قرارداد جمهوری اسلامی با چین فاقد اعتبار است
جبهه ملی ایران: امتیازات ویژه‌ای که در این قرار داد از طرف جمهوری اسلامی برای چین در نظر گرفته شده، با منافع ملی ایران در تضاد است. دادن تخفیف ۳۲ درصدی نسبت به قیمت جهانی نفت، امکان به تأخیر انداختن پرداخت بهای نفت، از جمله‌ی امتیازات ویژه‌ای است که به چین داده شده است.

Knebelkredite für Entwicklungsländer
So funktioniert Chinas Schuldenregime
Mit Hunderten Milliarden finanziert China Häfen, Brücken und Staudämme in aller Welt. Die Bedingungen der Kredite waren bislang kaum bekannt. Nun enthüllt eine Studie, wie Peking seine Schuldner kontrolliert.
Von Michael Sauga
31.03.2021, 05.11 Uhr

این هم ترجمه این نوشته.  برای چین- دوستان: پیش از تهمت غرب زدگی تاکید کنم، که این نوشته عدم شفافیت و سیستم مالی چینی را تشریح می کند. کشور های غربی چنین کارهایی به دلیل قوانین شفاف و ژورنالیسم عمومی  بسیار دشوار و در بسیاری غیر ممکن است  است.
وام های سخت برای کشورهای در حال توسعه
سیستم بدهی  چین به این ترتیب کار می کند
چین بندرها ، پل ها و سدها را در سراسر جهان با صدها میلیارد هزینه مالی می کند.  درباره شرایط وام ها اطلاعات کمی در دست بود.  اکنون یک مطالعه نشان می دهد که چگونه پکن بدهکاران خود را کنترل می کند.
از مایکل ساگا

31 مارس 2021 ، 5:11 صبح

آنها سدها را در پاتاگونیا و پل ها را در لائوس تأمین می کنند.  وام آنها به دلار یا نفت پرداخت می شود و وقتی طلبکارانشان نتوانند پرداخت کنند ، گاهی دسترسی به مهمترین بندر کشور را تضمین می کنند.  بانک های توسعه دولتی چین اکنون بزرگترین بستانکار در جهان هستند.  آنها فقط به کشورهای در حال توسعه بیش از 400 میلیارد دلار وام داده اند.  برخی از وام ها به عنوان کمک ضروری در ایجاد زیرساخت ها یاد می کنند.  دیگری به عنوان شکلی مدرن از اسارت بهره که بخشهای زیادی از آسیا ، آمریکای لاتین و آفریقا را تحت کنترل پکن در می آورد.
خود قراردادها غالباً مخفیانه است
درباره شرایط توافق نامه های وام چینی اطلاعات کمی در دست بود.  جزئیات فقط وقتی رسوائی می کرد آن را علنی می کرد.  با این حال ، اکنون تیمی از محققان دانشگاه ها و اندیشکده های ایالات متحده و همچنین موسسه کیل برای اقتصاد جهانی برای اولین بار توانسته اند حدود 100 قرارداد وام تمام متن را بیابند: در سال های کار کارآگاهی در بایگانی وزارتخانه های دارایی و بانک های مرکزی یا در پیوست اسناد پارلمان.

نتیجه تحقیقات آنها ، که برای اولین بار به طور سیستماتیک توافقنامه های وام پکن را بررسی می کند ، ثابت می کند که بسیاری از منتقدان درست می گویند: وام های خارجی چین معمولاً شرایط بسیار بدتری را نسبت به توافق سایر کشورهای بزرگ طلبکار به بدهکاران ارائه می دهند.  براساس این مطالعه ، آنها "سیاست داخلی و خارجی" کشورهای گیرنده را تحت تأثیر قرار داده و "توافق نامه های اعتبار بین المللی" را دشوارتر کردند.
این موضوع با این واقعیت آغاز می شود که معاملات پکن اغلب حاوی بندهای محرمانه ای است که در سایر قراردادها غیر معمول است.  گیرندگان مجاز به ارائه اطلاعات در مورد شرایط یا سایر مفاد قرارداد نیستند ، و حتی گاهی اوقات وجود قرارداد به خودی خود منوط به محرمانه بودن است.  پروفسور کریستوف تربش از کیل ، یکی از نویسندگان مشترک این مطالعه می گوید: "این امر معمولاً ارزیابی صحیح میزان بدهی خارجی و انجام اقدامات مناسب را در شرایط بحرانی دشوار می کند."
بعلاوه ، در این قراردادها معمولاً شرط می شود که بانکهای دولتی چین در صورت عدم بازپرداخت وامهای خود طبق برنامه ، به دارایی بدهکاران خود دسترسی ترجیحی دارند.  بعضی اوقات حسابهای بانکی باید در خارج از کشور نگهداری شوند ، در صورت لزوم پکن از آنها می تواند استفاده کند.  گاهی اوقات دولت ها باید اطمینان حاصل کنند که هیچ توافق نامه تنظیم مجددی با سایر طلبکاران مانند کلوپ پاریس انجام نمی دهند.  این بندها با توافقاتی که اخیراً رهبری چین در چارچوب کشورهای G20 در زمینه رسیدگی به وام های کشورهای در حال توسعه انجام داده است ، مغایرت دارد.
مهمتر از همه ، معاملات انجام شده نفوذ گسترده سیاسی چین را تضمین می کند.  اگر کشورهای بدهکار "منافع یک نهاد جمهوری خلق" را نقض کنند ، پکن اغلب مجاز به لغو یا وام گرفتن است.  گاهی اوقات قطع روابط دیپلماتیک دلیلی برای مطالبه بازپرداخت فوری وام تلقی می شود.  بر اساس این مطالعه ، چین "یک طلبکار قوی و تجاری زیرک" است که در معاهدات خود می داند چگونه از طریق روش های مختلف کشورهای دریافت کننده را تحت فشار قرار دهد.
محققان خواستار شفافیت هستند
این اغلب منجر به درگیری های زشت می شود.  هنگامی که رئیس جمهور سابق آرژانتین ، مائوریسیو ماكری می خواست پروژه سد را كه توسط پكن تأمین می شود متوقف كند ، ناگهان جمهوری خلق تهدید كرد كه وام های خط ریلی برنامه ریزی شده را لغو خواهد كرد.  در اکوادور و ونزوئلا ، چین دسترسی به درآمد حاصل از تجارت نفت ، در غنا از استخراج بوکسیت را تضمین کرد.  کاستاریکا و هندوراس مجبور شدند درآمد حاصل از اوراق بهادار مالی را بدهند.  و در جمهوری دموکراتیک کنگو ، معاهدات دولت هر قانونی را که می تواند به سرمایه گذاران چینی آسیب برساند ، ممنوع کرد.  در این مطالعه گفته شده است که چنین "بندهای تثبیت کننده" "تعیین سرنوشت دولت بدهکار" و همچنین "حفاظت از محیط زیست ، شغل و بهداشت" را تضعیف می کند.
نمایش دادن
با این وجود ، محقق بدهی کیل ، تربش ، نسبت به دیدن منفی وام های چین هشدار می دهد.  جمهوری خلق غالباً برای کشورهایی که به سختی شخص دیگری در آنها سرمایه گذاری می کند ، پول تأمین می کند ، به ویژه نه در پروژه های زیربنایی بلند مدت.  بنابراین "قابل درک" است ، "او می گوید ،" که بانک های دولتی چین می خواهند از خود در برابر خطر بالاتر محافظت کنند ".
این دانشمند معتقد است که ضروری است چین سرانجام شفافیت بیشتری در مورد موافقت نامه های وام خود ایجاد کند: "مالیات دهندگان در کشورهای بدهکار حق دارند بدانند که در صورت تردید باید در مقابل چه عواملی مسئول باشند."
این نوشته نشان می دهد که نگرانی ها در رابطه با چین بیهوده نیست. این افشا گری سیستم بانکی چین اهمیت بسیاری برای ما ایرانیان دارد.

