صاحبان درآمدهای بادآورده مازاد می‌افزایند تا بتوانند زندگی لوکس‌تر فراتر از نیازی داشته باشند، گناه‌شان خیلی سنگین‌تر است.
حکمرانانی که قادر نیستند نظام مالیاتی دقیق و سالمی ایجاد کنند که درآمد مازاد ناشی از رانت‌ها را جمع‌آوری کنند، و کفایت ندارند تا نظام حمایتی دقیقی توسعه دهند که فقرا را تحت حمایت همان نظام مالیاتی قرار دهد، خطاکارتر و بسیار قابل سرزنش‌ترند.
حکمرانان و مدیرانی که سوزن‌بان ریل‌های نظام سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری هستند و ناکارآمدی موجود را تداوم می‌بخشند، هر روز و هر ساعت، قطاری را به سمت کودکان، بی‌خانمان‌ها، زنان بدسرپرست، فقرای شهری، حاشیه‌ها، توده‌های احساس‌کننده تبعیض، مرزنشین‌های محروم از صدایی در مرکز، قومیت‌های در حاشیه، ناتوانان و صداهای ناشنیده جامعه هدایت می‌کنند. سوزن‌بان اصلی ایشان هستند.
هر کس تصمیم می‌گیرد و سیاست وضع می‌کند، سوزن‌بان است؛ و آن‌که سیاست‌گذار مهم‌تری است، سوزن‌بان تعیین‌کننده‌تری است. برخی با تصمیم‌شان یک کودک، برخی ده کودک، دیگرانی هزاران کودک، و برخی کودکان نسل‌ها را می‌کشند. سوزن‌بانان، کودکان را نکشید.
* عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی
منبع: کانال تلگرام نویسنده

۰۳ مرداد ۱۳۹۸
واگذاری صنعت خودروسازی به بخش خصوصی در سه گام غیر شفاف
سازمان خصوصی‌سازی دولت را موظف به فروش سهام ایران‌خودرو و سایپا کرده است. کل سرمایه شرکت خودروسازی سایپا چهار هزار میلیارد تومان است این شرکت اما بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان زیان انباشته دارد. ایران خودرو نیز دست‌کم هشت میلیارد تومان زیان انباشته دارد. به این ترتیب دو شرکت بزرگ خودروسازی ایران عملاً ورشکسته‌اند و در همان حال قابل‌ واگذاری هم نیستند، زیرا سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) سهام این دو شرکت را قبلاً وثیقه دریافت وام کرده است.

سازمان خصوصی‌سازی: دست باز برای واگذاری ایران‌خودرو و سایپا. قوه قضائیه هم خود را کاملاً کنار کشیده است.
زندگی و معیشت نزدیک به یک میلیون نفر از جمعیت شاغل ایران به صنایع خودروسازی وابسته است. در صنایع خودروسازی ایران ۱۲۲ هزار نفر اشتغال مستقیم دارند که ۱۱۰ هزار نفر آن‌ها در دو گروه بزرگ خودروسازی ایران‌خودرو و سایپا کار می‌کنند و ماهانه نزدیک به ۲۰۰ میلیارد تومان حقوق و مزایای آ‌ن‌هاست. به رغم هشدار برخی از نمایندگان مجلس که عده‌ای با لابی‌گری در پی تصاحب دو شرکت خودروسازی بزرگ ایران‌اند، سازمان خصوصی‌سازی یک ماه قبل (۳ خرداد) دولت را مکلف کرد سهام ایران‌خودرو و سایپا را بفروشد. ۱۴ درصد از سهام ایران خودرو و ۱۷ درصد از سهام سایپا برای فروش عرضه خواهد شد.
آخرین استعلام از بانک مرکزی نشان می‌دهد حدود ۳۰ هزار میلیارد تومان بدهی کل خودروسازهاست که ۲۴ هزار میلیارد تومان آنها مربوط به ایران خودرو و سایپاست و میزان خودروهای پیش فروش شده‌ای که تحویل نداده‌اند هم تقریباً به همین میزان است. قاعدتاً در یک نظام شفاف اقتصادی می‌بایست با برگزاری مجمع عمومی فوق‌العاده، سهامداران درباره بدهی‌ ایران خودرو و سایپا و خودروهای پیش‌فروش شده و همچنین قطعات تولید شده که در بازار با قیمت بالا عرضه می‌شوند تصمیم بگیرند. اما چنین نیست. سازمان خصوصی‌سازی اعلام کرده سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران (ایدرو) سهم دولت از این شرکت را در بانک وثیقه دریافت وام قرار داده است. به گفته علی‌اشرف عبدالله ‌پوری حسینی معلوم نیست که سهام دولت در سایپا و ایران‌خودرو وثیقه چه کسانی است:
«مادامی‌که ایدرو سهام خود در ایران خودرو و سایپا را آزاد نکرده این سهام در وثیقه است امکان برگزاری مزایده وجود ندارد. در واقع انتشار آگهی خصوصی‌سازی برای واگذاری سهام ایران خودرو و سایپا مشروط بر فک وثیقه این شرکت‌هاست.»
 به نظر می‌رسد برنامه واگذاری سهام این دو شرکت در سال جاری قابل اجرا نخواهد بود. همین‌قدر مشخص است که بنا به مصوبه شورای هماهنگی سران قوا، وزارت اقتصاد و دارایی اجازه دارد سهام این دو شرکت بزرگ را واگذار کند. به یک معنا دولت از مسئولیت خود در قبال این دو شرکت شانه خالی کرده و دست سودجویان را برای تملک دو شرکت خودروسازی بزرگ ایران باز گذاشته است.
رضا رحمانی، وزیر صنعت روز گذشته (چهارشنبه ۲ مرداد) اعلام کرد که ایران‌خودرو و سایپا در سه مرحله و در فاصله بین سال‌های ۹۸ تا ۹۹ به بخش خصوصی واگذار می‌شوند. در مرحله نخست دو شرکت بخشی از املاک خود را به قیمت ۱۰۰۰ میلیارد تومان می‌فروشند و آن را به بدنه تولید تزریق می‌کنند، در مرحله بعد بخشی از سهام شرکت‌های زیرمجموعه این دو خودروساز فروخته می‌شود و سرانجام در مرحله آخر سهام متعلق به دولت در این دو شرکت به فروش می‌رسد.
هفته گذشته بهرام پارسایی، سخنگوی کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی هشدار داده بود که ممکن است عده‌ای ایران‌خودرو و سایپا را به سمت ورشکستگی بکشانند که بعد با لابی‌هایی که در اختیار دارند آن‌ها را در تملک خود درآورند. این نماینده مجلس گفت قوه قضائیه هم علاقه‌ای به بررسی تخلفات خودروسازان ندارد:
«دو خودروساز بالغ بر چند صد هزار شاکی و ناراضی دارند و همین‌که قوه قضاییه به صورت جدی برای بررسی تخلفات آن‌ها ورود نمی‌کند برای ما جای سوال دارد.»
 سال گذشته واگذاری نیشکر هفت‌تپه و فولاد اهواز به بخش خصوصی سبب اعتراضات کارگری شد.

ماموران امنیتی مانع برگزاری مراسم یادبود احمد شاملو شدند

عکس از آرشیو
ماموران امنیتی مانع از برگزاری مراسم یادبود احمد شاملو، شاعر معاصر ایران، در نوزدهمین سالگرد درگذشت او شدند. 
گروهی از علاقه‌مندان به احمد شاملو قصد داشتند روز چهارشنبه دوم مرداد ماه بر سر مزار او در امام‌زاده طاهر کرج حاضر شوند، اما ماموران امنیتی با بستن درهای امام‌زاده طاهر کرج، مانع از برگزاری این مراسم شدند. 
این برای چندمین بار در سال‌های اخیر است که ماموران امنیتی اجازه نمی‌دهند مراسم احمد شاملو برگزار شود. پیشتر و طی سال‌های گذشته، چندین بار هم از سوی افراد ناشناس به سنگ قبر او آسیب وارد شده بود. 
احمد شاملو از شاعران معاصر ایران است که دوم مرداد ماه سال ۱۳۷۹ درگذشت. از او در مجموع ۱۸ دفتر شعر منتشر شده است. شاملو همچنین چندین داستان و مجموعه اشعار شاعران غیرایرانی را ترجمه کرده است.

دانشمندان می‌گویند بین قلب شکسته و سرطان ارتباط وجود دارد

تا حالا شنیده اید که یک زوج که به هم وابسته اند و علاقه شدیدی یه یکدیگر دارند، به فاصله کمی از یکدیگر از جهان رفته باشند؟ این یکی از نشانه های سندروم «قلب شکسته» است که در مواقع پرتنش، مانند زمانی که شخصی عزیزش را از دست می دهد، روی می دهد.
سی ان ان در گزارشی نوشت، اکنون محققان در حال بررسی رابطه بین سرطان و قلب شکسته هستند. نتایج تحقیقات در ژورنال انجمن قلب آمریکا منتشر شده و نشان می دهد بین سندروم قلب شکسته و ابتلا به سرطان، ارتباطی وجود دارد.
یک نفر از هر شش فردی که به سندروم قلب شکسته دچار شده، چندی بعد مبتلا به یک نوع بیماری سرطان شده و در بیشتر مواقع پنج سال بعد از ابتلا به سرطان فوت کرده است اما در بیماران مبتلا به سرطان که به سندروم قلب شکسته دچار نشده اند، چنین روندی مشاهده نشده است.
این آمار با بررسی بیش از ۱۶۰۰ بیمار با سندروم قلب شکسته به دست آمده است.

سخنی با آقای خاتمی؛
  🔴 آقای خاتمی، فرموده ای که مردم از خودگذشتگی کنند و در انتخابات شرکت نمایند!
آقای خاتمی، لطف کن و به ما بگو برای چه از خودگذشتگی کنیم!؟
برای انکه کسانی که از فیلتر جنتی میگذرند رای بیاورند!؟
برای انکه دخترانمان را باز در خیابان بی حرمت کنند و به خاطیان در سیمای میلی لوح تقدیر بدهند!؟
برای انکه شاعران را ( همین چند روز پیش) حکم زندان بدهند و منتقدان را در زندان حکم چاقو( زندان فشاپویه)!؟
برای انکه گردن حسن نصرالله کلفت تر شود و کودکان بلوچستان نحیف تر و سیل زدگان لرستان تنها تر و کوله بر ها فقیر تر و کانکس خواب ها و گور خواب ها بیشتر شوند!؟
برای انکه اعداد اختلاس هر بار میلیاردی رکورد بزنند و اقا زاده ها آقا بمانند و ارز خواری ، زمین خواری، جنگل خواری، کوه خواری و ادم خواری آنها ادامه یابد و ککشان هم نگزد!؟
برای آنکه ناموس موشکی ایت الله موجب فروش ناموس مردم در فقر و فلاکت و بیکاری و جرم و فساد شود!؟
برای انکه برادران قاچاقچی کشتی کشتی نفت این ملت را برای همچون اسدی بفرستند و بندر بندر کالای بی خاصیت چینی را به این کشور سرازیر کنند و انگشت شمار تولید کننده داخلی را به فلاکت بکشانند!؟
برای انکه حجاب بشود حجت شماره یک اسلام و دروغ و ربا و ریا و دزدی بشوند اصول دین !؟
برای آنکه برادران عراقی مشهد لند را پر آوازه کنند و ستاد بازسازی عتبات گنبد های عراقی را طلا کاری کند و دختران ایرانی مجالس شیخ نشینان عرب را گرم کنند و قضات محترم تپه های لواسان را کاخ کنند و ...!؟
برای انکه نه مذاکره کنیم، نه صلح کنیم، نه جنگ کنیم مبادا خلاف نظر مبارک حضرت اقا مکدر شود و هشتاد میلیون نفس نکشد که یک نفر بگوید من آنم که رستم بود پهلوان!؟
برای انکه درامد ملی سقوط ، شاخص فلاکت صعود، تولید ملی متوقف، کارچاق کنی گسترش، و فروش اموال ملت به خودی ها بیشتر شود!؟
برای انکه نخبه ها فراری شوند و کوتوله های فکری همه کاره ی مردم شوند و پاسپورت ایرانی ته جدول بماند و ....!؟
برای انکه برادر رئیس جمهور فاسد باشد( با قید وثیقه ازاد ،در واقع گروگان فشار به رئیس جمهور) برادر رییس مجلس فاسد باشد ، برادر رییس قوه قضاییه فاسد باشد(لاریجانی ها سر دسته خلافکاران کشور) و.... الباقی هم دزدان نگرفته ای که پادشاه اند!؟
برای اینکه براداران قاچاقچی همچنان کشور را غارت کنند و ۹۰ درصد اقتصاد کشور را ارث پدری بدانند؟
برای اینکه رهبر با ثروت ۲۰۰ میلیاردی بتواند در سالهای آینده ثروتش را به ۵۰۰ میلیارد دلار برساند؟
آقای خاتمی قصه دراز است، اندکی را من گفتم. اینبار تو بیا و از خودگذشتگی کن و مرد باش و اگر حرفت خریداری دارد به مردم بگو در انتخابات شرکت نکنند تا رژیم امتداد خود را به صندوق ارای تقلبی گره نزند!

