مصاحبه در باره‌ی نظرسنجی موسسه‌ي پیو در پاکستان

پیو،‌ موسسه‌ی معروف تحقیقاتی آمریکا یک نظرسنجی در پاکستان انجام داده که نتایج قابل تاملی دارد. مهمترین نتیجه این است که اکثریت پاکستانی‌ها نگاه مثبتی به آمریکا ندارند و آن را دشمن خود تلقی می‌کنند. اغلب کسانی که نظرشان پرسیده شده گفته‌اند که حملات موشکی آمریکا با هواپیماهای بدون سرنشین را محکوم می‌کنند و واشنگتن کمک اندکی به پاکستان می‌کند.

نگرانی و نگاه منفی نسبت به طالبان و القاعده هم در پاکستان رو به کاهش رفته است.

نظر سنجی پیو در واقع مکمل مضمون اسناد و مدارکی  است که سایت ویکلیکس هفته‌ی پیش افشا کرد و تصویری نگران‌کننده از وضعیت و چشم‌انداز جنگ نیروهای ناتو در افغانستان به دست می‌داد. به ویِژه همکاری سازمان اطلاعات و امنیت پاکستان با طالبان و گروه‌های افراطی موضوعی است که این اسناد قسماً محرمانه آن را تایید می‌کنند.

هم اسناد یادشده و هم نظرسنجی موسسه‌ی پیو بار دیگر این سوال را مطرح کرده که آیا در مبارزه با تروریسم و در احیای صلح و ثبات در افغانستان، پاکستان بخشی از مشکل است یا بخشی از راه‌حل.

اینک در خود آمریکا هم امیدها به موفقیت ناتو در افغانستان، روز به روز در حال کاهش است، به ویژه با توجه به این که بر خلاف تصور رسمی، پاکستان خود نیز در بخش عمده مخل موفقیت این تلاش‌ها است.

دو روز پیش که در مجلس نمایندگان آمریکا افزایش بودجه نظامی برای ادامه حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان به رای‌گیری گذاشته شد، نزدیک به ۱۰۲ نماینده از ۲۵۰ نماینده حزب دمکرات به این طرح دولت اوباما رای منفی دادند، و تنها حمایت نمایندگان جمهوریخواه بود که طرح را از شکست نجات داد. نمایندگان مخالف خواهان آن بودند که دولت به خواست آنها مبنی بر ارائه‌ی طرحی تا آوریل برای خروج سامانمند و آبرومندانه نیروها از افغانستان ترتیب اثر دهد.

به عبارتی، بحث استراتژی خروج، خروجی که دستکم مانند خروج نیروهای شوروی از افغانستان (و نه نیروهای آمریکایی از ویتنام) در ظاهر هم که شده نشانه‌ی شکست کامل تلقی نشود و افزایش قدرت و اعتماد به نفس به طالبان و القاعده و ... را به دنبال نیاورد روز به روز جای بیشتری را در مباحث محافل سیاسی و تصمیم‌گیر در واشنگتن و لندن و برلین و ... به خود اختصاص می دهد.

جنگ در هندوکش به نقطه‌ی حساسی نزدیک می شود. شکست ناتو و راه‌یابی دوباره‌ی افراط‌گرایی به ساختار حکومتی در افغانستان و پاکستان و نیز قدرت‌گیری سایر افراطیون در منطقه روز به روز گزینه‌ی محتمل‌تری می‌شود. همکاری جمهوری اسلامی با حزب اسلامی حکمتیار که در اسناد انتشاریافته از سوی ویکیلس تایید و تاکید شده را هم، قسماً باید از منظر سرمایه‌گذاری این رژیم در افغانستان برای دوران پس از شکست و خروج ناتو و  ایجاد زمینه برای مانور در صحنه سیاسی این کشور در صورت بازگشت افراطیون به قدرت نگریست.

چه جای اشاره که در ایجاد وضعیت بحرانی و فاقد چشم انداز کنونی در افغانستان،‌ نوع عملکرد سیاسی و نظامی ناتو و غرب در این کشور و نیز در پاکستان و کارنامه‌ی شدیدآً آلوده‌ی دولت حامی آنها در کابل به فساد و قاچاق سهمی عمده داشته است.

در(اينجا )  مصاحبه‌ای است در باره‌ی جوانب و زمینه‌های نگاه منفی پاکستانی‌ها به آمریکا. در صورت تمایل گوش کنید.