🖌📃هول حلیم!
یادداشت مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی
( مسیح مهاجری)
🔻ازروزشنبه هفتم فروردین که سندهمکاری جامع ۲۵ ساله ایران وچین درتهران به امضاءوزرای امورخارجه دوکشوررسید،تاامروزدوشنبه نهم فروردین،صدهامقاله،مصاحبه واظهارنظر درباره آن منتشرشده است.این حجم ازواکنش،نشان میدهدامضاءاین سندیک واقعه مهم است وازحساسیت زیادی برخوردار می باشد.
عده ای این سندهمکاری رابه قرادادترکمانچای تشبیه کرده اندوحتی عنوان"ترکمانچین"برآن گذاشتندوعده ای هم آن راموفقیت بزرگی برای ایران دانسته ومخالفان رابه تبعیت ازدشمنان خارجی ایران متهم می کنند.طبعا این هردوگروه استدلال هایی دارندکه خوبست آنهارامطرح کنندالبته باحفظ حرمت طرف مقابل وپرهیزازاهانت وتهمت به کسانی که مثل آنهافکرنمی کنند.
…
مردی که بوی خوشی به مشامش رسیده بود ازهمسرش پرسیداین بوی چیست؟همسرش گفت همسایه درحال پختن حلیم است.مرد،برای اینکه حلیم راازدست ندهد،به سرعت به منزل همسایه رفت و چون ظرف باخودنبرده بود،باقاشق مشعول خوردن حلیم شدولی باقاشق خوردن،اورا راضی نکردودراثر عجله به داخل دیگ افتاد. مسئولین ماهم به خیال اینکه چینی هاحلیم میپزند،باعجله والبته برای انکه  آمریکاواروپا راتنبیه کنند،به چین وروسیه روی آوردندولی بایدظرف واندازه نگهدارندتاازهول حلیم به داخل دیگ نیفتند.راه نیفتادن به داخل دیگ اینست که نظرموافق راگوش وبهترین هارا انتخاب کنندودراجرائی کردن سندهمکاری۲۵ساله باچین عجله نفرمایند.
🔺مسیح مهاجری

ایران و چین
فرهاد قنبری
درباره توافق میان ایران و چین هنوز هیچ چیز رسمی منتشر نشده است و چیز خاصی درباره آن نمی دانیم و بالطبع هر قضاوتی هم داشته باشیم بر اساس برداشت های شخصی است.
۱- تاریخ به ما می گوید که «گذشته چراغ راه آینده است» و گذشته نشان می دهد که در هیچ برهه ای از تاریخ، کشوری که تحت فشار شدید سیاسی و اقتصادی قرار داشته نتوانسته است قراردادی برد- برد و با در نظر گرفتن حقوق برابر طرفین به امضا برساند.
۲- طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران هر توافق میان ایران و کشورها و سازمانهای بین المللی باید به بحث و بررسی و تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.
۳- حق طبیعی مردم و افکار عمومی است که در مورد جزئیات کامل قرارداد جامع بین المللی میان ایران و کشورهای دیگر اطلاع کامل داشته باشند و در مورد آن بحث و گفتگو نماید.
۴- به نظر رای آوری بایدن در آمریکا در ترغیب دو طرفه ایران و چین به امضاء این توافق نقش داشته است.
دموکرات‌های آمریکا فشار حداکثری ترامپ به ایران را نه تنها باعث تغییر رفتار ایران نمی‌دانند بلکه این میزان فشار را باعث نزدیکی بیش از پیش ایران به چین و روسیه تلقی می کنند. به عقیدهٔ آنها ادامهٔ سیاست جمهوری‌خواهان در قبال ایران باعث تبدیل شدن ایران به کشوری مانند کره شمالی در خاورمیانه خواهد شد که نه تنها از قواعد بین‌المللی پیروی نخواهد کرد، بلکه با تلاش روزافزون برای دسترسی به سلاح هسته‌ای به قدرتِ تهدیدگر منطقه ای در سایهٔ حمایتی روسیه و چین تبدیل خواهد شد. سرعت عمل چین در بستن قرارداد جامع با ایران در واقع تلاش روسیه و چین برای ترغیب ایران به عدم مذاکره دوباره با آمریکا و غرب بر سر برجام و مسائل منطقه ای دیگر است.
۵- جناح محافظه کار و اصولگرا در داخل با ترغیب دولت به امضای این سند در صدد است که از وابستگی اقتصادی ایران به برجام و از تلاش دولت برای بازگشت سریع به برجام در آستانه انتخابات ریاست جمهوری بکاهد و این توافق را در راستای بی نیازی کشور به احیاء برجام و بالطبع بی نیازی به مذاکره مجدد با آمریکا و «پنج به علاوه یک» ارزیابی می کند.