از کجا به اینجا رسیدیم؟
محمدجواد اکبرین
وسط رجزخوانی‌ها برای جنگ یا مذاکره، من به تماشای تاریخ نشسته‌ام. مرورِ گذشته، مراقبت از امروز و آینده است تا ببینم از کجا به اینجا رسیده‌ایم؟
ده سال پیش، در روزهای پایانی تیرماه خیلی از معترضان که در خیابان گم شده بودند در کهریزک پیدا شدند. برخی از آنها زیر شکنجه دوام نیاوردند و جان دادند. یکی از آنها محمد کامرانی بود که ۱۸تیر به کهریزک رفت و یک هفته بعد پیکر خونین و بی‌جانش در بیمارستان لقمانِ تهران بود!
۴سال پس از فاجعه کهریزک، قاضی مرتضوی متهم این جنایت در جریان دادگاهِ ۶خرداد۹۲ منکر شکنجه شد و گفت «مرحوم کامرانی گرمازده شده بود…اگر مرحوم در بهداری پاشویه می‌شد تب او کاهش پیدا می‌کرد و منجر به مرگ نمی‌شد».
مشکل اینجا بود که حتی پزشک کهریزک هم زنده نبود تا بر حقیقتِ ماجرا شهادت دهد! آبان‌ماه ۸۸ اعلام شد که پزشک کهریزک (رامین پوراندرجانی) در بهداریِ نیروی انتظامی تهران، در خواب سکته کرد.
دو ماه بعد از اظهارات مرتضوی در دادگاه، دانشجویان در دیدارِ ۶مرداد۹۲ با رهبری نسبت به پرونده کهریزک اعتراض کردند. آقای خامنه‌ای جواب داد: «البته در حاشیه و گوشه و کنارِ یک حادثه‌ی بزرگ ممکن است مسائلی روی داده باشد که گاه یک نفر مظلوم یا ظالم واقع شود». کشتن بچه‌های مردم از نظر او «حاشیه و گوشه و کنار» بود و بنابراین طبیعی بود که ۸سال طول بکشد تا مرتضوی بازداشت شود. حبس او به ۲ماه نکشید که گفتند به مرخصی رفته؛ در حالیکه برخی از زندانیان ۸۸ در سالهای زندان حتی یک روز هم به مرخصی نرفته بودند.
با این‌همه اما اگر محسن، فرزند آقای روح‌الامینی (از مدیران انقلابیِ نظام) در میان شهدای کهریزک نبود شک دارم که اصلا چنین پرونده‌ای گشوده می‌شد تا شامل امثال محمد کامرانی (فرزند یک کارمند عادی) شود. بعدها قاضی حیدری‌فر، دیگر متهمِ جنایت کهریزک در مصاحبه ۲۲مهر۹۶ با شرق گفت: «من به وظیفه خودم در دفاع از نظام و حریم ولایت عمل کرده‌ام/اگر می‌دانستم پسر آقای روح‌الامینی در آن جمع است او را به احترام پدرش آزاد می‌کردم/اما فرزندش زمان بازجویی، هویت خود را کتمان کرده بود».
مرتضوی هم در دفاعیاتش گفت: «اینجانب صرفا به دلیل ایفای وظایف قانونی و تکلیف الهی در مهار اغتشاشات و فتنه سال ۱۳۸۸ محکوم شدم. فوت مرحوم روح‌الامینی فرآیندی تدریجی و زمانبر بوده و بر اثر یک ضربه‌ی نوعا کشنده یا یک حادثه ناگهانی اتفاق نیفتاده».
ما با این گذشته به امروز رسیده‌ایم. اگر حکومت حرمت شهروندانش را نگه می‌داشت مردمش هم پشتیبانش بودند و هیچ بیگانه‌ای در ما طمع نمی‌کرد و ایران ما چنین پریشان و سرگردان میان جنگ و مذاکره نبود. حکومتی که هرگز به مذاکره با شهروندانِ معترضش تن نداده و در مواجهه با جریان‌های سیاسی و اجتماعی، به حذف و حبس و حصر روی آورده، آبرویش را نزد مردمش باخته و در برابر دشمنانش هم می‌بازد. با این کارنامه، چه جنگ کنند چه مذاکره، باخته‌اند

سرمقاله سیدمحمد خاتمی در گاردین: گفت و گو یا فاجعه؟/ دعوت خاتمی از عقلای جهان: «ائتلاف برای صلح» تشکیل دهید
۲۱ سال پیش، مجمع عمومی سازمان ملل متحد به پیشنهاد من و با اجماعی کم‌نظیر، سال ۲۰۰۱ را سال گفت‌وگوی تمدن‌ها نامید و امید به نشاندن صلح و گفت‌وگو به جای خشونت و ترور و جنگ و تحریم را افزایش داد. ملت ایران نیز به رغم خاطرات تلخ تاریخی، به افق جدیدی از گفتگو و تعامل برابر با کشورهای قدرتمند امید بست. این امیدها اما، با جنایت بزرگ یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ و جنگ‌های ویرانگر و پرجنایت بعدی در غرب آسیا، مجال بالیدن نیافت. جنگ‌های فاجعه‌بار عراق و افغانستان و انواع مداخله‌ در منطقه، این زیست‌بوم را بحرانی‌تر کرد، زمینه‌ساز رشد تروریسم بین‌المللی و جنگ‌های داخلی در سوریه و عراق و جنایات جنگی در یمن و مخل امنیت در منطقه و سایر نقاط جهان شد.
در همان دوران، توسعه‌ی برنامه‌ی صلح‌آمیز هسته ایران به آزمون گفت‌وگو برای صلح بدل شد. دولت من برای جلب اعتماد بیشتر جامعه‌ی جهانی بر سر برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای‌اش به گفت‌وگو روی آورد و نهایتا پس از سال‌ها مذاکره‌ی دشوار و پرماجرا، دولت رئیس‌جمهور روحانی موفق شد با شش کشور قدرتمند جهان به «توافق برجام» دست یابد.
ایران مکررا اعلام کرده است که در پی ساختن سلاح هسته‌ای نیست و امضای برجام و التزام به مقررات NPT نشانگر حسن نیت ایران برای التزام شفاف و قابل تایید به لوازم این تعهد به صلاح‌آمیز ماندن برنامه‌ی هسته‌ای‌اش است. دستاورد بزرگ برجام نشان داد که حسن نیت و تعهد و اعتماد متقابل میان ایران و کشورهای ۳+۳ در مسیر بسط صلح، نه‌تنها ممکن، بلکه مطلوب است. برجام همچنین سنگ بنایی بود برای ساختن روابط ثمربخش‌تر و سازنده‌تری بین کشورهای امضاکننده‌؛ اما ایران تنها کشوری است که مو به مو به برجام عمل کرد و متاسفانه سایر امضاکنندگان برجام به‌ همه‌ی مسئولیت‌ها و تعهدات‌شان در قبال ایران پایبند نماندند.
نباید فراموش کرد که درست همزمان با مهار تقریبا کامل تروریسم داعش با نقش‌آفرینی تعیین‌کننده‌ی ایران، دولت ترامپ با خروج قاعده‌شکنانه‌اش از برجام (که نقض قطع‌نامه‌ی ۲۲۳۱ شورای امنیت بود که از جمله با حمایت خود آمریکا به تصویب رسیده‌ بود) و برافروختن جنگ اقتصادی شدیدی علیه مردم ایران دور جدیدی از اقدامات خصمانه علیه کشورم را آغاز کرد. به تعبیر دیگر، دولت ترامپ در حال مجازات ایران و جامعه‌ی جهانی است، نه به این خاطر که برجام را نقض کرده‌اند، بلکه اتفاقا به دلیل پایبندی‌شان به این توافق‌نامه‌ی بین‌المللی و مصوبه‌ی سازمان ملل. خروج از برجام، هجمه‌ی دولت ترامپ به ارزش گفت‌وگو، تعامل و ائتلاف جهانی برای تحقق صلح بود. تحریم حداکثری اقتصادی علیه ایران ستم جمعی به مردمی است که هیچ خطایی نکرده‌اند. افزون بر این، دولت کنونی آمریکا در حال افزایش تنش‌های خلیج فارس است که احتمال درگیری نظام و حتی جنگ تمام‌عیار را بالا می‌برد.
وضع مجدد تحریم‌های غیرانسانی و تهدیدهای دوباره‌ی نظامی موجب تسلیم دولت ایران و ‌هم‌وطنان من نخواهد شد. تحریم‌ اقتصادی، درست مثل تروریسم، میان قربانیانش تفاوت نمی‌گذارد و ویرانگر و غیراخلاقی است.
امروز خاورمیانه دوباره در معرض بحرانی قرار گرفته که خودش ایجاد نکرده، و هم غیرضروری است و هم قابل اجتناب. اما لازم نیست که چنین بماند و تنش‌های رو به افزایشِ کنونی هنوز قابل مهار و کاهش است. برای این‌که منطقه دوباره اسیر یک طوفان ویرانگر نشود باید خردمندان رشته‌ی امور را در دست بگیرند و این چرخه‌ی یک‌جانبه‌گرایی متکبرانه و نشاندنِ حمله‌ی نظامی به جای راه حل سیاسی متوقف شود. دولت آمریکا باید به تعهدات بین‌المللی‌‌اش احترام بگذارد و به جای تهدید به جنگ و زورگویی، گفت‌وگو را انتخاب کند.
به عنوان کسی که عمرش را صرف دفاع از گفتگوی فرهنگ‌ها و تمدن‌ها، صلح جهانی، دموکراسی، رواداری و حقوق بشر کرده است، ضمن ابراز نگرانی شدید نسبت به چشم‌انداز پیش روی ملت ایران و ملت‌های منطقه، از همه‌ی آنان که در آمریکا و سراسر جهان حسن نیت دارند و «گفتگوی تمدن‌ها» و «صلح» را جایگزین «برخورد تمدن‌ها» و «جنگ» می‌خواهند، دعوت می‌کنم برای تشکیل «ائتلاف_برای_صلح» بسیج شوند تا صدای «نه_به _جنگ_با_ایران» را بلند کنند. با توجه به سطح بالای تنش کنونی در منطقه‌ی خلیج فارس، شرایط شکننده و انفجاری است.
علی‌رغم فشارهای گروهی از مشاورانش، ترامپ همچنان مختار است که تنش‌هایی که دولت خودش بی‌دلیل افزوده را بکاهد. او باید بداند که ایرانی‌ها مقاوم اند. هم‌وطنان من بیش از صد سال است که از انقلاب مشروطه برای حفظ کرامت و استقلال‌شان مبارزه کرده‌اند. فرآیند مذاکرات برجام هم نشانگر حسن نیت ایران و تعهدش به صلح توأم با احترام بود. اما آیا دولت کنونی آمریکا اهل احترام متقابل هست؟ یا می‌خواهد به توهین و بی‌حرمتی ادامه دهد و همچنان از زبان استعماری‌ مشابه یک دولت استعمارگر قرن نوزدهمی و نه یک قدرت جهانی قرن ۲۱ ام، استفاده کند؟
ساختن بسیار دشوارتر از خراب کردن است. موانع صلح پایدار واقعی‌اند، اما فائق‌نیامدنی نیستند. برای برداشتن این موانع باید برای مطالبه‌ی صلح و گفت‌وگو و طرد کسانی که خیال‌پردازانه به جنگ تمام‌نشدنی و نوعی «برخورد تمدن‌ها»ها می‌اندیشند فعال‌ شویم. باید در این مسیر جدی باشیم، نه‌تنها برای اکنونِ خودمان، که از جمله برای نسل‌های بعدی؛ که اگر امروز صدایمان را بلند و صلح را مطالبه نکنیم، ما را تبرئه‌ نخواهند کرد. گفتگو، همدلی و آمادگی برای شنیدنِ دیگری تنها راه گشودن افق‌های امیدبخش به آینده‌ی روشن است

فراخوان ایرانیان ضد تحریم و جنگ برلین
با ادامۀ تحریم‌ها و جنگ مخالفت کنیم ‏
ما برآنیم که همیاریِ پیگیرِ همه هموطنان در آلمان و دیگر کشورهای جهان در به‌کارگیری همۀ امکانات می‌تواند به سهم ‏خود مانع ادامۀ تحریم‌ها و وقوع جنگ شود. در این راه دستِ یاری به‌سوی همۀ شما دراز می‌کنیم و امیدواریم که با ‏احساس مسوولیت مشترک برای دستیابی به هدف‌های انسانی و میهن‌دوستانۀ خود تلاش کنیم.
iran-emrooz.net | Sun, 21.07.2019, 17:15

هموطنان عزیز!
خطرِ بروزِ جنگ روز‌به‌روز با شدت بیشتری میهنِ ما، کل منطقه، و صلح جهانی را تهدید می‌کند. حضور روزافزون ‏ناوهای هواپیمابر و تجهیزات گوناگون جنگی آمریکا در خلیج فارس و برخی کشورهای منطقه شاهدی بر این مدعاست. ‏افزون بر اینها تحریم‌های کمرشکن آمریکا جامعۀ ما را‎ ‎با بحران‌های فراگیر اقتصادی و اجتماعی روبرو کرده است. در ‏این چارچوب شاهد آن هستیم که قشرهای فرودست و میانی جامعه، حتا در تأمین زندگی روزمرۀ خود، پیوسته ناتوان و ‏ناتوان‌تر می‌شوند. ‏
با توجه به این وضعیت خطیر، به‌خصوص خطر جنگ و پی‌آمدهای دهشتناک آن، که از‌جمله کشورهای اروپایی را دچار ‏مخاطره خواهد کرد، انتظار می‌رفت و می‌رود که احزاب و سازمان‌ها و شخصیت‌های بانفوذ آلمانی در پیشگیری از چنین ‏بحران بزرگی، با احساس مسوولیت قدم پیش بگذارند، که متأسفانه اینگونه نیست، و به‌طور محسوسی به‌نظر می‌رسد که ‏این خطر بزرگ را جدی نگرفته‌اند، و یا به دلایلی نمی‌خواهند جدی بگیرند. ‏
در چنین شرایطی، ما، شماری از ایرانیان صلح‌طلب، با تأکید بر ضرورت پیشگیری از بروز یک جنگ خانمان‌سوز و ‏برای پایان دادن به تحریم‌های در حال گسترش اقتصادی، که به‌خصوص دامنگیر اکثریت مردم کشورمان شده ‏است، به‌سوی همۀ نیروهای صلح‌طلب، به‌ویژه هم‌میهنان عزیزمان در برون‌مرز، دست یاری دراز می‌کنیم. دستیابی به ‏چنین هدف‌هایی از‌جمله می‌تواند خواست مشترک ایرانیان صلح‌دوست، با دیدگاه‌های گوناگون سیاسی اجتماعی باشد. ما، ‏گروه مورد اشاره، به‌رغم مواضع انتقادی خود نسبت به عملکردهای حکومت و دولت جمهوری اسلامی در زمینه‌های ‏گوناگون، بر ضرورت دفاع از تمامیت ارضی ایران، مخالفت بی‌چون و چرا با شروع جنگ و دخالت‌ کشورهای خارجی ‏تأکید می‌کنیم. یادآور می‌شویم که وقوع هر جنگی می‌تواند فرایند مبارزۀ پیگیر برای دستیابی به دموکراسی، شکوفایی ‏اقتصادی و عدالت اجتماعی در کشور ما را ده‌ها سال به عقب بیندازد. ‏
ما برآنیم که همیاریِ پیگیرِ همه هموطنان در آلمان و دیگر کشورهای جهان در به‌کارگیری همۀ امکانات می‌تواند به سهم ‏خود مانع ادامۀ تحریم‌ها و وقوع جنگ شود. در این راه دستِ یاری به‌سوی همۀ شما دراز می‌کنیم و امیدواریم که با ‏احساس مسوولیت مشترک برای دستیابی به هدف‌های انسانی و میهن‌دوستانۀ خود تلاش کنیم. در این چارچوب ‏پیشنهادهای خود را با شما در میان می‌گذاریم، و از هر ابتکار موثری در زمینه های طرح شده استقبال می‌کنیم: ‏
‏۱ـ نشست‌های منظم برای تبادل‌نظر و هماهنگی جهت انجام اقدامات گوناگون. ‏
‏۲ـ روشنگری در سطوح مختلف با به‌کارگیری کلیۀ امکانات موجود. ‏
‏۳ـ تماس با سازمان‌های مدنی، به‌خصوص‎ ‎هواداران صلح در برلین و دیگر شهرها و کشورها، برای همیاری و همکاری ‏در انجام کارهای ضرور، به‌ویژه سازماندهی تظاهرات ضدِ جنگ. ‏
‏۴ـ تماس با اتحادیه های کارگری، احزاب سیاسی و شخصیت‌های بانفوذ صلح‌طلب و دعوت از آنها برای شرکت در ‏گفتمان ضدِ جنگ و غیره. ‏
‏۵ـ دعوت از مبارزان کشورهای منطقه خاورمیانه مقیم برلین برای همکاری در مخالفت با جنگ جدید و تبادل‌نظر درباره ‏آینده منطقه و استقرار روابط دوستانه و همکاری‌های مشترک همسایگان منطقه‌ای. ‏
 ‎ایرانیان ضد تحریم و جنگ برلین

۰۱ مرداد ۱۳۹۸
ژاپن به ائتلاف آمریکا در تنگه هرمز نمی‌پیوندد
فرماندهی مرکزی آمریکا قصد دارد به‌منظور نظارت و امنیت بیشتر در آبراه‌های کلیدی خاورمیانه عملیات «سنتینل» (نگهبان) را با کمک هم‌پیمان‌های خود راه‌اندازی کند. ژاپن یکی از این کشورهای مدنظر آمریکا بود که بار دیگر گفت به این ائتلاف نمی‌پیوندد.

