کودتای جدید با سرکوب روزنامه‌نگاران

 

ندای سبز آزادی - محمد صادقی: به نظر می رسد نهادهای امنیتی و نظامی زودتر از آن چه تصور می شد به استقبال انتخابات آینده ریاست جمهوری رفته اند و  این بار با قلع و قمع اصحاب رسانه پروژه کودتای انتخاباتی جدیدی را در ایران کلید زده اند.

اگر تا پیش از این بر اساس رسمی نانوشته، چند ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری به جهت «داغ شدن تنور انتخابات» در فضای رسانه ای و سیاسی کشور گشایشی نسبی حاصل می شد اما این بار نهادهای امنیتی با تجربه تلخی که از آخرین انتخابات ریاست جمهوری در ایران به دست آورده اند از همین ابتدا با بازداشت گسترده روزنامه نگاران و یورش شبانه به دفاتر روزنامه ها، فیلترینگ سایت های خبری و ایجاد رعب و وحشت در میان فعالان مطبوعاتی و سیاسی سعی در کنترل اوضاع در ماه های منتهی به انتخابات سرنوشت ساز آینده دارند.
انتخاباتی که رهبر جمهوری اسلامی هشدار داده مبادا بار دیگر به «چالش امنیتی» برای نظام بدل شود.

امنیتی کردن فضای رسانه‌ای کشور

شامگاه گذشته اخبار پی در پی یورش همزمان ماموران امنیتی و اطلاعاتی به دفاتر چندین روزنامه و هفته نامه اصلاح طلب و بازداشت شماری از خبرنگاران و روزنامه نگاران شاغل در این رسانه ها موجی از نگرانی را در میان فعالان سیاسی و روزنامه نگاران کشور به دنبال داشت و فضایی کاملا امنیتی را بر رسانه های کشور حاکم کرد.

جواد دلیری، سردبیر روزنامه اعتماد؛ معاون وی، ساسان آقایی؛ نسرین تخیری و امیلی امرایی دو همکار دیگر آنان در اعتماد؛ اکبر منتجبی، روزنامه‌نگار پرسابقه و عضو ارشد نشریه آسمان؛ مطهره شفیعی، نرگس جودکی و صبا آذرپیک از روزنامه آرمان؛ پوریا عالمی و پژمان موسوی از روزنامه شرق؛ میلاد فدایی اصل از خبرگزاری ایلنا؛ و سلیمان محمدی روزنامه‌نگار شاغل در روزنامه بهار، جملگی در محل کار و منزل خود بازداشت شدند. منازل روزنامه نگاران بازداشت شده نیز از سوی نیروهای قضایی – امنیتی ساعت ها مورد بازرسی قرار گرفته و لوازم کار، دست نوشته‌ها و کامپیوترهای آنها مصادره شده است.

این هجمه ناگهانی که حتی در پرونده قطور سه دهه سرکوب مطبوعات از سوی قوه قضائیه نیز بی سابقه بوده است در حالی صورت گرفت که هفته پیش محسنی اژه‌ای دادستان کل کشور با طرح اتهام ارتباط تعدادی از روزنامه‌نگاران با «غربی‌ها» و «ضد انقلاب» گفته بود: «براساس اطلاعاتی که از منابع موثق به دست من رسیده است، متأسفانه عده‌ای از روزنامه‌نگاران امروز جدای آنکه در روزنامه‌های کشور قلم می‌زنند دستشان در دست غربی‌ها و ضد انقلاب است.»

اژه ای به صراحت از بازداشت این افراد در روزهای آینده خبر داده و خطاب به خبرنگاران حاضر در نشست مطبوعاتی خود گفته بود: «حال فردا اگر هر کدام از این افراد به دلیل یک اقدام مجرمانه دستگیر شوند داد و فریاد خود شما نیز بلند می‌شود غافل از انکه آن فرد بلندگو و تریبون دشمن بوده است.»

