تماشای کودکان از صحنه های جنایت اعدام، درجمهوری اسلامی ایران           

۳۱ خرداد ۱۳۹۱ -  20 ژوئن 2012

واقعاً چه معنایی دارد پدری دختر 5 ساله یا پسر نوجوانش را با خود به مراسم اعدام ببرد و در راه هم از دستفروشان برایشان بستنی بخرد و آنها را وادار به تماشای لحظات رقت انگیز،خشونت اّمیز و دردناک دست و پا زدن اعدامی ها بر فراز چوبه دار بنماید؟! اگر قرار است، وقتی خشونت ،شلاق و سنگسارواعدام ها در ملأ عام صورت می گیرد ، باید به خانواده ها درباره عواقب روحی دیدن چنین صحنه هایی توسط کودکان و نوجوانان هشدار داده شود.به علاوه اگر پدر و مادری از سر نادانی بجای اعتراض به این جنایت ها، فرزندان خود را به این قبیل مراسم جنایتکاران می برند ، وظیفه پلیس است که آنها را از محل اجرای حکم دور کند  .       

 

  
 - صبح امروزچهارنفر، در تهران به دار آویخته شدند. با این حال ، از کنار نکاتی چند نمی توان به راحتی گذشت:     
 1 – شاید متهمین  قربانیانی مظلوم داشته اند ، اما از دیدگاهی عمیق تر ، خود اینان نیز قربانی اند . اما گذشته از این واقعیت ، آنچه عمومیت دارد این است که بخش عمده ای از متهمین ، محصولات ناخودآگاه جامعه و کاستی های آن هستند .واقعیت این است که بسیاری ازمتهمان که دست در جیب مردم می کنند یا مرتکب جرائم جنسی می شوند ، "نیازهای پاسخ داده نشده" دارند و این، وظیفه حکومت است که بجای خشونت و جنایت  ، اوضاع اقتصادی و اجتماعی را به سمت تأمین نیازهای مادی و معنوی مردم مدیریت کند و از جمله پاسخی در خور و غیرشعاری به نیاز مفرط جنسی جامعه جوان ایرانی بدهد.     

  2 - ابتدا گزارش خبرگزاری مهر درباره اعدام های امروز را بخوانید:   
  « ساعت 4 بامداد است و باران شدیدی در حال بارش است. خیابانهای منتهی به چهار راه میثم واقع در خیابان شهید محلاتی تهران پر از خودروهای پلیس است و مردم از محله های اطراف برای دیدن مراسم اعدام خود را به محل اجرای حکم می رسانند. هر چه به محل اجرای حکم نزدیکتر می شویم تراکم جمعیت بیشتر می شود. جوانان و نوجوانان بیشترین تماشاچیان مراسم اعدام را تشکیل می دهند. از یکی از اهالی محل سوال کردم آیا می دانید چه کسانی امروز اعدام می شوند گفت: از شب گذشته که داربستهایی را نصب کردند و پلاکاردی بزرگ که روی آن نوشته شده بود مراسم اعدام  چهار متجاوز به عنف و اراذل و اوباش نصب شد این خبر مثل بمب در محل پیچید و همه برای هم پیامک می زدند.
وی افزود: من خانه ام درست مقابل جایگاه مراسم اعدام است و به جرات می توانم بگویم بیش از صد نفر از ساعت 10 شب در این مکان تجمع کرده اند و همینطور که می بینید الان ساعت 4 صبح است و حدود سه هزار نفر جمعیت آمده است. »
در این باره چند نکته قابل تأمل است:
الف - این سؤالی است که جامعه شناسان باید با دغدغه و نگرانی به آن پاسخ دهند: دلیل این همه اشتیاق عمومی برای دیدن صحنه جنایت اعدام در جامعه چیست؟   این اولین بار نیست که مردم - چه در تهران و چه در شهرستان ها - چنان با ذوق و شوق به سوی مراسم خشونت( شلاق، سنگسارو اعدام )می شتابند که گویا قرار است در آنجا پول و سکه بین شان توزیع کنند! واقعاً دیدن مرگ چند نفر متهم ، این قدر جذابیت دارد که مردم از نیمه های شب یا در ساعت 4 بامداد زیر بارش باران هم که شده ، از خواب و استراحت شان می زنند و ساعت ها سر پا می مانند تا به تماشای جان دادن چند نفرمتهم بپردازند و فیلم و عکس بگیرند؟! خیلی ها هم   برای این که حتی یک لحظه از این "مستند" را از دست ندهند ، از در و دیوار و تیر برق بالا می روند. به نظر نمی رسد در یک جامعه سالم ، این همه اشتیاق وصف ناپذیر برای دیدن صحنه خشونت وجنایت  وجود داشته باشد .      
ب - هم اکنون در همه دنیا رایج است که اگر فیلمی دارای صحنه های خشونت بار باشد ، در ابتدای فیلم به خانواده ها هشدار داده می شود که این اثر برای افراد زیر 13 سال یا زیر 16 سال مناسب نیست زیرا دیدن صحنه های خشن در روحیه کودکان و نوجوانان ، آثار روحی منفی فراوانی دارد و می تواند به ترسو و یا برعکس به خشن شدن آنها بینجامد.   
وقتی در خصوص فیلم ها چنین تمهیداتی وجود دارد ، باید به طریق اولی در خصوص صحنه های زنده و واقعی جنایت وخشونت دولتی نیز این ملاحظات جدی گرفته شود. واقعاً چه معنایی دارد پدری دختر 5 ساله یا پسر نوجوانش را با خود به مراسم اعدام ببرد و در راه هم از دستفروشان برایشان بستنی بخرد و آنها را وادار به تماشای لحظات رقت انگیز وجنایت اّمیزو دردناک دست و پا زدن اعدامی ها بر فراز چوبه دار بنماید؟!، زجر تماشای صحنه های مرگ را ببینند و تا آخر عمر با این صحنه ها - که فراموش هم نمی شوند - درگیر باشند. حراست از فرزندان ایران ، وظیفه ای مهم تر از اعدام متهمان است.