عکس از آرشیو
به‌گزارش رویترز، سخنگوی دولت ژاپن سه‌شنبه یکم مرداد / ۲۳ ژوئیه اعلام کرد که در موضع این کشور در مورد پیشنهاد آمریکا برای تشکیل یک ائتلاف دریایی در خاورمیانه تغییری ایجاد نشده است و توکیو در این ائتلاف شرکت نخواهد کرد.
پیش از این، تاکشی ایوایا، وزیر دفاع ژاپن سه‌شنبه هفته گذشته، ۲۵ تیر / ۱۶ ژوئیه گفته بود که برنامه‌ای برای اعزام نیرو به خاورمیانه و پیوستن به ائتلاف آمریکا با هدف حفاظت از امنیت نفتکش‌ها در آب‌های خلیج‌فارس ندارد. یوشیهیده سوگا، سخنگو و دبیر هیئت دولت ژاپن در این‌باره گفت موضع توکیو «همان است که وزیر دفاع بیان کرد».
جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا روز گذشته، دوشنبه ۳۱ تیر / ۲۲ ژوئیه به ژاپن رفت تا از جمله درباره تنش‌های موجود بین ایران و آمریکا و پیوستن به این ائتلاف پیشنهادی آمریکا گفت‌وگو کند. او با تارو کونو، وزیر خارجه این کشور دیدار کرد اما دو طرف درباره مضمون دیدار خود با رسانه‌ها گفت‌وگو نکردند. بولتون با شوتارو یاچی، مشاور امنیت ملی ژاپن نیز دیدار کرد.
شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن روز گذشته (دوشنبه) گفته بود که این کشور پیش از تصمیم‌گیری درباره پیشنهاد آمریکا تمام تلاش‌های خود را به‌خرج خواهد داد تا تنش موجود بین ایران و آمریکا را کاهش دهد.
فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) شنبه ۲۹ تیر / ۲۰ ژوئیه در بیانیه‌ای نوشت: «فرماندهی مرکزی ایالات متحده در حال توسعه یک فعالیت و تلاش دریایی پند ملیتی به نام عملیات “سنتینل” برای افزایش نظارت و امنیت آبراه‌های کلیدی در خاورمیانه و در راستای اطمینان از آزادی ناوبری با توجه به رویدادهای اخیر در منطقه خلیج فارس است.»
این بیانیه کمک‌های شرکای منطقه‌ای و بین‌المللی آمریکا را برای موفقیت این عملیات لازم دانسته بود.

۰۱ مرداد ۱۳۹۸
عراقچی با پیام کتبی روحانی عازم پاریس شد
سید عباس عراقچی معاون سیاسی وزیر خارجه ایران به عنوان نماینده ویژه رئیس جمهوری اسلامی عازم پاریس شد. عراقچی حامل پیامی مکتوب برای امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه است. پاسخ قطعی ایران به طرح «توقف در برابر توقف» به منزله آتش‌بس سیاسی در بحران برجام، پیش از اجرایی شدن سومین گام ایران در کاهش تعهداتش در توافق هسته‌ای؟

عباس عراقچی، معاون وزیر خارجه ایران
سید عباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه ایران با انتشار پیامی در توییتر اعلام کرد که  عراقچی در سفرش به پاریس پیام مکتوب روحانی را تسلیم امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه خواهد کرد.
امانوئل بون، مشاور دیپلماتیک رئیس‌جمهوری فرانسه ۸ ژوئیه /۱۷ تیر در سفر دو روزه‌اش به تهران و در دیدار و گفت وگو با حسن روحانی، رئیس جمهوری و علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی طرح «توقف در برابر توقف» را به ایران پیشنهاد داد. بر اساس این طرح چنانچه ایران بپذیرد که اقدامات بیشتری برای کاهش تعهداتش در برجام انجام ندهد، آمریکا هم خواهد پذیرفت تحریم‌های بیشتری علیه ایران اعمال نکند. این طرح به مثابه یک آتش‌بس سیاسی زمان خواهد خرید تا آغاز گفت‌وگوها برای حفظ برجام ممکن شود. سید عباس موسوی در سفرش به پاریس حامل پاسخ مکتوب روحانی به پیشنهاد مکرون است که امانوئل بون به خط رئیس جمهوری فرانسه با خود به تهران آورده بود.
سفر امانوئل بون به تهران، دومین سفر او به ایران در یک ماه گذشته است و امانوئل مکرون نیز چهار گفت‌وگو با دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا و دو گفت‌وگو با حسن روحانی، رئیس جمهوری اسلامی درباره برجام انجام داده است.  مشاور دیپلماتیک رئیس جمهور فرانسه در تهران گفته بود:
«امانوئل مکرون به دنبال دستیابی به ابتکارات مشترک برای ایجاد آتش‌بس در جنگ اقتصادی آمریکا علیه ایران بوده و معتقد است که این اقدام به کاهش تنش‌های رو به تزاید در منطقه منجر خواهد شد.»
جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا روز گذشته در سخنانی که در پارلمان بریتانیا بعد از نشست اضطراری کابینه ترزا می درباره توقیف نفتکش بریتانیا توسط سپاه ایراد کرد، اعلام کرد که این کشور با همکاری اتحادیه اروپا در پی تشکیل یک نیروی حفاظتی در خلیج فارس است. وزیران خارجه آلمان و فرانسه از این طرح حمایت کرده‌اند.
مکرون ۱۵ ژوئیه/۲۴ تیر را به عنوان آخرین مهلت برای از سرگیری گفت‌وگو میان تمام کشورهای درگیر در قرارداد برجام تعیین کرده بود. ایران اما به تعهدات خود بازنگشت. اکنون برای نجات برجام دو ماه فرصت باقی مانده است. در این میان اما سطح تنش با آمریکا ارتقا پیدا کرده. دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا شامگاه گذشته بعد از دیدار و گفت‌وگو با عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان در کاخ سفید گفت:
«رک بگویم، برایم سخت‌تر می‌شود که بخواهم با ایران مذاکره و توافق بکنم. ما آماده مواجهه با بدترین وضعیت ممکن هستیم، کاملا آمادگی داریم البته آماده تعقل‌گرایی هم هستیم، باید ببینیم چه می‌شود.»
هفته گذشته پولیتیکو نوشته بود سطح تنش بین ایران و آمریکا در حدی است که ممکن است برنامه فرانسه شکست بخورد.

۳۱ تیر ۱۳۹۸
پیش از طلوع − گزارشی از وضعیت اجتماعی ایران در آستانه جنبش سبز
فرهاد مرادی
«سفرهایی تو را در کوچه‌هاشان خواب می‌بینند» – سهراب سپهری

بر گُرده ستم‌های طبقاتی
جنبش سبز ایران در کلان شهری متولد شد که آن روز در زُمره سیزده شهر خطرناک جهان می‌گنجید. نفس کشیدن در تهران، درست شبیه به امروز، هزینه‌ی جانی داشت. از ابتدای دهه هشتاد تا اردیبهشت ۱۳۸۸ تعداد قربانی‌های آلودگی هوایِ تهران از جنگ هشت ساله ایران و عراق بیشتر بود. فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی اعلام می‌کرد در حد فاصل سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۶ سالانه ۱۶ هزار نفر بر اثر آلودگی هوایِ تهران جان‌شان را از دست داده‌اند. با این حال ابعاد خطر نه به تهران محدود می‌شد و نه به تنفس هوایِ مسموم. «۴۰ سال پیش حدود ۱۸ میلیون هکتار جنگل در ایران وجود داشت». کاظم نصرتی، رئیس وقت جامعه جنگلبانی، در ۳۰ اردیبهشت ۸۸ اینطور می‌گفت: «اما امروز پوشش جنگلی کشور به ۱۲ میلیون هکتار کاهش پیدا کرده است». در آن سال ایران رکوردارِ جهانیِ بیشترین میزان فرسایش خاک بود. ناظران می‌گفتند ۳۰ درصد از مراتع ایران «تحت تأثیر عوامل انسانی و جانوری» به بیابان تبدیل شده است. افت سطح آب‌های زیرزمینی در دشت‌های کشور گونه‌های گیاهی را از بین می‌برد و شمار زیادی از روستاهای کشور را خالی از سکنه می‌کرد. با تمامی این تفاسیر شورای عالی حفاظت محیط زیست، با عمری چهل ساله، توسط دولت محمود احمدی‌نژاد منحل شد.
جنبش سبز ایران حاصل گرد هم آمدن تمام گروه‌های ناراضی بود. پرهیز آن جنبش از خشونت و همچنین تکثر درونی‌اش بازتاب دهنده‌ی همین حقیقت است.
اقتصاد خوانده‌ها، بر اساس معیارهای حداقلی سازمان ملل، خط فقر آن سال در ایران را ۸۵۰ هزار تومان تخمین می‌زدند. حداقل دستمزد تعیین شده از سوی دولت اما کمی بیش از ۲۶۰ هزار تومان بود. با این حال هولناک‌ترین سویه زندگی روزمره‌ی آن سال به وضعیتی بر می‌گشت که می‌بایست آن را سرآغاز سونامی بیکاری و عدم امنیت شغلی در ایران خطاب کرد. در ابتدای سال ۸۸ دولت احمدی‌نژاد نرخ بیکاری را ۱۲,۵ درصد می‌دانست؛ اقتصاددان‌های مستقل این رقم را ۲۵ تا ۳۰ درصد برآورد می‌کردند. استراتژی دست راستیِ جمهوری اسلامی در حوزه اقتصاد بر آن بود تا فروش ارزان و بی‌ثبات کردنِ نیروی کار را به هنجاری جدید بدل کند. لایحه هدفمند کردن یارانه‌ها، در مقام شق القمر دولت‌های نهم و دهم، مزدبگیران را هدف قرار می‌داد. در ماده سیزدهم آن لایحه حذف الزام افزایش سالیانه حقوق کارمندان و کارگران پیش بینی شده بود. رژیم اسلامی، مثل تمام سال‌های بعد از جنگ، قصد نابودیِ قانون کار موجود را داشت. «متأسفانه بر اثر فشارهایی که آمده قراردادهای سفید امضا به صورت حتی سه ماهه و یک ماهه با کارگر می‌بندند و کارگر دستش به جایی بند نیست». اینها شهادت‌های رضا شهابی است: «به تازگی از کارگران چک و سفته هم می‌گیرند که کارگر اگر رفت و شکایتی کرد کارفرما به راحتی می‌تواند از این چک‌های سفید امضا استفاده کند». بر پایه اظهارات رسمی ۶۰ درصد از قراردادهای کاری کشور در آن زمان شفاهی بود. سی و یکم اردیبهشت ۸۸ خبر اخراج ۳۰۰ کارگر شاغل در فازهای نهم و دهم میدان پارس جنوبی منتشر شد. به کارگرها، که بی هیچ اخطاری کارشان را از دست داده بودند، اعلام کردند برای جایگزین کردن‌شان با کارگرهای روزمزد از تهران دستور گرفته‌اند.
جنبش ۸۸ – آنگونه که جا افتاده است – تنها در میان طبقه متوسطِ پایتخت نشینِ ایران ریشه نداشت. پیکره‌ جنبش سبز ایران را نبرد[های] طبقات و گروه‌های اجتماعی تحت ستمی می‌ساخت که واجد آگاهی طبقاتی و سیاسی بودند – غرش و صدایی که از تمامیت آن پیکر بر می‌خاست نفی تمامی تبعیض‌ها و نابرابری‌های تا آن زمان شناخته شده را طلب می‌کرد.
از سوی دیگر تشدید تا آن زمان بی‌سابقه خصوصی‌سازی‌ها موجی گسترده از اخراج‌ها را به راه انداخته بود. غلامرضا حیدری کرد زنگنه، رئیس وقت سازمان خصوصی سازی، در ۲۷ فروردین ۸۸ گفت: «طی چهار سال گذشته ۴۰ میلیارد دلار از دارایی‌های دولت به بخش خصوصی واگذار شده است». در چنان وضعیتی ارباب‌های تازه با هدف‌هایی مختلف، از جمله هدف ساخت و ساز، کارخانه‌ها را به تعطیلی می‌کشاندند. گردانندگان نهاد دولتیِ خانه کارگر می‌گفتند تنها در سال ۸۷ کارِ نزدیک به ۴۰۰ واحد تولیدی به تعطیلی کشیده است. از این رو در شش ماه نخست همان سال بیش از ۲۳۰ هزار کارگر از کار بیکار شدند. کارگرهای کارخانه لاستیک سازی کیان تایر، که مقاومت‌شان در صدر اخبار کارگری آن روزها قرار داشت، مشتی بودند نمونه خروار: فروردین ۸۷ در اعتراض به خصوصی سازی کارخانه و تصمیم مالک‌های جدید به تعطیل کردنش جاده تهران – اسلامشهر را بستند. مجموع این عوامل هستی شمار بزرگی از جمعیت ایران را تهدید می‌کرد. فعال‌های کارگری در آن زمان می‌گفتند آثارِ سوتغذیه در چهره بخش‌هایی از طبقه کارگر ایران دیده می‌شود – «ناامنی غذایی» آرام آرام می‌رفت تا، برای فقرا و طبقه کارگر ایران، به مسئله‌ای جدی تبدیل شود.