iran-emrooz.net | Wed, 31.03.2021, 11:30
گزارش رویترز از مذاکره غیرمستقیم ایران و آمریکا
صدای آمریکا: دفتر رئيس جمهوری فرانسه می‌گوید امانوئل مکرون و آنگلا مرکل با ولادیمیر پوتین سه‌شنبه شب درباره تلاش فوری جهت بازگردن جمهوری اسلامی به پایبندی کامل به الزامات ذیل برجام رایزنی کرده‌اند. همزمان خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشت که ایران و آمریکا به طور غیرمستقیم و از طریق متحدان اروپایی ایالات متحده،‌ مذاکراتی داشته‌اند.
خبرگزاری رویترز به استناد بیانیه کاخ الیزه سه‌شنبه شب ۱۰ اردیبهشت نوشت: رئیس جمهوری فرانسه، صدراعظم آلمان و رئيس جمهوری روسیه درباره چند موضوع مذاکراتی داشتند. این سه کشور توافق کردند که تلاش‌هایی‌ برای بازگرداندن ایران به پایبندی کامل به الزامات براساس برجام در سریعترین زمان ممکن انجام دهند.

از توافق ایران و چین چه می‌دانیم
سند همکاری ایران و چین امضا روز شنبه ۷ فروردین ۱۴۰۰ در تهران امضا شد. اما درباره این همکاری چه اطلاعاتی منتشر شده است؟ تجارت‌نیوز در تابستان سال گذشته در یک نوشته مبسوط به همه جزئیات منتشره این سند همکاری اشاره کرده بود.
ماجراهای توافق ایران و چین از ۷ تیر ۱۳۹۹ شروع شد. روزی که محمود احمدی‌نژاد در سخنرانی گفت: «دولت ایران مخفیانه در حال امضای قراردادی ۲۵ ساله با یک دولت خارجی است. هر قراردادی که مخفیانه و بدون درنظر گرفتن خواست و اراده ملت ایران با طرف‌های خارجی منعقد شود و برخلاف منافع کشور و ملت باشد، معتبر نیست و ملت ایران آن را به رسمیت نخواهد شناخت.»

سند همکاری ۲۵ ساله با چین امضا شد
علی خامنه‌ای یک گام با تحقق رویایش برای پیاده کردن استراتژی نگاه به شرق نزدیک شد. سند ۲۵ ساله همکاریهای راهبردی ایران و چین به تایید طرف چینی رسید تا ایران به صورت رسمی در اقمار چین قرار بگیرد.
وزرای خارجه چین و ایران، ساعتی پیش سند ۲۵ ساله همکاری‌های راهبردی ایران و چین را امضا کردند.
وانگ‌یی، وزیر خارجه چین که روز گذشته وارد تهران شده است، امروز ۷ فروردین با علی لاریجانی، نماینده علی خامنه‌ای و حسن روحانی دیدار کرد. خبر نهایی شدن این قرارداد پس از دیدار وانگ‌یی با علی لاریجانی منتشر شد. امضای این قرارداد در محل وزارت خارجه بیشتر نمادین بود چرا که ایران در تیرماه سال گذشته متن این سند را به تایید هیئت دولت رسانده بود.
هنوز متن این سند به صورت رسمی منتشر نشده است. در تابستان سال ۱۳۹۸ که برای نخستین بار موضوع تدوین سند ۲۵ ساله مطرح شد، منتقدان آن را با قراردادهایی مانند ترکمانچای مقایسه کردند. یک متن غیررسمی از پیش‌نویس این سند هم پیش‌تر در رسانه ها منتشر شده است که در آن صرفا کلیات نقشه راهبردی میان دو کشور در موضوعات اقتصادی، بین‌المللی و امنیتی اشاره شده است.
ضمایم این سند نیز که در آن‌ها جزئیات پروژه‌ها و برنامه‌های مشترک دو کشور روشن می‌شود از سوی دو طرف منتشر نشده است.
پیش به سوی شرق
 موضوع تدوین سند استراتژیک طولانی‌مدت میان ایران و چین نخستین بار چند روز پس از آغاز اجرای توافق برجام در بهمن‌ماه ۱۳۹۴ منتشر شد. در آن زمان شی‌جی‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین به عنوان اولین رئیس دولت پس از اجرای برجام به ایران سفر کرد و در دیدار با علی خامنه‌ای خواستار دستیابی به توافق کلان و طولانی‌مدت با ایران شد.
نهایتا در مذاکرات میان دولت‌های دو کشور در این سفر قرار شد تا هر دو طرف کار بر روی تدوین پیش‌نویس یک سند همکاری راهبردی را آغاز کنند. این پیش‌نویس با وقفه‌های فراوان در تیرماه ۱۳۹۸ تهیه شد. در دو سال گذشته، دو کشور وقت خود را صرف اصلاح و تدوین سندهای ضمیمه این پیش نویس کرده‌اند. سندهایی که حتی متن پیش‌نویس آن‌ها نیز هنوز به رسانه‌ها راه نیافته است.
به صورت غیررسمی گفته شده است که در ضمایم این سند، چین موافقت کرده که در سال‌های آینده حدود ۴۰۰ میلیارد دلار در ایران سرمایه‌گذاری کند. بخش عمده این سرمایه‌گذاری بر روی بخش نفت‌وگاز متمرکز خواهد شد.
همچنین گفته می‌شود که ایران نیز متعهد شده است که امتیازات اقتصادی قابل توجهی به چین برای ورود تقریبا انحصاری به بازار کالا و فناوری بدهد و همچنین راهبرد امنیتی چین برای اجرای طرح کمربند-جاده را پیاده سازی کند.
نشریه بریتانیایی پترولیوم اکونومیست پیش‌تر در گزارشی تفصیلی به‌نقل از یک منبع نزدیک به شرکت نفت ایران که نام او ذکر نشده بود، نوشته بود که ضمایم توافق راهبردی ایران و چین، شامل تخفیف و امتیازهای بسیار به چین در زمینه سرمایه‌گذاری نفت و گاز ایران است. این امتیازات عبارت‌اند از:
سرمایه‌گذاری ۲۸۰ میلیارد دلاری چین برای توسعه بخش‌های نفت، گاز و پتروشیمی ایران
سرمایه‌گذاری ۱۲۰ میلیارد دلاری و برای ارتقای زیرساخت‌های حمل و نقل و زیرساخت‌های تولیدی ایران
تخفیف‌های کلان برای خرید نفت
در اختیار قرار دادن امتیاز توسعه میدان‌های نفتی ایران به شرکت‌های چینی
استقرار پنج هزار پرسنل امنیتی چین در ایران برای محافظت از پروژه‌ها
پرداخت‌ها بر اساس ارزی به جز دلار. دو سوم نقد. یک سوم به شکل کالا و خدمات با این چشم‌انداز که ایران مرکز کارخانه‌های چینی در خاورمیانه شود.
همچنین براساس این گزارش ایران قرار است به مشتری بزرگ تسلیحات نظامی چینی در منطقه خاورمیانه تبدیل شود.

