ندای سبز آزادی ـ صادق شجاعی: محمود احمدی نژاد پس از چند روز چانه زنی، سرانجام در مجلس حاضر شد و همانگونه که میخواست، ساعتی نطق کرد و رفت؛ نطقی که بیش از آن که ناظر به گزارشِ بیلان هفت سال و دو فصل دولتمردی وی باشد از وعده‌ها و ادعاهای جدید و برنامه های آینده پُر بود.

احمدی نژاد این بار با نمایندگان شوخی نکرد، کاری که ده ماه پیش و در پی سوال مجلس آنقدر انجام داد تا صدای مجلس نشینان بلند شود که "مگر مجلس جای شوخی است؟" اما شاید باید در جستجوی دلیل غیر رعایت تریبون مجلس، برای تغییر ادبیات رئیس دولت بود؛ دلیلی که باید از در متن حرفهای امروز او یافت؛ حرفهایی که به نظر می رسید مخاطبش آنهایی نیستند که در فاصله چند متری بر صندلی هایشان نشسته اند و برای صحبت در زمان حضور رئیس دولت بال بال می زنند.

در فاصله پنج ماه تا یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری، احمدی نژاد کوشید بیش از هر چیز از تصویری درخشان از آینده ای که با اجرای برنامه های او، که البته به شمول اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه ها (حذف سوبسیدها و پرداخت نقدی مستقیم آن به مردم) حاصل می شود، صحبت کند. آنقدر که علی مطهری بعد از سخنرانی رئیس دولت بگوید: "رییس‌جمهور همان‌طور که از تریبون صداوسیما استفاده می‌کنند از تریبون مجلس نیز استفاده کردند که این روش خوبی نیست."

نماینده تهران که یکی از جدی ترین منتقدان دولت در مجلس شناخته می شود، معتقد است که احمدی نژاد به قصد "قانع کردن مجلس" نیامده بود و "این جلسه بیشتر جنبه تبلیغاتی داشت".

هرچند رئیس فعلی دولت بر اساس قانون اساسی امکان نامزدی مجدد در انتخابات بهار آینده را ندارد اما بسیاری معتقدند وی تلاش می کند با بهره گیری از ابزارهایی چون پرداخت نقدی یارانه ها، وعده ایجاد شغل و استخدام انبوه در دستگاه های دیوانی راهی را برای ادامه تسلط بر قوه مجریه توسط یکی از نزدیکانش پیدا کند.

یارانه ۳۵۰ هزار تومانی و انتخابات پیش رو

در همین راستا بود که احمدی نژاد امروز از ۳۱۰ هزار میلیارد تومانی گفت که در حال حاضر از طریق یارانه انرژی توزیع می شود و پیشنهاد کرد این رقم نقدا بین مردم پخش شود؛ به عبارتی حدود ۳۵۰ هزار تومان برای هر نفر ایرانی. او قیمت برابری دلار را برای رسیدن به چنین عددی ۲۵۰۰ تومان حساب کرده است که کمتر از دو سوم نرخ فعلی ارز در بازار و دو برابر نرخ رسمی دلار است. او، ۲۵ روز پیش، همین حرف را در مصاحبه تلویزیونی اش مطرح کرده بود.

این میزان رشد، حتی در حد وعده، در توزیع نقدی پول علاوه بر اثرات کلان اقتصادی که خواهد داشت یکی از کلیدی ترین بحث ها در انتخابات ۹۲ خواهد بود؛ از یک سو برگ برنده ی پاستورنشینان و از سویی معضلی جدی در کارزار دیگر رقیبان انتخاباتی.

احتمالا به همین دلیل است که محمدرضا باهنر نایب رییس مجلس پس از سخنرانی احمدی نژاد در نطق خود می گوید: "ما با پرداخت ۴۰ هزارتومان یارانه به اقتصاد خانوار و به هر فرد شروع کردیم امروز به گفته خود مسئولان دولت مقدار زیادی از این پولی که به خانواده ها داده شده مستهلک شده یعنی ۴۰ هزار تومان ارزش ۴۰ هزار تومان ۲ سال قبل را ندارد. اگر بخواهیم در این میدان بدویم و جلو برویم اگر ۴۰ هزار تومان را ۴۰۰ هزار تومان هم کنیم فردا به تبع این ۴۰۰ هزار تومان مجبوریم از جیب دوم مردم ۵۰۰ هزار تومان برداریم."

منتقدانی مثل باهنر که خود در اردوگاه های چند شقه اصولگرایان خیز انتخاباتی خود را شروع کرده اند، زمان درست برای شروع فاز بعدی هدفمندی یارانه ها را نیمه دوم سال آینده می دانند. یعنی زمانی که دولت بعدی سر کار خواهد بود. این موضعی است یک روز پیش از حضور احمدی نژاد، دو فراکسیون اصلی مجلس یعنی "اصولگرایان و رهروان ولایت" بر روی آن توافق کردند.

آنها معتقدند این مرحله از هدفمندی باید ابتدا در بودجه ۹۲ ارائه و سپس از پاییز سال آینده اجرا شود. هرچند پس از گذشت حدود ۴۰ روز از اتمام مدت قانونی، دولت به سیاق سالهای گذشته همچنان از فرستادن لایحه بودجه به مجلس خودداری می کند.

در هر حال اهداف انتخاباتی اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها توسط احمدی نژاد شدیدا انکار می شود: "چه در دفعه قبل و چه در حال حاضر برای اجرای این طرح هدف انتخاباتی نداریم".

یکی از جدی ترین انتقادهای معترضان به انتخابات سال ۸۸ نیز استفاده از امکانات دولتی و اجرای یکباره طرحهایی مانند واگذاری سهام عدالت در روزهای پیش از انتخابات بود. همان روشی که احمدی نژاد چهار سال پیشتر نیز با پرداخت بودجه شهرداری در شهرها و روستاهای مختلف کشور انجام داده بود.

در سال ۸۴ احمدی نژاد با شعار آوردن پول نفت سر سفره مردم به انتخابات وارد شد. وی هر چند بعدا وجود چنین شعاری را از ریشه منکر شد اما همچنان و پس از هشت سال حرفهایی از همان جنس می زند: " مردمی که قالی می‌بافند نباید روی حصیر زندگی کنند و ملتی که روی دریای ثروت نشسته‌اند نباید فقیر داشته باشد."

این صحبتها با واکنش جعفرزاده، نماینده رشت مواجه شد که گفت: " آن روزی که ایشان صحبت از آوردن نفت به سر سفره‌ها کرده بود، مردم روی فرش زندگی می‌کردند، امروز که صحبت از قالی و حصیر می‌کند معلوم نیست چه بر سر مردم خواهد آمد، تو را به خدا حرفی از قالی و حصیر نزنید."

احمدی نژاد حرف هایش را زد و رفت؛ توصیه ی هیات رییسه به ماندن او و شنیدن نظر نمایندگان نیز حاصلی نداشت؛ او گفت برنامه ی دیگری دارد. شأن مجلس فرمایشی را احمدی نژاد رعایت کرد. مجلسیان هم مثل دیگر باندهای رقیب، چاره ای ندارند که او را تا پایان دوره اش تحمل کنند. همان که سردار قاسمی گفته: بگذارند فرودی بی خطر داشته باشد. ظاهرا و با این شعارها و ادعاها و وعده های جدید رییس دولت برآمده از انتخابات پرمسئله و ابهام ۸۸، بعید است هواپیمای باند احمدی نژاد ـ مشایی خیال نشستن بی دردسر داشته باشد و رها کردن قدرت نفتی قوه مجریه.