۳۱ تیر ۱۳۹۸
بریتانیا در خلیج فارس «نیروی حفاظتی» تشکیل می‌دهد
جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا اعلام کرد که این کشور در پاسخ به توقیف نفتکش بریتانیا توسط سپاه در نظر دارد یک نیروی حفاظتی با مشارکت کشورهای اروپایی برای تضمین امنیت ناوبری و دریانوردی در تنگه هرمز تشکیل دهد. هانت ایران را متقابلاً به راهزنی دریایی متهم کرد.

دوشنبه ۲۲ ژوئیه/ ۳۱ تیر: سخنرانی جرمی هانت در پارلمان بریتانیا
جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا دوشنبه  ۲۲ ژوئیه/ ۳۱ تیر بعد از تشکیل جلسه اضطراری کابینه بریتانیا در سخنانی که در پارلمان این کشور ایراد کرد گفت:
«بر اساس حقوق بین‌الملل ایران حق نداشت مانع از عبور کشتی بریتانیا شود، چه رسد به آنکه نیرو در کشتی پیاده کند. بنابراین می‌توان گفت که این اتفاق یک راهزنی دریایی است.»
جمعه گذشته روابط عمومی سپاه پاسداران اعلام کرد، نیروهای سپاه نفتکش استینا ایمپرو بریتانیا را که با پرچم این کشور از بندر فیجره امارات به طرف الجبیل عربستان می‌رفت توقیف کرده‌اند. این اقدام ظاهراً در پاسخ به توقیف سوپر تانکر گریس ۱ حامل نفت خام ایران در تنگه جبل‌الطارق انجام شد. جمعه هفته گذشته دادگاه عالی جبل‌الطارق توقیف این نفتکش را تا ۳۰ اوت تمدید کرد.
علی ربیعی، سخنگوی دولت روحانی عصر دوشنبه در یک نشست خبری گفت:
«توقیف کشتی انگلیس در تنگه هرمز اقدامی تلافی‌جویانه نیست بلکه در جهت تضمین امنیت کشور در آب‌های سرزمینی و بر اساس قوانین جاری و قوانین عبور از تنگه صورت گرفته و یک اقدام حقوقی درست و به جا از سوی جمهوری اسلامی ایران است.»
فرماندهی مرکزی آمریکا «سنتکام» از آغاز عملیات «سنتیل» (نگهبان) در خلیج فارس و دریای عمان و سایر آبراه‌های خاورمیانه با هدف ارتقای امنیت کشتی‌رانی خبر داده است. انتظار می‌رفت که بریتانیا در پاسخ به توقیف نفتکش این کشور توسط نیروهای سپاه به این ائتلاف بپیوندد. جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا اما راه دیگری را پیشنهاد داد:
«ما از این پس تلاش خواهیم کرد ائتلافی را به رهبری اروپا برای تأمین امنیت دریانوردی تشکیل دهیم با این هدف که رفت و آمد کشتی‌های تجاری و [امنیت] خدمه آن‌ها را در این راه‌آبی حیاتی در منطقه تضمین کنیم.»
بعد از توقیف نفتکش استینا ایمپرو توسط سپاه، بریتانیا ۱۷ نفتکش متعلق به این کشور را هنگام عبور از تنگه هرمز اسکورت کرده است. هانت گفت بریتانیا به تنهایی از عهده این کار برنمی‌آید.

۳۱ تیر ۱۳۹۸
«ماشین‌خوابی» در تهران
بعد از کارتن‌خواب‌ها، شمشادخواب‌ها و گورخواب‌ها پدیده تازه‌ای در تهران رواج پیدا کرده است: ماشین‌خوابی. جوانانی که در شهرستان‌ها کاری پیدا نمی‌کنند برای کسب درآمد به تهران می‌آیند. ماشین شخصی آن‌ها هم محل کسب است و هم محل سکونت.

پدیده نوظهور «ماشین‌خوابی» در تهران
محسن پور سید آقایی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران صبح دوشنبه ۳۱ تیر در نشستی که در پژوهشکده سیاست‌گذاری دانشگاه صنعتی شریف برگزار شد، در انتقاد از پدیده نه چندان نوظهور «ماشین‌خوابی» گفت:
«ما جوانانی را می‌بینیم که با کمک یکدیگر ماشین خریده و محلاتی را به عنوان پاتوق در نظر گرفته و ماشین خوابی می‌کنند. اینها جوانان شهرهای دیگری هستند که به دلیل نبود شغل به تهران می‌آیند.»
بر اساس گزارشی که مرکز آمار از نرخ بیکاری در تابستان گذشته منتشر کرد، استان‌های کرمانشاه، خوزستان، کهگیلویه و بویر احمد، سیستان و بلوچستان و اصفهان از بیشترین جمعیت بیکار برخوردارند. بر اساس گزارش مرکز آمار در بهار سال جاری نرخ بیکاری کمی بیش از یک درصد در ایران کاهش یافته که این به معنای افزایش اشتغال نیست، بلکه به این معناست که جمعیت فعال کشور کاهش پیدا کرده است. در این میان سهم فارغ‌التحصیلان از بیکاران کشور بیش از ۴۰ درصد است. بخش عمده‌ای از جوانان جویای کار به بخش خدمات روی می‌آورند که بر اساس گزارش مرکز آمار بیش از ۴۰ درصد از اشتغال در ایران را به خود اختصاص داده است.
 محسن پور سید آقایی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در ادامه سخنانش در دانشگاه صنعتی شریف، با اشاره به پدیده «ماشین‌خوابی» گفت که جوانان جویای کار که از شهرستان‌ها به تهران می‌آیند، محلات تهران را بین خود تقسیم کرده‌اند:
«می‌بینیم که محلات تهران بین آنها تقسیم شده است و بچه‌های یک استان در یک محله و استان‌های دیگر در محلات دیگر جمع می‌شوند و در خودروهایشان می‌خوابند.»

۳۱ تیر ۱۳۹۸
چین خواهان اجرای کامل برجام برای کاهش تنش‌های موجود در منطقه شد
گنگ شوانگ سخنگوی وزارت خارجه چین در یک نشست خبری بر اجرای کامل برجام جهت کاهش تنش‌های موجود در خلیج فارس تأکید کرد. شوانگ از تشکیل کمیسیون مشترک برجام تا چند روز آینده خبر داد و گفت کشورش فعالانه در این نشست شرکت خواهد کرد. این کمیسیون قرار است در سطح مدیران سیاسی کشورها و با هدف بررسی وضعیت توافق هسته‌ای، در شهر وین اتریش برگزار شود. سخنگوی وزارت خارجه چین افزود پکن در ارتباط نزدیک با دیگر طرف‌های درگیر درباره این نشست است.

۳۱ تیر ۱۳۹۸
آلمان به سیاست فشار حداکثری آمریکا علیه ایران نمی‌پیوندد
هایکو ماس، وزیر امور خارجه آلمان در پی گفت‌وگو با وزیران خارجه فرانسه و بریتانیا اعلام کرد که کشورش از سیاست «فشار حداکثری» آمریکا علیه ایران پیروی نخواهد کرد و سیاست کاهش تنش‌ها از طریق دیپلماسی را دنبال خواهد کرد. ماس روز دوشنبه ۳۱ تیر / ۲۲ ژوئیه پس از این گفت‌وگوها در پاریس گفت: «آن‌چه باید در مورد تحولات تنگه هرمز انجام گیرد، استفاده از کارت دیپلماسی است». او گفت: «ما به دیپلماسی نیاز داریم و معتقدم همکاران بریتانیایی و فرانسوی نیز بر همین نظرند». وزیر خارجه آلمان روز گذشته (یکشنبه) نیز نسبت به افزایش تنش‌ها در پی توقیف نفتکش بریتانیایی از سوی ایران هشدار داده و گفته بود مسئله اصلی جلوگیری از وقوع جنگ است.

از سایت ۱۰ مهر
۱ـ طرح‌های آمریکا درباره جدا کردن آسیای میانه از روسیه
۲ـ زمان پاسخگویی نئولیبرال‌های وطنی فرارسیده است
۳ـ آتش‌افروزان نفتکش‌ها چه کسانی هستند؟
۴ـ غربت بی‌سابقه توسعه‌خواهی از سال ۱۳۸۴ تاکنون
۵ـ خصوصی‌سازی برای لذت آقازاده‌ها

۲۴ تیر ۱۳۹۸
نشست اتحادیه اروپا برای نجات برجام
در حالی که از زمان خروج آمریکا از برجام تنش میان ایران و ایالات متحده تشدید شده است، وزیران خارجه اتحادیه اروپا در بروکسل گرد آمده‌اند تا درباره چگونگی کاهش تنش‌ها و ایجاد گفت‌وگو مذاکره کنند.

از راست به چپ: جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا، هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان، ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه و فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا
در واکنش به تحریم‌های مجدد آمریکا، که به‌طور عمده جریان اصلی درآمدهای نفتی ایران را هدف قرار داده، تهران برخی از تعهدات هسته‌ای خود به برجام را کاهش داده است و این موجب شده تا طرف‌های اروپاییِ توافق هسته‌ای، فرانسه، بریتانیا و آلمان، نسبت به این موضوع هشدار دهند. در این زمینه صبح دوشنبه ۲۴ تیر / ۱۵ ژوئیه وزیران امور خارجه کشورهای عضو اتحادیه در بروکسل نشست خود را آغاز کردند.
این سه کشور در کنار روسیه و چین که توافق هسته‌ای با ایران را امضا کرده‌اند، تلاش می‌کنند تا تنش‌ها را کاهش دهند، به‌ویژه پس از آن‌که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در ماه گذشته طرحی را برای حملات هوایی این کشور به ایران در آخرین لحظه متوقف کرد.
امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه هفته گذشته امانوئل بون، دیپلمات ارشد خود را به تهران فرستاد تا در سفر دو روزه‌اش به تهران طرحی را با عنوان «توقف در برابر توقف» ارائه دهد که بر اساس آن ایران فعالیت‌های هسته‌ای‌اش را در حد فعلی نگه دارد و در مقابل آمریکا تحریم‌های بیشتری را علیه ایران اعمال نکند.
بون در این‌باره گفت: «‌ما به رئیس‌جمهوری (حسن روحانی) گفتیم که مؤلفه‌های توقف چگونه می‌تواند باشد و ما منتظر پاسخی از سوی ایرانی‌ها هستیم، اما نقطه‌نظر آن‌ها نسبتاً دور بود، زیرا آن‌ها خواستار لغو فوری تحریم‌ها هستند.»
روز گذشته یکشنبه ۲۳ تیر / ۱۴ ژوئیه، ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه افزایش سطح غنی‌سازی اورانیوم توسط ایران را در واکنش به با «تصمیم غلط آمریکا» در خروج از برجام، اقدامی اشتباه ارزیابی کرد و گفت افزایش تنش‌ها می‌تواند به رویدادهای ناگواری منجر شود.
حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران نیز روز یکشنبه موضع تهران را چنین عنوان کرد که اگر آمریکا تحریم‌ها را لغو کند و به توافق هسته‌ای بازگردد، آماده مذاکره خواهد بود. ترامپ هیچ واکنشی به بازگشت نشان نداده است اما مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا به واشنگتن پست گفت: «این همان مسیر نازلی‌ست که جان کری و باراک اوباما در پیش گرفتند، و به برجام رسید. هم رئیس‌جمهوری و هم من معتقد هستیم آن توافق فاجعه‌بار بود.» ترامپ با وجود مذاکره در مورد ایران با مکرون، هفته گذشته اعلام کرد که ایران با تحریم‌های بیشتری روبه‌رو خواهد شد.
محمدجواد طریف، وزیر امور خارجه ایران روز یکشنبه در نیویورک با اشاره به کشورهای اروپایی به صدا و سیمای جمهوری اسلامی گفت: «این‌که اظهار علاقه و اعلام اراده کنید برای حفظ یک توافق بین‌المللی با این‌که آمادگی برای سرمایه‌گذاری داشته باشید، تفاوت جدی وجود دارد و اروپایی‌ها هنوز این را نشان نداده‌اند.»

وزیر خارجه فرانسه از تصمیم ایران برای نقض تعهدات خود در برجام ابراز نگرانی کرد

ژان ایو لودریان وزیر امور خارجه فرانسه - آرشیو
وزیر امور خارجه فرانسه روز یکشنبه ۲۳ تیر از افزایش تنش‌ها در منطقه خاورمیانه و بروز یک درگیری نظامی ابراز نگرانی کرد و گفت، تصمیم جمهوری اسلامی برای نقض برخی از تعهدات خود در توافق هسته‌ای ۱۳۹۴ با قدرت‌های جهانی به نگرانی‌ها افزوده است.
به گزارش رویترز، ژان ایو لودریان به خبرنگاران در پاریس گفت «هیچکس خواهان جنگ نیست. من متوجه شده‌ام که همه می‌گویند نمی‌خواهند به سمت تشدید تنش حرکت کنند. نه رئیس جمهوری (ایران) روحانی، نه پرزیدنت ترامپ یا رهبران کشورهای خلیج (فارس).»
وی که در مراسم روز ملی فرانسه صحبت می‌کرد، در انتقاد از تصمیم ایران برای غنی‌سازی اورانیوم بالاتر از سطح تعیین شده در برجام گفت، «این یک تصمیم بد است، یک واکنش بد به یک تصمیم بد دیگر، که خروج یک سال پیش ایالات متحده از توافق هسته‌ای باشد.»