سند همکاری ایران و چین: هیاهو برای هیچ؟
«وطن‌فروشی» یا «پیروزی گردش به شرق» جمهوری اسلامی؟ کدام یک از روایت‌ها در باره سند همکاری ایران و چین درست است؟ آنطور که مخالفان عمدتا راست‌گرا و ملی‌گرا می‌گویند ایران به مستمعره چین بدل خواهد شد یا روایت حکومت که امضاء سند همکاری را یک دستاورد بزرگ در گردش به شرق و عبور از تحریم‌ها می‌داند، واقعی است؟ شاید هم هیچ کدام.
سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین با واکنش‌های مختلفی همراه شده است؛ مخالفان جمهوری اسلامی این سند را مصداق آنچه که «وطن‌فروشی» می‌خوانند، می‌دانند. اصول‌گرایان نزدیک به نظامیان و سپاه پاسداران این سند را یک موفقیت بزرگ توصیف کرده‌اند. برخی از جریان‌های سیاسی در داخل هم از آنچه که غیرشفاف بودن سند عنوان می‌کنند، گلایه دارند. یک مقام مسئول در وزارت خارجه در پاسخ به این انتقادها گفته است سند غیرتعهدآور است و انتشار آن چندان متداول نیست.
جزئیات سند همکاری ۲۵ ساله منتشر نشده است. تنها کلیاتی از آن که پیشتر هم فاش شده بود، به خبرگزاری‌های رسمی راه یافته است.
 رضا زبیب، مدیرکل شرق وزارت امور خارجه انتشار متن سند «غیرالزام‌آور» را غیرمتداول» دانست. او همزمان تحریم‌ها را «مانع دو چندان» انتشار جزئیات این سند عنوان کرد. سندی که نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم از جزئیات آن بی‌خبرند.
«دولت سند را در اختیار مجلس بگذارد»

ابراهیم عزیزی، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی هشتم فروردین، یک روز پس از امضاء سند، از دولت خواست جزئیات سند را در اختیار نمایندگان مجلس بگذارد: قطعا باید این سند به مجلس شورای اسلامی ارائه شود تا نمایندگان از جرئیات آن اطلاع داشته باشند.
به گفته عزیزی مطابق قانون هرگونه معاهده و توافقنامه با کشورهای خارجی باید به تصویب مجلس برسد و مجلس باید بر آن مهر تایید بزند.
وزارت خارجه اما آنطور که مدیرکل دفتر شرق وزارتخانه عنوان کرده معتقد است این سند، ماهیت و حتی شکل قرارداد/موافقتنامه ندارد بلکه صرفا یک نقشه راه و چارچوب روابط بلند مدت است و آنچه اکنون بصورت غیر مدون بین دو کشور وجود دارد، با یک افق بلند مدت تثبیت و تقویت شده است.
اگر این ادعا صحت داشته باشد آنوقت همه آنچه که در باره «تواقفنامه» و «قراردادهای دوطرفه» بیان شده، غیرواقعی است و تبلیغات جمهوری اسلامی برای نمایش یک «پیروزی بزرگ» هم بی‌معنا.
خبرگزاری فارس، نزدیک به سپاه پاسداران در یک یادداشت به تهی بودن سند از «توافق‌های تعهدآور» اذعان کرد و نوشت: «آنچه دیروز بین وزرای خارجه ایران و چین امضاء شد توافق یک سند کلی و بالادستی از جزئیات یک قرارداد بزرگ و همه‌جانبه است و در حقیقت، مؤلفه‌های الزام‌آور طرفین در انعقاد قراردادهایی متناظر با اسناد راهبردی بالادستی امضاءشده نهفته خواهد بود که تا آن مرحله هنوز، نمی‌توان گفت طرفین به تفاهم تمام‌عیار دست‌یافته‌اند، بقول معروف «شب دراز است و قلندر بیدار».
هنوز توافقنامه‌ای امضاء نشده است
آنچه که در رسانه‌های حکومتی ایران از توافق برجسته شده «فرصت دور زدن تحریم‌ها» و «ایجاد موازنه در سیاست خارجی» است. هنوز هیچ یک از مقام‌های رسمی در باره اینکه آیا امضاء این سند موجب بهبود روابط تجاری دو طرف خواهد شد، ادعایی نکرده‌اند. تنها دستاورد این سند به گفته مدیرکل دفتر شرق وزارت خارجه «ظرفیت امضاء ده‌ها و بلکه صدها قرارداد است».
قراردادهایی که پیش از این نیز میان دو طرف امضاء شده اما در اجرا به مشکل خورده است. نمونه آن بهره‌برداری از میادین گازی پارس جنوبی که قرار بود شرکت ملی نفت چین جایگزین توتال شود اما به دلیل هراس از مجازات تحریم‌ها حاضر به همکاری با ایران نشد و یا پروژه آزادراه تهران- شمال که سال‌ها است معلق مانده و میان پیمانکاران دست به دست می‌شود.
حمیدرضا صالحی، عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در پیوند با این موضوع گفت: آنچه درباره حضور چین در صنایع نفتی ایران مطرح شده فعلا در حد گمانه‌زنی است و خبر قطعی در باره آن منتشر نشده است.
او از دولت خواست به منظور «روشن شدن مسیر هدف‌گذاری‌های صورت گرفته» جزئیات توافق منتشر شود و همزمان به دولت توصیه کرد: تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد چین نگذارد، چرا که چین نفت مورد نیازش را از کشورهای مختلف تامین می‌کند و با دولت‌های منطقه ارتباط دارد.
سند همکاری ۲۵ ساله در شرایطی امضاء شد که تبادل تجاری غیرنفتی ایران و چین در پایان سال ۱۳۹۹ نسبت به یک‌ سال قبل‌تر ۲,۱ میلیارد دلار کاهش یافت و به کمتر از ۱۹ میلیارد دلار رسید؛ رقمی ۳۰ برابر کمتر از آنچه که حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران در سال ۱۳۹۴ اعلام کرد. او گفته بود: «پیش‌بینی می‌کنیم رقم مبادلات اقتصادی تهران-پکن در ۱۰ سال آینده به ۶۰۰ میلیارد دلار ارتقا یابد». چین پس از خروج آمریکا از برجام برای در امان ماندن از مجازات تحریم‌ها خرید نفت از تهران را کاهش داد.
در این شرایط امضاء این سند می‌تواند سطح همکاری دو طرف را آنگونه که جمهوری اسلامی تبلیغ می‌کند، «ارتقاء» دهد و راهی برای گریز ایران از تحریم‌های سخت آمریکا و بدعهدی اروپا بگشاید یا آنطور که مخالفان و منتقدان می‌گویند به تله‌ای برای گرفتاری جمهوری اسلامی بدل خواهد شد؟
به نظر می‌رسد تا زمانی که جزئیات سند و توافقنامه‌های همکاری‌های مرتبط با آن منتشر نشود، پرسش‌های این‌چنینی و پاسخ‌ به آنها کارکرد «تبلیغاتی» خواهد داشت.