پیش از این، حتی در سال ۱۳۷۹ که به فرمان آیت الله خامنه ای تعداد زیادی از روزنامه های منتقد که وی آن را «پایگاه دشمن» خوانده بود نیز سابقه نداشته که ماموران امنیتی بدین شکل به دفاتر چندین نشریه هجوم برند و تعدادی از روزنامه نگاران را در محل کار خود بازداشت و منازل آنان را مورد تفتیش قرار دهند و فضای امنیتی بر نشریات کشور حاکم کنند.

هرچند دادستانی کل کشور از ارتباط روزنامه نگاران بازداشت شده با «دشمن» و ارتکاب جرائم امنیتی سخن می گوید اما  همان گونه که از قبل پیش بینی می شد به نظر می رسد که این اقدام نهادهای امنیتی در راستای کلید زدن پروژه ای امنیتی برای مهار «چالش امنیتی» مورد اشاره رهبر جمهوری اسلامی در انتخابات آینده است.

گویی این بار در انتخابات پیش روی مقولاتی چون «مشارکت مردم» و اجرای نمایش های دموکراسی و آزادی انتخابات به سبک و سیاق گذشته به هیچ وجه مد نظر مقام های جمهوری اسلامی نیست و شمشیرها برای فعالان سیاسی منتقد که هنوز اندکی امیدی برای تغییر رفتار حاکمان و پذیرفتن مطالبات مردم را در خود زنده نگه داشته بودند از رو بسته شده است.

از همین روی بود که آیت الله خامنه ای در سخنان هفته گذشته خود به کسانی که از برگزاری «انتخابات آزاد» در  ایران دم می زنند به شدت هشدار داد و آنان را «خائن» خطاب کرد.

سناریوی تکراری نهادهای امنیتی

بازداشت اخیر روزنامه نگاران داخل کشور به اتهام ارتباط با رسانه های خارجی سناریویی است که نهادهای امنیتی پیش از این نیز در هفته های منتهی به انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی در بهمن ماه سال گذشته مشابه آن را اجرا کردند.

در شامگاه سی دی ماه سال گذشته دستگاه‌های امنیتی و قضایی، طی عملیاتی با عنوان «چشم روباه» گروهی از روزنامه‌نگاران شاغل در سرویس های فرهنگی و اجتماعی روزنامه های داخلی را به اتهام همکاری با تلویزیون بی بی سی فارسی بازداشت و فضای امنیتی را بر رسانه های کشور حکمفرما کردند.

در آن زمان «مرکز بررسی جرائم سازمان‌یافته سپاه پاسداران» ادعا کرد که فعالان و همکاران بی‌بی‌سی فارسی در ایران" به «ایجاد شبکه جذب و آموزش محرمانه و سری در کشور با هدف جذب نخبگان رسانه‌ای و سیاسی و برقراری ارتباط تنگاتنگ با شبکه‌های معاند و ضدانقلاب خارجی و فعالیت‌های گسترده جاسوسی هوشمند و نیز ارائه محتوا از نقاط استراتژیکی مانند اطلاعات وزارتخانه‌های حساس و سفارتخانه‌ها» اقدام کرده‌اند.

سپاه مدعی شد که مستندی، درباره این پرونده در صدا و سیمای جمهوری اسلامی پخش خواهد شد، ادعایی که هرگز رنگ واقعیت به خود نگرفت و پس از برگزاری انتخابات مجلس نهم، روزنامه نگاران بازداشتی یکی پس از دیگری از زندان آزاد شدند.

در شهریور ماه سال ۸۹ نیز پس از پخش مستند «خط و نشان رهبر» از شبکه تلویزیونی بی بی سی فارسی، پنج مستندساز ایرانی در داخل کشور به همراه نایب رییس انجمن مستندسازان سینمای ایران از سوی دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی به اتهام همکاری با شبکه های ماهواره ای بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند.

در بهمن ماه سال ۹۰ مدیران ارشد تلویزیون بی بی سی از به کارگیری شیوه‌های جدید برای ارعاب و تحت فشار گذاشتن کارکنان بی بی سی فارسی خبر دادند.