وزیر خارجه بریتانیا برای تسهیل آزادسازی «نفتکش گریس ۱» از ایران تضمین خواست

پس از توقیف نفتکش عظیم ایرانی به ظن دور زدن تحریم‌های اتحادیه اروپا، جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا برای تسهیل کردن آزادسازی این نفتکش از ایران تضمین خواست.
وزیر خارجه بریتانیا روز یکشنبه ۲۳ تیرماه در چند پیام توئیتری با اشاره به گفت‌وگوی خود با همتای ایرانی‌اش محمدجواد ظریف نوشت که «اگر تضمین‌هایی دریافت کنیم که این نفتکش به سوریه نخواهد رفت، پس از فرایندها در دستگاه قضایی جبل‌الطارق، بریتانیا آزاد شدن این نفتکش را تسهیل خواهد کرد.»
جبل‌الطارق هفته گذشته اقدام به توقیف یک نفتکش ایرانی به نام «گریس‌ ۱» کرده بود. مقام‌های این منطقه اعلام کرده بودند «شواهد» محکمی در دست دارند که نشان می‌دهد این کشتی به سمت سوریه در حرکت بود.
وزیرخارجه بریتانیا همچنین  در این توئیت‌ها از گفت‌وگوی خود با فابین پیکاردو، رئیس دولت محلی جبل‌الطارق، در رابطه با نفتکش گریس ۱ خبر داد.
پیشتر رویترز گزارش داده بود که  مقام‌های جبل‌الطارق اعلام کرده‌اند که تصمیم به توقیف نفتکش ایرانی «گریس ۱» به طور مستقل از طرف مقام‌های این منطقه و بدون در نظر گرفتن درخواست دیگر کشورها صورت گرفته است. 

۲۴ تیر ۱۳۹۸
ماجرای ویزای ظریف و کشمکش بر سر خیابانگردی در نیویورک
قرار بود وزارت خزانه‌داری آمریکا محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران را تحت تحریم قرار دهد. اما پنجره دیپلماسی باز ماند و ظریف برای شرکت در نشست شورای اقتصادی-اجتماعی سازمان ملل متحد به نیویورک سفر کرد. مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا گفت شخصاً ویزای ظریف را صادر کرده و ویزای وزیر خارجه ایران محدود به خیابان‌های اطراف سازمان ملل است. وزارت خارجه ایران پاسخ داد در مأموریت ظریف تأثیری ندارد.

ظریف به نیویورک رسید و پنجره دیپلماسی باز ماند. وزیر خارجه آمریکا پیشنهاد روحانی برای رفع تحریم به عنوان پیش‌شرط آغاز مذاکرات را رد کرد. احتمال دیدار پمپئو و ظریف اما وجود دارد.
مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا در گفت‌وگویی تلفنی که غروب یکشنبه ۱۴ ژوئیه/ ۲۳ تیر با واشنگتن پست انجام داد تأیید کرد که ویزای ظریف را شخصاً صادر کرده است با این هدف که ایالات متحده آمریکا به تعهدات خود در برابر سازمان ملل عمل کند. پمپئو در این گفت‌وگوی تلفنی اعلام کرد که ویزای وزیر خارجه ایران محدود به چند خیابان اطراف سازمان ملل است:
«دیپلمات‌های آمریکایی هم در تهران خیابان‌گردی نمی‌کنند. بنابراین دلیلی ندارد که دیپلمات‌های ایرانی آزادانه در نیویورک بگردند.»
پمپئو در ادامه این گفت‌وگوی تلفنی ظریف را متهم کرد که در این سفر از فرصت استفاده می‌کند و در گفت‌و‌گو با رسانه‌های آمریکایی به «دروغ‌پردازی»‌هایش ادامه می‌دهد:
«او یک شخصیت سیاسی است حامی حکومتی که مخالفان سیاسی را زندانی می‌کند و با زنان به طور وحشتناکی رفتار می‌کند. او سخنگوی اقتدارطلبانی است که آزادی بیان را محدود می‌کنند.»
پمپئو برای گفت‌گو با رسانه‌های ایران اعلام آمادگی کرد.
سیدعباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه ایران شامگاه یکشنبه به وقت محلی در پاسخ به سوال ایرنا درباره اعلام محدودیت برای ظریف گفت:
«همان‌طور که وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه‌شان اعتراف کرد ناراحتی آنها از تأثیرگذاری سفرهای کاری دکتر ظریف و حضور رسانه‌ای ایشان و اثری است که بر افکار عمومی آمریکا و جهان می‌گذارد. قطعاً اعمال محدودیت حضور در برخی خیابان‌های نیویورک تأثیری در برنامه های کاری ایشان ندارد. دکتر ظریف معمولاً در مقر سازمان ملل متحد، نمایندگی دائم ایران و اقامتگاه سفیر جمهوری اسلامی ایران در رفت و آمد هستند و همه دیدارها، مصاحبه‌ها و سخنرانی‌هایشان را در همین مکان‌ها انجام می‌دهند.»

جمهوری اسلامی بازداشت «فریبا عادل‌خواه» پژوهشگر دوتابعیتی را تایید کرد

خانم عادل‌خواه نویسنده کتاب «مدرن بودن در ایران» است.
پس از انتشار خبرهایی از بازداشت «فریبا عادل‌خواه» پژوهشگر موسسه مطالعات سیاسی پاریس در فرانسه، جمهوری اسلامی بازداشت این پژوهشگر ایرانی فرانسوی را تایید کرد.
علی ربیعی، سخنگوی دولت ایران، درباره بازداشت فریبا عادل خواه پژوهشگر مقیم فرانسه گفت که «اطلاعی در این زمینه ندارم، خبر را شنیدم و نمی‌دانم چه کسی و به چه دلیلی وی را بازداشت کرده است.»
پیش از این خبرهای غیررسمی درباره بازداشت این پژوهشگر منتشر شده بود. براساس این خبرها گفته می‌شود که خانم عادل‌خواه ۱۷ خردادماه امسال  توسط حافظت اطلاعات سپاه دستگیر شده است.
اما هنوز جزئیات بازداشت این پژوهشگر از سوی مقامات رسمی ایران تایید نشده است و مشخص نیست که دلیل بازداشت او چه بوده است.
بازداشت دوتابعیتی‌ها در ایران سابقه دار است و تحلیلگران غربی می‌گویند جمهوری اسلامی از افراد دوتابعیتی به عنوان گروگان استفاده می‌کند تا از دولت‌های غربی پول و امتیاز بگیرد. فرانسه که در کارزار فشار حداکثری با ایالات متحده همراه شده، همزمان مشاور ارشد رئیس جمهوری این کشور را برای مذاکره با مقامات تهران هفته پیش به ایران فرستاده بود.
تاکنون چند فرانسوی در دهه گذشته در ایران بازداشت شدند که با رایزنی و بعضی اوقات با مبادله زندانی، ایران این افراد را آزاد کرد.  یکی از این موارد آزادی «کلوتیلد ریس» دانشجوی فرانسوی بود که در حاشیه اعتراضات ۸۸ ایران بازداشت شد و در نهایت با علی وکیلی‌راد متهم به قتل شاپور بختیار و مجید کاکاوند متهم به همکاری بازرگانی تسلیحاتی با ایران مبادله شد.

زنگنه: نفت‌دزدی یک رئیس حراست از لوله اصلی نفت با حفر چاهی پنج متری

بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت ایران
پس از سخنان وزیر نفت درباره «نفت‌دزدی» رئیس حراست یکی از ادارات وزارت نفت، یک نماینده مجلس نیز گفت که تعدادی از نیروهای حراست وزارت نفت اقدام به قاچاق نفت می‌کردند.
به گزارش خبرگزاری ایرنا، غلامعلی جعفرزاده، نایب رئیس فراکسیون مستقلین ولایی مجلس، به نقل از وزیر نفت گفت: «تعدادی از عوامل حراست وزارت نفت اقدام به قاچاق نفت می‌کردند که مدیران کل حراست به این موضوع پی‌برده و با آنها برخورد کرده است».
بیژن زنگنه، وزیر نفت، نیز روز شنبه بدون اشاره به جزئیات گفته بود که در یکی از ادارات این وزارتخانه «رئیس حراست اقدام به نفت‌دزدی می‌کرد و با حفر چاهی پنج متری از لوله اصلی نفت را می‌دزدید».
آقای زنگنه جزئیات بیشتری در این باره بیان نکرده است. پیش از این گزارش‌هایی درباره «دزدی» نفت با استفاده از نصب کردن لوله‌هایی در مسیر لوله‌های نفت در استان‌های تهران و بوشهر منتشر شده است.
از جمله دی ماه سال گذشته گزارشی درباره سرقت سوخت از خط لوله پالایشگاه نفت تهران منتشر شده بود.
نیروی انتظامی اعلام کرده بود که قاچاقچیان با حفر یک تونل تقریبا ۷۰ متری و اتصال لوله به لوله اصلی انتقال فرآورده‌های نفتی از پالایشگاه نفتی شهر‌ری به مازندران این فرآورده‌ها را سرقت می‌کردند.

آدرس‌دهی‌‌های دقیق حسن نصرالله در مورد هدف‌گیری زیرساخت‌ها در منطقه

دبیر کل حزب‌الله در مورد مجموعه‌اهداف حمله به اسرائیل آدرس‌های دقیقی داده است
شاخ و شانه کشیدن‌های متقابل روزهای اخیر اسرائیل از یک‌سو و جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله لبنان از سوی دیگر، که از نظر صراحت کلام کم‌سابقه بوده است.
در این چند روز و در اوج بحرانی شدن وضعیت در خلیج فارس و تشدید تنش میان آمریکا و ایران، حسین دهقان، وزیر دفاع پیشین ایران، مجتبی ذوالنور، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، و سپس محمد علی موحدی کرمانی، خطیب موقت نماز جمعه تهران، در ارتباط با احتمال آغاز حمله‌ای علیه ایران، از توانایی‌های حکومت خود در «نابودی اسرائیل» سخن گفتند هر چند آدرسی که موحدی کرمانی داد دقیق‌تر بود؛ او با گفتن اینکه اسرائیل ۲۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد، گفت: می‌توان کوره اتمی دیمونا را زد تا «اسرائیل با بمب‌های خودش بارها شخم زده شود».
چند روز بعد بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، که مدتی است عنوان وزیر دفاع را نیز دارد، به پایگاه هوایی «نواتیم» رفت و پس از بازدید از «تجهیزات و امکانات رزمی خیره‌کننده» کشورش، در جلوی یک جنگنده اف۳۵ ایستاد و در یک کلیپ نیم‌دقیقه‌ای، در واکنش به «تهدیدهای اخیر ایران به نابودی اسرائیل»، گفت این جنگندهٔ پشت سر من به ایران و سوریه می‌رسد.
تنها چند ساعت بعد از حضور نتانیاهو در این پایگاه، وب‌سایت اسرائیلی وای.نت خبر داد که «علاقه‌مندان هوانوردی» با تجهیزات رؤیت غیرنظامی، مشاهده کردند که جنگنده‌های اسرائیلی ساعت ۲ بامداد از یک «پایگاه» (احتمالا همان پایگاه محل بازدید نتانیاهو) به پرواز درآمدند؛ مسیر ۱۱۰۰ کیلومتری را تا آسمان جزیره یونانی کرت طی کرده و با رسیدن به نقاطی مشخص در هوا، به جای قوس طبیعی بازگشت، به ناگهان جهش برگشت را انجام دادند؛ این رفتار غیرطبیعی جنگنده‌ها در تمرین کوتاه سه‌ساعته، به احتمال تمرین حمله به اهدافی مشخص در ایران تعبیر شد.
ارتش اسرائیل در مورد این گزارش وای.نت سکوت کرد اما یک روز بعد، زاخی هانگبی، وزیر همکاری‌های منطقه‌ای و عضو کابینه امنیتی و سیاسی، در مصاحبه با روزنامه حامی دولت، «اسرائیل هیوم»، گفت کشورش برای جنگی در طول دو سال آینده آماده می‌شود؛ به گفته هانگبی، «احتمال این‌که جنگ با ایران رخ دهد، بیش‌تر از احتمال درنگرفتن جنگ است».

۲۲ تیر ۱۳۹۸
زارا واگِن‌کنِشت: نجات اقتصاد بازار از دست سرمایه‌داری
بهرام محیی

Sahra (Sarah) Wagenknecht
زارا (زهرا) واگن‌کنشت، اقتصاددان و سیاستمدار آلمانی، در تاریخ ۱۶ ژوئیه‌ی ۱۹۶۹ در شهر گرا واقع در «جمهوری دموکراتیک آلمان» (آلمان شرقی) زاده شد و امسال پنجاه ساله می‌شود. پدرش دانشجویی ایرانی مقیم برلین غربی بود که با مادرش در آلمان‌شرقی آشنا شد و ثمره‌ی ازدواج آن دو زارا بود. واگن‌کنشت در مصاحبه‌ای مطبوعاتی گفته که وقتی کودکی خردسال بود، پدرش به ایران ‌سفری کرد، اما هرگز بازنگشت و سرنوشت او تا امروز ناروشن مانده است. او می‌افزاید که نمی‌داند اگر پدرش بازمی‌گشت مسیر زندگی او چه تغییری می‌کرد. پدر نقش محافظ را دارد و زمانی که نباشد، کودک ناچار است خود از خود محافظت کند، زیرا کسی نیست که او را روی شانه‌هایش بنشاند و به او احساس بزرگی و امنیت بدهد. او همین قدر می‌داند که در کودکی کمبود پدر را بشدت حس می‌کرده و همواره حسرت دیدن او را داشته و به دلیل شاغل بودن مادرش، ناچار بوده اوقات زیادی را در تنهایی بسر ‌برد. همین امر باعث شده که تا اندازه‌ای روحیه‌ی تکروانه پیدا کند.
زارا واگن‌کنشت در قبال این پرسش که آیا این نیاز را حس کرده که به میهن پدرش سفر کند، پاسخ می‌دهد که همیشه به این موضوع فکر کرده، اما احتمال اینکه پدرش زنده باشد اندک است. در عین حال مادامی که او به ایران سفر نکند، نمی‌تواند از این موضوع اطمینان حاصل کند و به همین دلیل ترجیح می‌دهد خاطرات را به گونه‌ای که در ذهن دارد حفظ کند.
«استالینیست زیبارو»
زارا واگن‌کنشت در جوانی در سازمان جوانان حزب کمونیست حاکم بر آلمان‌شرقی، یعنی «حزب متحد سوسیالیستی آلمان» فعالیت داشت. او در دوره‌ی دبیرستان از شرکت در «آموزش مقدماتی ‌نظامی» که در آلمان‌شرقی برای دانش‌آموزان اجباری بود خودداری کرد و به اتهام «نداشتن روحیه‌ی جمعی» از تحصیل در دانشگاه محروم شد. به گفته‌ی خودش پس از گرفتن دیپلم دبیرستان ناچار شده در خانه بنشیند و افلاطون و ارسطو و کانت و هگل بخواند و با تدریس ریاضیات و زبان روسی خرج خودش را دربیاورد.
پس از فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، حزب حاکم به «حزب سوسیالیسم دموکراتیک» تغییر نام داد و واگن‌کنشت به گفته‌ی خودش برای «مبارزه با فرصت‌طلبان» به این حزب پیوست و از همان اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی عضو هیئت‌رئیسه‌ی آن شد. او جزو جناح چپ این حزب به شمار می‌رفت و دیدگاه‌های رادیکالی داشت. از این رو مخالفان سیاسی به او لقب «شیطانک سرخ» و «استالینیست زیبارو» داده بودند.