هشدار اتاق بازرگانی تهران به توافق ۲۵ ساله ایران با چین

«نباید تمام تخم‌مرغ‌هایمان را در سبد چین قرار دهیم»
رادیو بین المللی فرانسه - یک روز پس از امضای توافق ۲۵ ساله ایران و چین، حمیدرضا صالحی عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران با اعلام این که «فعالان بخش خصوصی نیز تاکنون در جریان جزییات این توافق قرار نگرفته‌اند»، هشدار داد: «ما نباید تمام تخم مرغ‌هایمان در بازار نفت را در سبد چین قرار دهیم.»
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در گفت‌وگو با ایسنا تاکید کرد: «همانطور که آنها نیاز خود به نفت را از کشورهای مختلف تهیه می‌کنند، ما نیز باید در کنار چین، سعی کنیم در بازار دیگر مشتریان سنتی خود را حفظ کنیم.»
او به تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی اشاره کرد و گفت: «این تحریم‌ها از سویی باعث شده ریسک سرمایه گذاری در کشور افزایش یابد و از سوی دیگر بسیاری از شرکت‌های خارجی از جمله چینی‌ها را از حضور در ایران منصرف کرده است.»
صالحی گفت تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ریسک سرمایه گذاری بالایی را در ایران به وجود آورده و چین به عنوان یک قدرت اقتصادی جهانی که امروز در منطقه با کشورهایی مانند عربستان سعودی و پاکستان مراودات جدی دارد، حاضر به پذیرش این خطرات نیست.
👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه
در حالی که جمهوری اسلامی جزئیاتی از توافق خود با چین را منتشر نکرده، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران گفت: «خواسته ما این است که با هدف روشن شدن مسیر و هدف گذاری‌های صورت گرفته، جزییات این توافق منتشر شود. آنچه که درباره حضور چین در صنایع نفتی ایران مطرح شده نیز فعلا در حد گمانه زنی‌هاست و خبر قطعی درباره آن منتشر نشده است.»

روزهای خوش و روزهای ناخوش یک ملت: به مناسبت امضاء قرارداد ۲۵ ساله با جمهوری کمونیستی خلق چین
کلمه – سیدکاظم قمی
در تقویم هر ملتی روزهایی ثبت شده که یادآور تحولی نیکو، حادثه‌ای خوش یا پیروزی افتخارآفرینی است، و روزهایی ثبت شده که یادآور سقوطی فاجعه‌بار، انحطاطی نومیدکننده یا شکستی همراه با سرافکندگی است. تقویم ما ایرانیان نیز مملو از چنین روزهای تاریخی است. مناسبت‌های ملی همچون نوروز، تیرگان، مهرگان و بهمن‌گان؛ مناسبت‌های مذهبی همچون میلاد عیسی (ع)، پیامبر گرامی اسلام (ص) و امامان و پیشوایان دینی (ع)؛ مناسبت‌های سیاسی همچون پیروزی انقلاب مشروطیت، خروج متفقین از ایران، ملی شدن نفت، انقلاب اسلامی ۱۳۵۷، و بازگشت آزادگان از عراق؛ تداعی‌کننده روزهای خوش مردم ماست؛ هرکس و هر گروه به فراخور حال خود. روزهایی هم یادآور حوادث تلخی است که مرارت آن در ذائقه تاریخی یک ملت ماندگار است: ۳ شهریور ۱۳۲۰ آغاز اشغال ایران توسط متفقین، ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ روز کشتار مردم معترض در میدان ژاله تهران، عاشورای ۱۳۸۸ روز سرکوب و کشتار جنبش سبز مردم ایران، کشتار دیماه ۱۳۹۶، کشتار آبان‌ماه ۱۳۹۸ و … .
در زمره چنین مناسبت‌های تلخی می‌توان از روزهایی سخن گفت که زمامداران کشور، بدون در نظر گرفتن منافع ملی، گاه در انظار عمومی و گاه به‌دور از چشم مردم، قراردادهای ننگینی با کشورهای بیگانه یا نمایندگان تجاری آنها امضاء کرده‌اند: اول آبان‌ماه ۱۱۰۱ و تسلیم شاه‌سلطان‌حسین صفوی به نیروهای اشغالگر، قرارداد ترکمانچای در اول اسفندماه ۱۲۰۶، روز امضاء قرارداد رژی با کمپانی تالبوت در سال ۱۲۶۹، ۱۷ مردادماه ۱۲۹۸ روز انعقاد قرارداد وثوق‌ الدوله با بریتانیا، و بسیاری روزهای دیگر که نام بردن آنها از حوصله این یادداشت بیرون است. ننگ این روزها از حافظه تاریخی ملت ما نازدودنی است و احساس خفت و خواری آن در ذائقه تاریخی مردم ما همواره به تلخی خواهد ماند. کارگزاران حکومتی که به اجبار یا دلخواه، از سر ناچاری یا نادانی، با انگیزه خدمت یا خیانت، به فرمان یا به اختیار، امضاء خود را پای چنین قراردادهایی گذاشته‌اند، در دادگاه همیشگی وجدان شخصی خود و دادگاه وجدان مردم ایران، باقی مانده‌اند؛ دادگاهی که صدها کتاب و هزاران مقاله تا پایان تاریخ به گزارشش خواهند نشست.
کارگزاران نظام جمهوری اسلامی نیز روزهای خوش و روزهی ناخوشی آفریده‌اند. روز ۷ فروردین‌ماه ۱۴۰۰ به‌عنوان روز قرارداد پیمان ۲۵ ساله جمهوری اسلامی ایران با جمهوری کمونیستی خلق چین در تاریخ ماندگار خواهد شد. آیا امضاء‌کنندگان قرارداد ۷ فروردین ۱۴۰۰ به فردایی که باید چشم در چشم مردم‌شان بیندازند اندیشیده‌اند؟