بازداشت اعضای خانواده و بستگان کارمندان بی بی سی فارسی که در ایران زندگی می کنند از جمله این اقدامات نهادهای امنیتی برای تحت فشار قرار دادن خبرنگاران این شبکه تلویزیونی بود.

به گفته مدیران ارشد بی بی سی افراد بازداشت شده در طی دوران بازجویی وادار شده‌اند تا با بستگان خود در لندن تماس بگیرند و از آنها بخواهند که یا دیگر با بی‌بی‌سی کار نکنند و یا با نهاد‌های اطلاعاتی ایران همکاری کنند."
در همان زمان رادیو فردا نیز با انتشار بیانیه‌ای از افزایش فشارها بر خانواده‌های کارکنان این رادیو در ایران خبر داده بود.

اتهام همکاری با رسانه ها و شبکه های بیگانه تنها مختص روزنامه نگاران نبوده است و این موضوع حتی گریبان موسیقی دانان و ترانه سراهای داخل ایران را نیز گرفت، به شکلی که ماه گذشته معاون اجتماعی پلیس امنیت اخلاقی نیروی انتظامی از دستگیری پنج ترانه سرا و آهنگ ساز به اتهام همکاری با شبکه‌های ماهواره‌ای خبر داد.
این ترانه سراها نیز که جرم آن ها خوانده شدن برخی از آثارشان از سوی خوانندگان ساکن خارج از کشور بود هفته گذشته از زندان آزاد شدند.

ایران؛ بدترین حبس کننده روزنامه نگاران

بر اساس آخرین آمار "گزارشگران بدون مرز"، ایران پس از چین و اریتره سومین زندان بزرگ روزنامه‌نگاران در جهان است و کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران (CPJ) نیز در گزارش سالانه خود حکومت ایران را «بدترین حبس‌کننده روزنامه‌نگاران» و «یکی از ده کشور سرکوبگر اینترنت» در جهان خوانده است.

بازداشت و زندانی کردن روزنامه نگاران و اصحاب مطبوعات پس از وقایع انتخابات خرداد ۸۸ به روند ثابت دستگاه امنیتی و قضایی کشور بدل شده است.

از خرداد ۸۸ تاکنون ده ها روزنامه نگار با اتهامات مشابه بازداشت و به حبس های طولانی و ممنوعیت مادام العمر از فعالیت های مطبوعاتی محکوم شده و در زندان به سر می برند

با وجود این محمود احمدی‌نژاد رئیس دولت ایران در گفت‌و‌گو با خبرنگاری خارجی در این باره گفته بود: «ما در زندان روزنامه‌نگار زندانی نداریم. آنها که در زندان هستند جرائم امنیتی مرتکب شده‌اند و به خاطر شغلشان به زندان نرفته‌اند»

این همان ادعایی است که امروز وزیر ارشاد وی نیز مطرح کرده است؛ سیدمحمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز در حاشیه ی «تجدید بیعت با آرمان‌های رهبر کبیر انقلاب اسلامی» در پاسخ به سئوال خبرنگار مهر در مورد روزنامه‌نگاران بازداشت شده گفت: این موضوع را باید از نیروهای امنیتی بپرسید؛ چرا که قطعا اتهام آنها مطبوعاتی نبوده است.

جالب اینجاست درحالی که هنوز یک روز از بازداشت روزنامه نگاران نمی گذرد، و خود حسینی نیز تاکید کرده که «هنوز بررسی دقیقی در مورد دلایل این مسئله انجام نشده و به محض تکمیل اطلاعات در این خصوص اطلاع‌رسانی خواهد شد»، درعین حال مدعی شده که اتهام روزنامه نگاران «قطعا مطبوعاتی نیست.»

در تحولات سیاسی در ایران همچنان بر پاشنه ی سرکوب و اقتدارگرایی و خشونت می چرخد؛ و روزنامه نگاران مستقل نخستین هدف اقتدارگرایان حاکم، قربانیان همیشگی دشمنان دموکراسی محسوب می شوند.