دیروز در دادگاه محمدعلی نجفی، چه چیزهایی را ندیدیم؟
پنج‌نکته از روایت مرجان لقایی روزنامه‌نگار در توییتر
۱️ محمدعلی نجفی دیروز در تالار امام خمینی دادگاه کیفری یک محاکمه شد که به خاطر دادگاه متهمان انتخابات سال ۱۳۸۸ معروف شد؛ یکی از تمیزترین و شیک‌ترین تالارهای دادگاه است که همه آن‌چه را دادگاه باید داشته‌باشد، دارد.محمدی کشکولی، عباسی و ترابی سه قاضی رسیدگی‌کننده بودند.
شمار شرکت‌کننده‌ها زیاد بود و تلاش می‌شد جلوی رویارویی خبرنگاران با دوطرف پرونده را بگیرند. چون به دادسرا درباره برخوردش با متهم انتقاد زیادی شده.
«وقتی پشت در ایستاده بودیم تا کارت‌های خبرنگاری را بدهیم و وارد شویم یک دیوار از سربازان درست شد. نجفی قد متوسطی دارد از پشت دیوار رد شد و کسی او را ندید.
من دقیقا جلوی در بودم. صدایی گفت: «دخترم اجازه بده رد بشم.» برگشتم و نجفی را دیدم. بهت‌زده شدم. زیرکانه عبور کرد بی‌سروصدا.»
۲ نکته مهم، حرف‌های رئیس دادگاه بود که تلویحا از عمل‌کرد صدا و سیما و شیوه پوشش خبر انتقادکرد.
محمدی کشکولی صراحتا گفت خبرنگار بازپرس نیست و نباید متهم را در اتاق بازپرس قرارداد تا خبرنگار مثل یک بازپرس از متهم سوال کند.
او از دخالت برخی دستگاه‌ها انتقاد کرد و گفت تلاش شده در مرحله دادگاه همه‌چیز عادلانه باشد. به ایرادهای وکیل‌ها هم با حضور خودشان رسیدگی شد.
۳ نکته مهم دیگر که درخبرها نیامده حرف‌های شهریاری، نماینده دادستان، بود که در کیفرخواست از برخورد سیاسی با نجفی انتقاد تندی کرد.
نماینده دادستان گفت: «محمدعلی نجفی پیش‌ازاین‌که چهره شناخته‌شده سیاسی باشد یک نخبه است و فردی باهوش، تحصیل‌کرده و باوقار»؛ کارنامه مدیریتی نجفی را هم گفت.
نماینده دادستان گفت نجفی، همیشه لبخند دارد.هرچند از این لبخند انتقاد شد اما این شخصیت «دکترنجفی» است.
او افزود: «بنابراین بهتر است جناح‌های سیاسی توپ را به زمین هم پرت نکنند و ازپرستو و فاسدبودن مقتول و متهم صحبت نکنند.
قتل ممکن است به دست «هرانسانی… هرانسانی(دوبار تاکید کرد)» رخ دهد.انسان‌ها در شرایطی کارهای ناگهانی می‌کنند.»
۴ نکته دیگر که دیده‌نشده دعوت کیفرخواست به مصالحه بود. نماینده دادستان چندبار تاکید کرد که دوطرف پرونده را به مصالحه دعوت می‌کند و فکر می‌کند این بهترین راه برای پایان این پرونده است.
۵ از دادستان تا قاضی‌ها و وکیلان همه نجفی را «دکترنجفی» خطاب می‌کردند..
و حتی برادر میترا که در گفت‌وگوها حرف‌های تندی علیه نجفی می‌گوید با احترام با او برخورد می‌کرد و توسط وکیلان‌اش درخواست کرد که با نجفی گفت‌وگو کند

انقلاب فرهنگی؛ خمینی و بنی‌صدر و سروش در یک جبهه

مهدی شبانی - بی بی سی
فروردین امسال، سی و نه‌ سال از شروع دوره‌ای که به نام "انقلاب فرهنگی" در تاریخ جمهوری اسلامی نام‌گذاری شده است، می‌گذرد. دوره‌ای که در آن طی درگیری‌هایی خونبار، دانشگاه‌ها اشغال و نیروهای مخالف تصفیه و روند گزینش برای دانشجویان، اساتید و حتی کارکنان دانشگاه‌ها پایه‌گذاری شد، تلاش برای اسلامی کردن متون دانشگاهی، به‌ویژه علوم انسانی، آغاز و تا به امروز ادامه دارد.
بسیاری با برجسته کردن تقابل سنت و مدرنیته این واقعه را تلاشی برای مستحیل ساختن دانشگاه‌ها در حوزه‌های علمیه خواندند، گروه دیگری انقلاب فرهنگی چین در سال ۱۹۶۶ به رهبری حزب کمونیست چین را الگوی حاکمیت نوپای جمهوری اسلامی برای تصفیه مخالفان در دانشگا‌ها دانسته و برخی دیگر فضای متشنج دانشگاه‌ها پس از انقلاب و وجود گروه‌های سیاسی در دانشگاه‌ها و درگیری‌های موجود در آن را دلیل شروع این واقعه دانسته‌اند.

وزارت خارجه: از تلاش‌ فرانسه برای حفظ برجام استقبال می‌کنیم
نماینده  رئیس جمهوری فرانسه برای دیدار و گفت‌وگو با دبیر شورای عالی امنیت ملی و وزیر خارجه ایران وارد تهران شده است. دومین سفر امانوئل بن به تهران آخرین گام فرانسه برای حفظ برجام همزمان با دومین گام ایران در کاهش تعهداتش در توافق هسته‌ای، قبل از برگزاری نشست فوق‌العاده شورای حکام به شمار می‌آید. هدف کاهش تنش‌هاست. سخنگوی وزارت خارجه ایران می‌گوید خواسته ایران تنها اجرای توافق هسته‌ای و تعهدات اروپاست.

وزارت خارجه ایران مذاکرات «فشرده» درباره مکمل‌های برجام را تکذیب کرد
سید عباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه ایران صبح سه‌شنبه ۱۹ تیر در گفت‌وگو با ایرنا با اشاره به سفر امانوئل بن مشاور امور دپیلماتیک رئیس‌جمهوری فرانسه به تهران و دیدارهای امروز او با علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی و محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران گفت:
«اگر کسی می‌خواهد تلاشی انجام دهد تا هم تنش‌ها کاهش یابد و هم برجام به عنوان یک دستاورد دیپلماتیک چندجانبه حفظ شود – که هم به سود ایران و هم حفظ صلح و ثبات جهان و منطقه است – باید قدری منصفانه عمل کرده و به سراغ ریشه اصلی آن‌ها یعنی آمریکایی‌ها برود. ما چیز پنهانی نداریم. خواسته ما اجرای همین توافقی است که از سوی آنها نقض شده یا اجرا نمی‌شود.»
یکشنبه گذشته ایران گام دوم کاهش تعهدات خود در برجام را بر اساس مصوبه شورای عالی امنیت ملی آغاز کرد. سطح غنی‌سازی اورانیوم در تأسیسات هسته‌ای ایران از صبح دوشنبه ۱۷ تیر/ ۸ ژوئیه از مرز ۴,۵ درصد عبور کرد. یوکیا آمانو، دبیرکل آژانس به گزارش حکام گزارش داده که بازرسان آژانس عبور ایران از حد مجاز غنی‌سازی اورانیوم ۲۳۵ به غلظت مجاز ۳,۶۷ درصد را تأیید کرده‌اند.
ژان ایو لودریان، وزیر خارجه فرانسه روز گذشته (سه‌شنبه) در سخنانی در مجلس سنا با اشاره به کاهش تعهدات ایران در برجام گفت:
«آمریکایی‌ها هر چند دیگر از امضاکنندگان برجام نیستند، اما می‌توانند حرکت لازم را برای باز کردن یک فضای گفت‌وگو انجام دهند تا از تنش غیر قابل مهار و حتی تصادف پیشگیری شود.»