واکنش بایدن به قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین 

ایندیپندنت فارسی - جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در واکنش به پرسشی درباره همکاری‌های ایران و چین گفت: «سال‌ها نگران این موضوع بوده است.»
بایدن که به سرعت به سوی «ایرفورس ‌وان»، هواپیمای ویژه روسای جمهور می‌رفت، در دو دقیقه به چند پرسش خبرنگاران پاسخ‌های کوتاه داد. آخرین پرسش نیز مربوط به ایران و چین بود. خبرنگار پرسید: «مشارکت نوظهور ایران و چین چقدر نگران کننده است؟» و بایدن پاسخ داد: «سال‌ها نگران آن بودم.»
اگر زمان طولانی‌تری برای این پرسش و پاسخ وجود داشت، بایدن احتمالا برای پرسش درباره برنامه دولت‌اش برای مواجه با این مشارکت «نگران‌کننده» بین ایران و چین، پاسخی نداشت.
بایدن و مقامات دولت او بارها اعلام کرده‌اند که مساله چین در اولویت سیاست خارجی آمریکا قرار دارد. در مقابل آنها کمتر در سخنرانی‌های خود به مساله ایران و راهکارهای آن اشاره کرده‌اند. چنانکه آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا در نخستین سخنرانی خود در وزارت امور خارجه این کشور، کوچکترین اشاره‌ای به ایران نکرد و چین را دغدغه اصلی معرفی کرد. جو بایدن نیز در نخستین کنفرانس خبری خود که بر خلاف دیگر روسای جمهور آمریکا خیلی دیر برگزار شد، کلمه‌ای از ایران و موضوعات مربوط به آن به زبان نیاورد.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
بایدن و دولت او به وضوح درگیر پیامدهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹ هستند و به نظر می‌رسد همچنان در مرحله ارزیابی شرایط و تدوین سیاست‌ها در قبال ایران قرار دارند.

امضاکنندگان بیانیه “نه به جمهوری اسلامی” دو برابر شد
بیانیه کمپین «نه به جمهوری اسلامی» با امضای ۶۴۰ کنشگر سیاسی و مدنی، هنرمند و ورزشکار، نویسنده و شاعر و پژوهشگر، نظامی و استاد دانشگاه روز ۱۱ مارس ۲۰۲۱ منتشر شد. دو هفته پس از انتشار بیانیه، ۷۷۰ نفر دیگر به این کمپین پیوسته‌اند و شمار امضاکنندگان بیانیه به بیش از ۱۴۰۰ نفر رسیده است.
متن بیانیه و فهرست کامل امضاکنندگان:
طنین فریاد “نه به جمهوری اسلامی” را رساتر کنیم!
هم‌میهن!
فریاد “نه به جمهوری اسلامی” در جای‌جای ایران طنین‌افکن شده است.
این صدای مردمی است که عزم جزم کرده‌اند تا بساط جمهوری اسلامی، این مانع اصلی دستیابی به آزادی، رفاه، دموکراسی، پیشرفت و حقوق بشر را برچینند. گسترش کارزار “نه به جمهوری اسلامی” در پیوند با دیگر حرکت‌های سیاسی و مدنی، نویدبخش همسویی و همگرایی بیشتر مبارزات آزادیخواهانه و عدالت‌جویانه مردم ایران برای رهایی از حکومتی ضدبشری است.
هموطنان میهن‌دوستی که قلب و ذهن‌تان سرشار از آرزوی آزادی و آبادی ایران است:
بیاییم خواست “نه به جمهوری اسلامی” را محور همبستگی ملی قرار دهیم تا با برپایی جنبشی بزرگ و فراگیر، خاک ایران‌زمین را برای همیشه از فقر و نکبت این رژیم سیاه و فاسد، پاک کنیم.
فهرست ۷۷۰ امضاکننده جدید:

فراخوان سازمان ملل برای اهدای واکسن کرونا به کشورهای فقیر

دست‌کم ۲۰ کشور جهان تا کنون یک دوز واکسن کرونا هم دریافت نکرده‌اند، در حالی که بیماری کووید۱۹ در این کشورها نیز شیوع دارد و هر روز قربانی می‌گیرد
سازمان ملل متحد از توزیع ناعادلانه واکسن کرونا به شدت ابراز نگرانی کرده و قصد دارد برای بهبود این وضعیت اقدام کند. ۱۸۰ کشور عضو این سازمان با امضای بیانیه‌ای از دسترسی عادلانه همه کشورها به واکسن کرونا حمایت کردند.
اکثریت قاطع ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد روز شنبه، هفتم فروردین (۲۷ مارس) با امضای بیانیه‌ای از دسترسی عادلانه همه کشورها به واکسن کرونا پشتیبانی کردند. این بیانیه به ابتکار لبنان به رای گذاشته شد.
امضاءکنندگان این بیانیه عمیقا ابراز نگرانی کرده‌اند که به رغم “توافق‌ها، ابتکارها و اعلامیه‌های بین‌المللی” واکسن پیشگیری از ابتلا به بیماری کووید۱۹ همچنان ناعادلانه توزیع می‌شود.
به گزارش خبرگزاری آلمان ۱۳ کشور از جمله کره شمالی، میانمار، سوریه، جمهوری آفریقای مرکزی و سودان جنوبی از امضای این بیانیه خودداری کرده‌اند.
به گزارش دویچه وله، بر پایه آمار دانشگاه آمریکایی جانز هاپکینز، تا ظهر شنبه ۲۷ مارس، نزدیک به ۱۲۶ میلیون و ۲۶۵هزار مورد ابتلا به کرونا در ۱۹۲ کشور جهان شناسایی شده و حدود ۲میلیون و ۷۷۰هزار نفر از مبتلایان بیماری کووید۱۹ جان خود را از دست داده‌اند.