خروج از برجام به کجا می‌انجامد؟
اروپایی‌ها این روزها شتابزده می‌کوشند سامانه مالی تجارت با تهران را سروسامان دهند تا مانع فروپاشی دستاوردی شوند که به نوعی به اعتبار و حیثیت اتحادیه اروپایی گره خورده است. حسین واله، استاد دانشگاه و دیپلمات پیشین کشورمان در گفت‌و‌گو با «ایران» از چشم‌انداز و پیامدهای تحولات قریب‌الوقوع برجام سخن گفته است…
به نظرمی رسد سازوکار مالی موسوم به «اینستکس» که راهکار اروپایی برای حفظ برجام به شمار می آید ابزار چندان موثری برای جلوگیری از برداشتن گام بعدی ایران برای کاهش تعهدات برجامی اش نباشد. ایران همچنان اقدامات اروپایی ها را ناکافی می داند این ارزیابی نهایتا ممکن است تا ۱۶ تیرما ه به متوقف شدن بخش مهمی از تعهدات هسته ای ایران شود. ارزیابی شما از چنین اقدامی از سوی ایران چیست؟ آیا واکنش به موقع و موثری به شمار می آید؟
من مقدمتا باید عرض کنم که اولا کل بحران جاری را باید یکپارچه دید و کانون اصلی و شاخ وبرگ هایش را باید درست تشخیص داد ثانیا باید منطق های موجود در کشور در مواجهه با این پدیده را درست تشخیص داد. در بخش اول معتقدم جوهر بحران فعلی کوشش بازهای غرب برای سوارشدن روی شکافهای داخل ایران و مجبور کردن حکومت ایران به تسلیم در برابر خواسته های آنان است. خطر اصلی برای ایران هم این است که نیروهایی د رهر طرف از اطراف منازعۀ سیاست در ایران، ممکن است فریب این بازی را بخورند و به سرباز ارتش بازها مبدل شوند. در بخش دوم، معتقدم که در ایران دو دیدگاه راجع به برخورد غرب با برنامۀ ایران و بخصوص با برنامۀ اتمی ایران وجود دارد. یک دیدگاه می گوید غرب بطور یک پارچه علیه اقتدار ایران متحد است و تفاوت مواضع رهبران غربی بازی پلیس بد و پلیس خوب است. دیدگاه دوم می گوید غرب واقعا متکثر است؛ باز و کبوتر دارد و هر کدام از آنها اهداف وروش های خاص خود را پی می گیرد. لذا تفاوت برخورد آنها با ایران تاحد زیادی از تفاوت نگرش ها و منافع آنها ریشه می گیرد.
دیدگاه نخست، از اول با برجام مخالف بود؛ با هرگونه مذاکره با غرب مخالف است و آنرا تسلیم و شکست بی نبرد می داند. این دیدگاه تا توانست مانع از برجام شد و بعد مترصد فرصتی بود برای برهم زدن برجام. با خروج ترامپ از برجام، فرصت را بدست آورد. اکنون فشار می آورد که باید ایران هم برجام را ترک کند. این فرصت را تصادفا فرصتی برای دست بالایافتن در سیاست داخلی هم می شمارد. به نظر من همین جا خطر مهیبی در کمین است.
دیدگاه دوم به دنبال فورمولی بود و هست که بطور کلی در منازعه با غرب و مشخصا در بحران اتمی همه طرفهای مناقشه خارجی را به نوعی برد – برد برساند. روحانی که نماد این دیدگاه است از اول به تفوق نسبی موقعیت امریکا در باشگاه غرب واقف بود. لذا خنثی کردن خصومت امریکا بخشی از برنامۀ او بود. آرایش قوا در داخل جمهوری اسلامی ایران در مجموع اجازه نداد که روحانی خنثی سازی خصومت امریکا را به سرانجام برساند. لذا با خروج ترامپ، روحانی گرفتار سخت ترین چالش دورۀ خود شد. سختی این چالش از این جهت است که روحانی باید در چارچوب راهبردی متمایز با راهبرد خودش برای تنگناهای حاصل از حرکت ترامپ چاره جویی کند. منافع ملی حیاتی ایران روحانی را ناگزیر به ادامه این مسیر ساخته است.
فشارهای امریکا روی شرکای ایران در برجام مؤثر تر از آن بود که دیدگاه اول می پنداشت. طرفداران جنگ تمام عیار با امریکا باور داشتند و دارند و علنا می گویند که امریکا رو به زوال می رود و چیزی بیش از اشتلم و تظاهر به اقتدار در چنته ندارد. لذا در تمسخر روحانی می گفتند لازم نیست کسی دم کدخدا را ببیند. به دلایل بسیار زیاد و متنوع، بالاخره بقیه طرفهای برجام عملا از انجام تعهدات خود بازماندند. روحانی ناچار شد برای علاج این مسأله در چارچوب راهبردی متفاوت چاره اندیشی کند. کاهش متقابل تعهدات ایران در این پیش زمینه قابل فهم است.
چون من با دیدگاه اول مخالفم و معتقدم طرفهای اروپایی برجام ظرفیت ها و انگیزه ها و اهداف و روشهای متفاوت با امریکا دارند، در حد امکانات عینی که دارند، می توانند به برجام کمک کنند. منتها باید تحت فشاری معادل یا بیشتر از فشار امریکا قرار گیرند تا تمام ظرفیت های خود را بکار گیرند. لذا کاهش تعهدات ایران تا مرزی خاص می تواند محرک آنها باشد.
با وجودی که منافع اقتصادی ایران در چارچوب برجام همچنان تحقق نیافته است اما به نظر می رسد که در عرصه سیاسی فضای بین المللی در مواجهه با سیاست فشار حداکثری ترامپ علیه ایران است تا جایی که فرانسه اعلام کرده حتی در صورت بازگشت بخش دیگری از فعالیتهای هسته ای ایران، کشورهای اروپایی فعلا به تحریم جمهوری اسلامی فکر نمی کنند این رویکرد حمایت آمیز از ایران دست کم در عرصه سیاسی چه تاثیری بر تنش های منطقه ای میان نیروهای ایرانی و امریکایی به ویژه در آبهای خلیج فارس دارد؟ اهمیت حمایت سیاسی اروپا از ایران در عرصه مبادلات بین الملل چه اندازه بوده است؟
حمایت سیاسی اروپا مفید است اما کافی نیست. اروپا برای منافع حیاتی خودش از برجام حمایت می کند نه برای کمک به ایران. البته که امنیت اروپا امنیت ایران هم هست و بالعکس. در برابر فشار امریکا و اسرائیل بر متحدان خود در منطقه برای درگیر شدن با ایران و حد اقل خود داری از نزدیک شدن و همکاری با ایران، حمایت اروپایی ها از برجام به این کشورها پیام می دهد که بخش مهمی از جامعه جهانی درگیری با ایران را برنمی تابد. اینها درست است اما همه موضوع را نباید از این منظر دید. الحاق ایران به اقتصاد جهانی شرط ضروری پیشرفت اقتصادی ایران است و این به بیش از امنیت نیاز دارد. باید موانع سیاسی آن برطرف شود. خصومت امریکا از موانع اصلی این مسیر بوده است. در چهل ساله اخیر هرجا که ایران توافقی قراردادی یا گفتگویی برای مشارکت و همکاری داشته، امریکا براه افتاده و آنرا برهم زده است. تحریم های اخیر ترامپ هم در همین راستا ست. اگر اروپایی ها نمی توانند مانع تصمیم های کاخ سفید بشوند – که نمی توانند- دست کم باید بکوشند مانع پیروی مؤسسات خودشان از آن تصمیم ها بشوند.
در صورتی که ایران بخش دیگری از تعهدات هسته ای اش را که به نظر می رسد جز مهمترین تعهداتش به شمار می آید متوقف کند، باعث می شود این ارزیابی را داشته باشیم که از حالا می توان برجام را از دست رفته دانست؟
هدف اصلی ترامپ از حد اکثر فشار روی ایران وادار کردن ایران به خروج از برجام است. اگر ایرانی ها این بازی را بخورند، نشان خواهند داد که از ترامپ کم هوش تر اند. همه ذکاوت و توانایی ملی را باید بکار بست تا از این عقبه با هزینه کمتر عبور کرد.
توضیحش این است: اصل معرکه را اسرائیل و لابی آن در امریکا براه انداخت تا بدست قوی ترین قدرت نظامی جهان، بزرگترین مانع توسعه طلبی اش در منطقه را نابود کند. به گزارش اسکات ریتر، اطلاعات مربوط به فعالیت سری اتمی ایران را اسرائیلی ها پخت و پز کردند و به امریکایی ها و افکار عمومی فروختند. شک و تردیدهای اروپایی ها از این بایت طی مذاکرات سه بعلاوه یک حل وفصل شد اما مخالفت بوش پسر مانع از پایان یافتن پرونده شد. تنها در برجام بود که طلسم این مکر اسرائیلی گشوده شد. ترامپ فرصتی برای اسرائیل بشمار می رفت تا ورق را برگرداند. فعلا موفق شده است کاخ سفید را از برجام خارج کند. اگر موفق شود ایران را هم بیرون کند، آنگاه به هدف نهایی بسیار نزدیک خواهد شد. مکانیزم ماشه عمل خواهد کرد و تحریم های بین المللی قانونی بازخواهد گشت.
در صورت فروپاشی برجام عرصه مناسبات سیاسی ایران و کشورهای منظومه غرب تا چه اندازه متحول می شود و رو به عقب می رود؟ تندتر می شود؟
خروج ایران از برجام قصد تولید سلاح اتمی معنا خواهد داد. ادعاهای اسرائیل را به کرسی خواهد نشاند. آرایش قوا در جامعه بین الملل را تغییر خواهد داد. اما بطور قطع نمی توان پیش بینی کرد که تک تک اعضای جامعه بین المللی چه تصمیم خواهند گرفت. در همان آغاز مناقشۀ اتمی نیز شیراک با لولو سازی از ایران موافق نبود و می گفت گیریم ایران سلاح اتمی بسازد، خب چه می شود؟ هیچ تهدیدی متوجه غرب نخواهد بود چون ایران می داند که نمی تواند علیه غرب از آن استفاده کند. همه رهبران جهان می دانند که اسرائیل علم اتمی شدن ایران را برداشته تا جنایات خود را توجیه و ملحق نشدن به ان پی تی را پنهان کند. اینها درست. اما ارسال این پیام به جهان فی حد ذاته غلط است. چنانکه رفتار و مواضع ترامپ نقض فاحش و وقیحانه ارزشهای انسانی و بازگشت از ارزشهای روشنگری به امپراتوریگرایی خشونت بار و نژادپرستانه است. ما نباید جهان را از یک بحران امنیتی فراگیر دیگر بترسانیم. آب به آسیاب اسرائیل و صادرکنندگان تسلیحات نباید بریزیم. در پروژه غارت دارایی عربهای خلیج فارس نباید مشارکت غیر مستقیم بکنیم. اروپایی ها خود را فدای ما و منافع ما نمی کنند. این درست. از سر اخلاق هم به تعهدات خود وفادار نمی مانند. این هم درست. اما نباید به این سبب اجماعی جهانی علیه خودمان ایجاد کنیم.
بالاخره امریکا از برجام خارج شده و اروپا هم تعهداتش را بطور کامل اجرا نمی کند لذا ایران به منافع برجام دست نیافته است. چکار باید کرد؟ همین جور بنشینیم و شاهد تضییع حقوق مردم ایران باشیم؟
همه ظرافت دیپلماسی و حساسیت سیاست همین جا ست. اگر کوچه های سیاست سر راست بود که هزاران چرچیل می داشتیم. آن وقت، هیچ چرچیلی نمی داشتیم! هنر این است که از نقطه ضعفت استفاده کنی و آنرا به نقطه قوت تبدیل کنی. در سیاست و شطرنج باید حدس بزنی حریف کدام بازی را خواهد کرد. باید مانع از مات شدن در آن بازی بشوی. نباید نگران از دست رفتن فیل و اسب و حتی وزیرت باشی. اگر همه نیروهایت را نگهداشتی اما مات مختنق شدی، باخته ای. اگر با یک تک پیاده حریف را مات کنی، برده ای. در سیاست هم همین طور است. بازی های ممکن حریف را باید پیش بینی کرد و مطابق آن بازی کرد. به نظر من، بازی ترامپ وجوه مختلف دارد: جنگ تبلیغاتی- روانی، جنگ اقتصادی ، جنگ دیپلماتیک و جنگ نظامی. کانون اصلی بازی تعمیق شکاف ملت –دولت در ایران است. در همه این جبهه ها امریکا محدودیتهایی دارد. درست است که قوت امریکا در جبهه دیپلماتیک و نظامی از قضا نقطه ضعف آن است. اما باید نقطه های قوت آنرا تضعیف و نقطه های ضعفش را تقویت کردو بالعکس، باید نقطه قوت خودمان را تقویت کنیم. از این منظر، جبهه تبلیغاتی – روانی و جبهه اقتصادی را باید دریابیم. چون در این جبهه، ما ضعف داریم. راه اصولی مبارزه با امریکا از سامان دادن سیاست داخلی مان می گذرد. باید خانه را دوباره مرتب کنیم. برای بی اثر کردن فشارهای اقتصادی، بازسازی روانی و سیاسی جامعه لازم است. برای بی اثر کردن جنگ روانی، به میدان آوردن همگان در سپهر سیاست لازم است. چون بازی حریف واداشتن ایران به تن دادن به خواستهای او از طریق جداکردن حکومت از مردم و شوراندن مردم علیه حکومت و مجبور کردن حکومت به تسلیم برای پیش گیری یا پایان شورش است، دقیقا باید پادزهر این بازی را بکار گرفت. باید داخل را بازآرایی کرد. نباید در زمینی که ترامپ تعیین کرده بازی کرد. معلوم نیست ترامپ دور دومی داشته باشد یا نه. اگر داشته باشد وحشی تر شود یا نه. جانشین او به برجام برگردد یا نه. لذا اصلا نباید کانون اصلی دفاع ایران روی این عوامل بنا شود. اینها خارج از قلمرو توان ماست. ما باید دفاع را بر اساس توان خودمان آرایش دهیم. باید همه ایران را سنگر کرد. در این صورت، آن طرف هر اتفاقی بیفتد، هر حکومتی سرکار بیاید ، با ایران یکپارچه طرف خواهد بود. نه با یک طیفی خاص در ایران. خواب شوراندن طیف های دیگر علیه حکومت و مجبور کردن آن به -تسلیم پریشان خواهد شد.
ایران بعد از متوقف کردن بخش دیگری از تعهدات برجامی اش چه سیاستی را باید در مواجهه با واکنش های احتمالی تند اروپایی ها در پیش بگیرد؟ اساسا برگ بازی ایران در عرصه بین الملل در دوره ای که اگر برجام دچار فروپاشی شود چیست؟
به نظرم راه اصولی ایران از سیاست داخلی می گذرد. اروپا و امریکا و همسایگان ما همه به سامان داخلی ما می نگرند و بر اساس قضاوتی که راجع به آن دارند آرایش خود را تعریف می کنند. فراموش نکنیم که بخشی از وضعیت فعلی نتیجه طبیعی بازی سیاست در دهه های اخیر ایران است. ترامپ پاتکی به راهبردی می زند که بر استفاده از شکافهای جامعه جهانی با تکیه بر شکافهای داخل ایران استوار بوده. حالا باید برای خنثی کردن این پاتک، جبهه داخلی را بطور واقعی یکپارچه کرد و حاکمیت ملی را ملموس ساخت. توانایی های منطقه ای ایران بازتاب توانایی ملی ایران است و اگر موفق شویم جبهه داخلی را تحکیم کنیم، می تواند نیروی مقابل را خنثی کند

نیاز امروز نظام جمهوری اسلامی؛ تنش‌زایی یا تنش‌زدایی؟
احمدرضا احمدپور:
شرایط کنونی ایران به‌گونه‌ای‌است که در عرصۀ بین‌الملل به تنش‌زدایی کارآمد و در عرصۀ داخلی به آشتی ملی و گسترش آزادی‌ها نیازمند است؛ ازهمین‌رو، نظام به‌وسیلۀ مقام‌های دولتی بر آن است تا سیاست تنش‌زدایی را جانشین تنش‌زایی و از رخدادهای تلخ و ناگوار احتمالی پیشگیری کند.
بااینکه در مرامنامۀ جمهوری اسلامی و تهِ ذهنیات رهبران قبل و کنونی ایران، سیاست محو اسرائیل بوده است؛ اما شرایط داخلی و جهانی کنونی نظام جمهوری اسلامی ایران، حکم می‌کند تا مسئولان چنین ذهنیاتی را دست‌کم، موقتا کنار بگذارند؛ ازاین‌روی، چندی پیش، وزیر خارجۀ ایران، ادعای نابودی اسرائیل از سوی حکومت جمهوری اسلامی را تکذیب کرد تا بهانه‌ای بیشتر، برای تضعیف حکومت ایران به دست دشمنانش نیفتد.
در دنیای سیاست، درست و حرفه‌ای حرف‌زدن و حرفه‌ای عمل‌کردن، پیروزی و قدرت‌نمایی نابه‌هنگام و ناشیانه رفتارکردن، شکست و تحقیر را به‌دنبال خود دارد که البته، چنین رابطه و قاعدۀ کلی در سیاست خارجه از اثرگذاری بیشتری برخوردار است؛ بااین‌حال، حسین دهقان وزیر سابق دفاع و فرماندۀ کنونی سپاه پاسداران در گفت‌وگو با شبکۀ عراقی «النجبا» از توان نیروهای مسلح ایران، برای محوکردن اسرائیل سخن به‌میان آورد و محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و فرمانده سابق سپاه نیز به سپاهیان هشدار می‌دهد که در برابر توقیف نفتکش ایران ازسوی انگلیس، نفتکش‌های بریتانیایی در خلیج فارس را توقیف کنند که درهمین راستا روز گذشته نفتکشی انگلیسی را برای چندساعت متوقف [و نه توقیف] کردند و نیز روز جمعه، محمدعلی موحدی کرمانی، امام‌جمعۀ تهران، در خطبه‌های نماز جمعه، اسرائیل را به حملۀ موشکی به نیروگاه اتمی دیمونا تهدید می‌کند و گفت که درنتیجۀ این حمله، اسرائیل نابود و چندبار شخم زده می‌شود!
گفته‌های سه‌تن یادشده، خلاف شرایط امنیتی‌وسیاسی و مصلحت نظام جمهوری اسلامی ایران و ارادۀ دولت آن است که به‌جای تنش‌زدایی، آگاهانه یا ناشیانه و به نام اقتدار توان نظامی ایران و توهم ترساندن آمریکا و اروپا و اسرائیل، اقدام به تنش‌زایی به‌نفع اسرائیل و ترامپ و انگلیس و علیه منافع ایران می‌کنند!
آشکارشدن چنین رفتارهای ناپخته ازسوی پاره‌ای از مسئولان کشوری و لشکری و روحانی، نشان از بی‌سامانی چشمگیر در مدیریت کلان کشور دارد و معنایش این است که برخی دانسته یا ندانسته تلاش می‌کنند تا تابلوی هیچ‌کاره‌بودن و ناکارآمدی دولت رسمی و دستگاه دیپلماسی ایران را در شرایط بسیار حساس کنونی کشور، نزد دشمنان، برجسته‌ و آنان را تشویق به تنش و درگیری و فشار بر ایران و مردم ایران کنند؛ اما به‌راستی چرا!؟/ پژواک پندار

۱۹ تیر ۱۳۹۸
روحانی: بریتانیا پیامدهای توقیف نفتکش را بعداً خواهد دید
حسن روحانی در سخنان تازه‌ای هم به بریتانیا و آمریکا تاخت و هم اتحادیه اروپا. او بریتانیا را به‌دلیل توقیف نفتکش ایران آغازگر ناامنی دانست و گفت این کشور پیامدهای اقدام خود را بعداً خواهد دید. روحانی رجوع آمریکا به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را هم «خنده‌آور» توصیف کرد و نگرانی اروپا از کاهش تعهدات برجامی ایران را بی‌جهت خواند.

حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران
حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، چهارشنبه ۱۹ تیر در جلسه هیأت دولت، درباره توقیف نفتکش ایران در جبل‌الطارق گفت: «اقدام انگلیسی‌ها کاری بسیار سخیف، غلط و اشتباه بود و به زیان آن‌ها است. (…) به انگلیسی‌ها گوشزد می‌کنم که شما آغازگر ناامنی هستید و تبعات آن را بعداً درک خواهید کرد.»
روحانی بریتانیا را به‌عنوان کشوری «اشغالگر» در منطقه جبل‌الطارق عنوان کرد و گفت: «این سرزمین متعلق به اسپانیا است و دولتی اشغالگر که به ناروا در این منطقه حضور دارد این کار سخیف را انجام داده است و این در حالی است که مردم اسپانیا هم از این کار انگلیس اعلام انزجار دارند.»
فابیان پیکاردو، سر وزیر جبل‌الطارق پنج‌شنبه ۱۳ تیر / ۴ ژوئیه با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که یک فروند سوپرتانکر با نام «گریس ۱» در حال انتقال نفت خام ایران به بندر «بانیاس» در سوریه بود که بر اساس حکم قضائی توسط نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا به دلیل دور زدن تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه سوریه توقیف شد.
سرپرست وزارت خارجه اسپانیا اما ساعتی بعد اعلام کرد که ایالات متحده از بریتانیا خواسته بود این نفتکش را که در تملک یک شرکت سنگاپوری است و با پرچم پاناما حرکت می‌کرد توقیف کند.
جوزپ بورل، سرپرست وزارت خارجه اسپانیا نیز گفت بر اساس اطلاعاتی که دولت اسپانیا در اختیار دارد، این نفتکش در منطقه آبی توقیف شده که اسپانیا بر آن حاکمیت دارد، اما بریتانیا گفته است این منطقه تحت حاکمیت بریتانیاست.
ایران می‌گوید مقصد این نفتکش سوریه نبوده و بریتانیا را به «راهزنی دریایی» متهم کرده ‌است.
روحانی این امکان را داد که بریتانیا «به دستور آمریکا» دست به‌چنین اقدامی زده باشد که به‌گفته او «باز هم اقدام غلط و اشتباهی است».
رئیس جمهوری ایران وضعیت داخلی بریتانیا را «به‌هم‌ریخته» و «بدون انسجام» خواند و گفت: «اما در عین این سراسیمگی و به‌هم‌ریختگی، توقیف کشتی نفتکش ایرانی کاری احمقانه بود.»

دو درس از چپ‌های یونان!
حزب سیریزای یونان به رهبری آلکسیس سیپراس از رقیب راستگرای خود در انتخابات پارلمانی آن کشور شکست خورد.
سیریزا که مخفف "ائتلاف چپ رادیکال" است، در سال 2015 با وعدۀ مخالفت با برنامۀ ریاضت اقتصادی اتحادیۀ اروپا برای یونان به قدرت رسید. 
اتحادیۀ اروپا پس از بروز بحران اقتصادی سال 2009 در برخی کشورهای عضو اتحادیه بخصوص یونان، آنان را ملزم به اجرای برنامۀ ریاضت اقتصادی و ادامۀ کمک‌های خود به آنها را به اجرای آن برنامه مشروط کرد. در واقع یونان  و برخی دیگر از اعضای اتحادیه در بخش جنوبی اروپا دچار کسری بودجۀ بی‌سابقه‌ای شده بودند که این نیز ریشه در خدمات اجتماعی گستردۀ این کشورها داشت. طبق برنامۀ ریاضتی اتحادیه، اعضای دارای کسری بودجۀ هنگفت، موظف به کاهش دامنۀ تأمین اجتماعی و انضباط مالی شدید دولت در این زمینه شدند. سیاست ریاضتی، اعتراض مردم این کشورها را به دنبال داشت و موجی از تظاهرات خیابان‌های پایتخت‌های آنها بخصوص آتن را فراگرفت.
در آن میان، آلکسیس سیپراس رهبر حزب سیریزا در مقام نمایندگی مردم معترض، با اجرای برنامه‌های ریاضت اقتصادی به مخالفت برخاست و با وعدۀ مقابله با آنها در انتخابات پارلمانی سال 2015 شرکت کرد و پیروز میدان شد و به مقام نخست وزیری رسید.
در مقام نخست وزیری اما سیپراس چپگرا به خلاف وعده‌های انتخاباتی خود توصیه‌های ریاضتی اتحادیۀ اروپا را به مو به مو به اجرا گذاشت و در این زمینه کاری کمتر یا بیشتر از علایق احزاب میانه یا راست نکرد! در این بین، برخی از دوستانش او را به "خیانت" متهم کردند و از او جدا شدند.
سیپراس اما آیا به همفکران خود خیانت کرد؟ روشن است که پای خیانت در میان نیست و این اتهامی نارواست! به نظرم سیپراس در حوزۀ اقتصاد کاری کرد که چاره‌ای جز آن نداشت چرا که اقتصاد عرصۀ وعده‌های موهوم و پا در هوا و عوام‌فریبانه نیست. زمینی سنگلاخی است که منطق گذر از آن را به رهروان تحمیل می‌کند.
از این رو به نظرم می‌توان از سرنوشت سیپراس دو درس بزرگ گرفت. درس نخست به دوستان چپگرای ایرانی و نوع مواضع اقتصادی‌شان مربوط می‌شود.
درس دوم اما برای همۀ نیروهای سیاسی است. چرا اجرای برنامۀ ریاضت اقتصادی در یونان، از احزاب راست و میانه که موافق آن بودند، بر نیامد، اما همان برنامه از سوی یک حزب چپ که مخالف سرسخت آن بود و حتی وعدۀ مقابله با آن را می‌داد، به راحتی امکانپذیر شد؟
آیا این بدان معنا نیست که در بزنگاه‌های بحرانی، هنگامی که اجرای برخی از برنامه‌های سیاسی و اقتصادی ضرورت عملی پیدا می‌کند، از موافقان آن برنامه‌ها عملاً کاری ساخته نیست و از قضا مخالفان آن برنامه‌ها در صورت به دست گرفتن قدرت، ناخواسته و به رغم میل خود، کار را از پیش می‌برند؟
به نظرم دیالکتیک در اینگونه موارد خودنمایی می‌کند نه بدان صورتی که مارکس و بخصوص انگلس آن را تبیین کرده‌اند! ما ایرانیان اما با این شیوه عملکرد هستی بیگانه‌ایم!
احمد_زیدآبادی

چکیده ای از زندگی سیاسی عباس امیرانتظام
بیانیه جبهه ملی ایران-سامان ششم- در سالگرد عباس امیرانتظام
مهندس عباس امیرانتظام، زاده ۱۳۱۱ تهران، از زمان دانش آموزی در دبیرستان دارالفنون جزو جوانان هوادار جنبش ملی کردن نفت و مجذوب دكتر مصدق شده بود. پس از کودتای سال ۱۳۳۲، و تشکیل نهضت مقاومت ملی، در حالیکه در دانشکده فنی دانشگاه تهران دوره فوق لیسانس مهندسی برق و ماشین یا الکترومکانیک را میگذراند، از جوانان فعال نهضت مقاومت هم بود، و او بود که نامه اعتراضی نهضت مقاومت ملی به کودتای ۲۸ مرداد را هنگام دیدار ریچارد نیکسون از تهران، به کارمند سفارت امریکا داد تا به نیکسون برساند.
در سال ۱۳۴۰ که مهدی بازرگان، یدالله سحابی و آیت الله طالقانی از جبهه ملی ایران جدا شدند و حزب نهضت آزادی را بنیاد گذاشتند، امیرانتظام به آن حزب پیوست و مهندس بازرگان هم امیرانتظام، حسن نزیه و ابراهیم یزدی را بعنوان کمیته حزب نهضت آزادی در دانشگاه تعیین کرد. امیرانتظام در سال ۱۳۴۲، برای ادامه تحصیل به پاریس رفت و در آنجا دوره گواهینامه مهندسی بتون را گذراند و در سال ۱۳۴۳ به امریکا رفت و در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی در رشته مهندسی سازه مشغول تحصیل شد، و در سال ۱۳۴۵، فوق لیسانس خود را در این رشته دریافت کرد. از ۱۳۴۵ تا ۱۳۴۹ امیرانتظام با تشکیل شرکت مهندسی و بازرگانی به فعالیت اقتصادی و عمرانی پرداخت، و هیچگونه فعالیت سیاسی نمیکرد

نام های قشنگ ایرانی – پارسی

باغبانها به روي گل هاشان،
نامهايي قشنگ بگذارند
نامي از جنس آفتاب و بهار،
نام خوش آب و رنگ بگذارند

تا شبت را سپيده گل بزند،
نام مهتاب و ژاله را بنويس
شور شهناز تا دلارام است،
نسترن را و لاله را بنويس

عشق هنگامه مي كند بر پا،
با نگار و نگين و ركسانا
با هماي و شراره و نوشين،
با پريسا و هستي و مينا!

با پريا و مهري و مينو،
مهرناز و مهستي و مهشيد
با دل افروز و نازنين و بهار،
باز نوش آفرين شود خورشيد!

مانده طرحي قشنگ در يادم،
روي دستان آب، نيلوفر
بيشتر از شكوفه بنويسيم،
از زري، از فرشته، از زيور

روشنك را به پرنيان بسپار،
تا به دريا به آرزو برسي
نام آزاده را رها بنويس،
تا به گل ها به عطر و بو برسي

ارغوان و ستايش و مهناز،
شهرزاد و بهاره و مهسا
نام سودابه، خوب و خوش آواست،
همچو لبخند يار خوش سيما

ماهرخسار و ماهرخ زيباست،
نام هايي قشنگ و پر شورند
شهربانو و مهرنوش و پري،
همچو فيروزه ي نشابورند

همچنان مانده است در يادم،
شاهرخ، پارسا و گوهرشاد
مهربانو به نازگل مي گفت،
نام ايران ما گرامي باد

بنويسيد هومن و فرشيد،
يا كيان و كيارش و نيما
آرمين، آريا، سروش، ارژنگ،
مهرزاد و سپهر يا سينا

داريوش اين گل هخامنشي،
شهريار بزرگ ايران است
باربد، برد يا، نكسيا، حال،
نوبت آرمان و اشكان است

ماني و ماهيار با مزدك،
از گذرگاه جاده مي آيند
شاه انوشيروان و شروين،
با آبتين هم پياده مي آيند

روي گلدختران آبادي،
بگذاريد نام باراني
چون فروغ و فرانك و پوران،
نام هايي هميشه ايراني

نام رودابه و كتايون را
نام سارا و مريم و سيمين
شهرناز و انوشه و سيندخت،
ياسمين و ستاره و نسرين

غصّه دارد هنوز تهمينه،
داغ سهراب در دلش جاري ست
با فرنگيس مهربان باشيد،
ياد آن ها نشان بيداري ست

تا به ياد منيژه مي افتم،
بيژن آزاد مي شود از چاه
نام جمشيد و ايرج و هوشنگ،
ميشود با بهار و گل همراه

شاه تهمورث و سيامك و سام،
رنگ و بوي گل وطن دارند
گيو و بهرام و آرش و مهران،
ريشه در كشوري كهن دارند

ياد فرهاد و بيستون باشيد،
بلكه شيرين شود روان شما
با كيومرثِ جان قدم بزنيد،
گل كند باز ، باغ جان شما

به منوچهرِ عشق، دل بدهيم،
نام او همرديف باران است
سورنا را به ياد بسپاريم،
آبرودار خاك ايران است

نام كوروش ز يادمان نرود،
با خشايار هم عنان باشيم 
با فرامرز و اردشير و قباد،
زير چتري از آسمان باشيم

بايد از مازيار بنويسيم،
از فريدون و بهمن و سامان
از فريبرز و بابك و شاپور،
از رهام و سيامك و ساسان

آريو برزن اين شهيد وطن،
قهرمان هميشه ي ايران
رستم و يزدگرد و فيروزان،
نام شان سربلند و جاويدان

بنويسيد كاوه را با شوق،
نام كسرا و نام آرش را
نام افشين و بابك و خسرو،
نگذاريد جا، سياوش را ....

پارسي اين زبان ايراني،
مظهر اتحادمان باشد
نام اين سرزمين جاويدان،
تا هميشه به يادمان باشد

از سایت ۱۰ مهر
۱ـ نامه آبراهامیان، چامسکی و ۲۷ تن دیگر به دبیر‌کُل سازمان ملل
۲ـ استراتژی جدید پنتاگون برای منطقه جدید اقیانوس آرام و هند
۳ـ فراخوان فعالیت ضدجنگِ هنرمندان و فعالان مدنی
۴ـ بیانیه مشترک ۶۹ حزب کمونیستی و کارگری درباره خطر جنگ آمریکا علیه ایران
۵ـ بی‌سابقه‌ترین تجربه‌های تاریخی در زمینه‌ صنعت‌زدایی در دو دهه گذشته
۶ـ جنگ انگلیس با ایران (۲)

مقالات توفان الکترونیکی شماره ۱۵۶نشریه الکترونیکی حزب کارایران تیر ماه ۱۳۹۸
www.toufan.org
دراین شماره می خوانید:
چه باید كرد؟
چالش حجاب اجباری و رانندۀ «آتش به اختیار»ِ اسنپ!
درحاشیه قتل «علیرضا شیرمحمدعلی»
به مناسبت دهمین سالگرد جنبش دمکراتیک سال ۱۳۸۸
تداوم دستگیرشدگان تجمع اعتراضی روز جهانی کارگر را محکوم می‌کنیم
برکشورم چه رفته است!گزارشی از ایران
هذیان گویی رهبر ورشكسته جمهوری اسلامی
سی وهشت سال از تیرباران قهرمانان توفانی گذشت
تحریمهای تازه و غیرقانونی امپریالیسم آمریكا علیه پتروشیمی ایران را قویاً محكوم می‌كنیم
تحریكات امپریالیسم آمریكا ادامه دارد.پهپاد جاسوسی در مرز هوایی ایران ساقط شد
آیا پهپاد آمریکایی وارد حریم هوایی ایران شده بود؟
درحاشیه آتش سوزی دو نفت‌كش در دریای عمان
چرا اسرائیل خواهان نابودی ایران است؟
امپریالیسم آمریكا وجنون گاوی
چرا شعار «دست‌ها از ایران كوتاه باد!» شعار صحیحی است؟
کمک چین «کمونیست» به پیشبرد برنامه ساخت موشک‌های بالستیک در عربستان
درجبهه نبرد طبقاتی.اخبار و گزارشات کارگری خرداد ماه۱۳۹۸
مُرسی را به صورت «دمكراتیك» به قتل رساندند.
«فقر» وجه مشترک ۱۵۲ میلیون کودک کار در جهان
خامنه‌ای، روحانی را فرمانده جنگ اقتصاد کرد
امپریالیسم و تحولات دموکراتیک در ایران
گشت و گذاری درفیسبوک، پاسخ به یک پرسش
پرسش و پاسخ در شبکه تلگرام

گدا

چادر