رابطه وجود نابرابری و عدم تحقق آزادی در جامعه از نظر روسو
چکیده
ژان-ژک روسو سعی دارد طرحی سیاسی برای جامعه ارائه دهد که بر مبنای آن افراد به آزادی دائم و ابدی دست یابند. بر همین اساس، قرارداد اجتماعی خود را مطرح می‌کند. او در پی این است که به ریشه‌یابی عدم وجود آزادی در جامعه بپردازد و قصد دارد با شناسایی و نقد ریشه‌های این مسئله، طرح قرارداد اجتماعی خود را ارائه کرده و دوام و قوام بخشد. او در این مسیر به نابرابری اشاره می‌کند. به نظر روسو انسان در حالت طبیعی آزاد بوده و آزاد می‌زیسته تا زمانی که جامعه مدنی بر مبنای شکل‌گیری مالکیت خصوصی ایجاد می‌شود. او معتقد است که شکل‌گیری مالکیت خصوصی، نقطه آغاز برقراری نابرابری و گسترش روابط قدرت و سلطه در جامعه است و از همین جا است که انسان از وضعیت طبیعی خارج می‌شود و آزادی خود را از دست می‌دهد. روسو شرط تحقق آزادی را در جامعه در نفی نابرابری می‌داند و طرح قرارداد اجتماعی خود را با تاکید بر نفی اشکال مختلف سلطه و نفی ازخودبیگانگی ارائه می‌کند و معتقد است که برای دوام آزادی‌ای که قرار است از طریق قرارداد اجتماعی مورد نظر او حاصل شود، باید با نابرابری‌ای که در ذات جامعه مدنی وجود دارد مقابله کرد.

سپاه؛ از هزار و سیصد و اندی تا ۱۴۰۰
چکیده :سپاه پاسداران، سازمانی نظامی بود که در نخستین روزهای پس از انقلاب ایران تشکیل شد. آیت‌الله خمینی در ۲ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ طی دستوری به شورای انقلاب اسلامی رسما تاسیس این نهاد را اعلام کرد. از همان ابتدا سپاه نهادی نظامی و بازوی مسلح برای پاسداری از «نظام جمهوری اسلامی» معرفی شد و حتی نام ایران در آرم این نیروی نظامی تشکیل شده در مرزهای جغرافیایی ایران، وجود...

مصادره احزاب و سازمان ها ممنوع
جبهۀ مردم برای نجات ایران – خط سوم
اعلامیه شماره 51
 نهم فروردین= 29 مارس 2021

’خاستگاه فضا و زمان‘
دکتر حسن بلوری

به مناسبت ۸۰۰ امین سالگرد حمله چنگیزخان به ایران!‏
محمد ارسی
mohammadarasi@gmail.com
مقدمه:‏
چنگیزخان دراوائل دههٔ سومِ سده‌ی ۱۳ میلادی یعنی ۸۰۰ سال پیش، به قصد تصرف مُلک خوارزم و مجازات سلطان محمد خوارزم‌شاه به ماوراءالنهر و ایران‌زمین لشگر کشید و پس از چهار سال قتل و غارت و تخریب و خونریزی و ویرانگری حساب شده‌ای که تا آن زمان نظیرش را کسی ندیده و نشنیده بود، فرمان به بازگشت داد و راه زادگاه خویش مغولستان را در پیش گرفت.
وی در بازگشت، مجلس مشورتی ‏با پسرانی که از زن محبوبش بورته خاتون داشت تشکیل داد و در آن نشست وصیت کرد و به پسران ماموریت داد که فتوحات پدر را با تمامِ توان پی گیرند و تا دورترین نقاط شناخته شده‌ی عالم بتازند و پیش روند!‏ می‌دانیم که این ماموریت به اجرا درآمد و از اقیانوس آرام تا مدیترانه، از سیبری تا هند، از ویتنام و کره ‏تا بالکان... که امروزه دهها کشور بزرگ و کوچک جهان را شامل می‌شود تحت سلطه فرزندان و نوادگان چنگیز درآمد و در نهایت، وسیع‌ترین امپراتوری شناخته شده تاریخ شکل گرفت!‏
لذا در هشتصدمین سالگرد آن تهاجم چنگیزی که به گفته‌ی گیبون: “کره ارض را تکان داد، سلاطین و شاهان عصر را سرنگون کرد، خلافت اسلامی را برانداخت، تخت سلطنت سزاران را به لرزه درآورد”، و شرق و غرب عالم را به هم متصل کرد، می‌کوشیم تا به اختصار، سیاست داخلی و خارجیِ چنگیزخانی را با کشورداری خوارزم‌شاهی که فتح چین و ماچین، مبارزه با کفر جهانی و گستراندن دین اسلام را به وظیفه‌ی اصلی و تکلیف شرعی خود تبدیل کرده بود مقایسه کنیم و علل پیروزی‌هایِ برق‌آسا و نابودگر چنگیزخان مغول در دنیای اسلام و شکست و سقوط خفّت‌بار محمد خوارزم‌شاه را که خود را سیف‌الاسلام، قامع‌المشرکین و سلطان نامدار و بی‌رقیب مسلمانان جهان، و اسکندر ثانی می‌نامید از زاویهِ دید دیگری به غیر از آن چه تاکنون معمول و مرسوم بوده بررسی کنیم تا شاید پاسخ قانع کننده‌تری به چون و چرايی وقوع آن حادثه‌ای که ایران و جهان را زیروروی کرد بیاییم، و نهایتاً دریابیم که کدامیک از آن خطاهای هستی‌سوز و مملکت‌بربادده سلطان خوارزم را، هم‌اکنون نیز داریم مرتکب می‌شویم؟ ‏
آیا قدرت‌پرستی و عظمت‌طلبی‌های مستبد حاکم بر جمهوری اسلامی ایران که تحت لوای صدور انقلاب اسلامی، مبارزه با آمریکا و اسرائیل، و برکندن ریشه‌ی ظلم و جور در جهان... جهانی را به دشمنی با ایران و ایرانی کشانده، تکرار رفتار و گفتار سلطان مستبد خوارزم نیست؟ آیا با این سیاست داخلی ظالمانه و سیاست خارجیِ غرب‌ستیزانه‌یِ “مقام معظم رهبری”، فتنه‌ی ایران‌بربادده دیگری مثلِ فتنه‌ی ‏مغول در انتظارمان نیست؟ ‏
در مقایسه‌ی چنگیزخان مغول با سلطان محمد خوارزم‌شاه!‏
‏۱- چنگیز فرمانروایی بود خودساخته “در غایت قساوت، و نهایت درایت وُ شجاعت”؛ از صفر شروع کرد و با استراتژی دقیقی همه گروه‌های قومی پراکنده وُ چادرنشینی را که مشغله‌ای به جز قتل و غارت و تباه کردن یکدیگر نداشتند از پراکندگی و هم‌ستیزی دائمی بیرون کشید و به صورت اَبَرْقومِ متحد ‏و دلیر و دلاور وُ گوش به فرمانی به نام مغول- که یک ماشین جنگیِ تمام عیار وُ آماده‌ی کارزار  بود - درآورد!‏ (ادامه)

دیکتاتوری، دستاورد توده‌های دیکتاتور

👤دکتر محسن رنانی

🔹 نوروز گذشته توانستم  خواندن کتاب «نقد و تحلیل دیکتاتوری» نوشته «مانس اشپربر» را به پایان برسانم.
این روانشناس آلمانی، کتاب را در ۳۲ سالگی و در دهه ۳۰ میلادی پیش از آنکه هیتلر جهان را به کام جنگ جهانی دوم بکشاند، نگاشته است. او در کتاب خود از روی تحلیل روانی رفتار دیکتاتورها، پیش‌بینی کرده که کسی مانند هیتلر سرانجام خودکشی خواهد کرد. این کتاب که منتشر شد، نویسنده‌اش نه تنها ناچار شد برای مصون ماندن از خشم نازیها به زندگی پنهانی روی آورد که کمونیست‌ های پیرو استالین نیز خواندن این کتاب را ممنوع کردند.
🔸این کتاب توسط کریم قصیم به فارسی ترجمه و درسال۱۳۶۳ توسط انتشارات دماوند به چاپ رسیده است. انتشارات دماوند در سال ۶۴ تعطیل شد.
🔹 اشپربر در این کتاب که متنی بسیار روان و گیرا دارد، با تحلیل روانشناختی شخصیت و رفتار دیکتاتورها نشان می‌دهد که آنها به خودی خود دیکتاتور نمی‌شوند؛ آنها پیامد رفتار توده‌هایی هستند که خوی دیکتاتوری بخشی از آنهاست. برای آن که دیکتاتوری برای همیشه از جامعه‌ای رخت بربندد، باید روحیه دیکتاتوری توده‌ها از میان برود (یادمان نرود که ما ایرانی‌ها رابطه خوبی با ضعیف‌تر از خودمان نداریم. ببینید بچه‌هایمان  به سوی گربه‌ها و سگ‌ها سنگ می‌اندازند، سواره‌ها به پیاده‌ها رحم نمی‌کنند، همه‌مان در کار خودمان فرمانروایی می‌کنیم. بقال حاکم است، نانوا حاکم است، راننده تاکسی حاکم است. مامور پلیس و قاضی و همه‌‌ و همه در کار خود می‌خواهیم حکومت کنیم. وقتی در خیابان دزد را می‌گیریم به جای آن که تحویل پلیس‌‌اش بدهیم اول به او کتک مفصلی می‌زنیم، پلیس‌مان وقتی خطاکاری را دستگیر می‌کند اول او را می‌زند و این مثالها فراوان است. این‌ها همه نشانه‌‌های خوی دیکتاتوری نهفته‌ای است که در همه ما وجود دارد).
🔸اشپربر نشان می‌دهد که چگونه شخصیت روانی یک دیکتاتور در گذر زمان تحول می‌یابد و او را از یک زندگی معمولی محروم می‌کند. به گونه‌ای که دیکتاتور رفته رفته دچار سادیسم (دیگر آزاری) و سپس مازوخیسم (خود آزاری) می‌شود.
در واقع از نظر اشپربر، *دیکتاتورها بیمارانی هستند که بیماری‌شان در هیاهوی توده‌ها، برای خودشان و برای دیگران پنهان می ماند* و به همین علت فرصت درمان نیز از آنها ستانده می‌شود.
🔹اشپربر با دسته بندی انواع ترس نشان می‌دهد که دیکتاتورها دچار «ترس تهاجمی» هستند و در واقع بخش بزرگی از رفتار آنها ناشی از این نوع ترس است. اشپربر معتقد است اعتیاد به دشمن تراشی و ایده «دشمن انگاری هر کس با ما نیست» از سوی دیکتاتورها رهاورد ترس عمیقی است که در آنها نهفته است. او از قول افلاطون می‌نویسد « *هر کس می‌تواند شایسته دلیری باشد بجز دیکتاتور*» و بعد خودش به زیبایی و با تحلیل روانشناختی نشان می‌دهد که این سخن افلاطون چقدر دقیق است. در واقع نشان می‌دهد که دیکتاتوری ویژگی است که در نبود  شجاعت پیدا می‌شود. و این رفتار در همه سطوح قدرت (پدر، معلم، رئیس اداره، پلیس محله و ....) نمود دارد. ولی وقتی توده‌های دارای خوی دیکتاتوری با یکی از دیکتاتورها همراهی می‌کنند و از او پشتیبانی می‌کنند، از او یک فرمانروای به تمام معنی دیکتاتور می‌سازند.
🔹اشپربر نشان می‌دهد که چگونه ترس در گذر زمان به نفرت تبدیل می‌شود و آنگاه توده‌ها برای ارضای نفرتشان از عده‌ای، دیکتاتوری را یاری می‌کنند تا آنان را نابود کند و بعد دوباره زمانی می‌رسد که توده‌‌ها به علت نفرت از همین دیکتاتور، او را به کمک دیکتاتور دیگری به چوبه‌دار می‌سپارند.
🔸او به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه دیکتاتورها با ساده کردن مسائل پیچیده زندگی، راه ‌‌حل‌های عامه پسند ــ اما غیر قابل اجرا ــ می‌دهند و اصلا هم نگران عدم قابلیت اجرای این ایده‌های خود نیستند؛ چرا که آموخته‌اند وقتی راه حل‌شان به نتیجه نرسید به‌ راحتی می‌توانند با انداختن مسئولیت این ناکامی ‌به گردن دیگران (دشمنان فرضی)، این ناکامی را تبدیل به فرصتی کنند تا نشان دهند که دشمنان‌شان چقدر قدرتمند‌ هستنند و نمی‌گذارند تا آنها به اهدافشان برسند.
🔹اشپربر البته تحلیل‌اش را معطوف به شخصیت سیاسی خاصی نمی‌کند ولی برخی مثال‌هایش را از رفتار دیکتاتورهای زمانه‌اش (استالین و هیتلر) می‌آورد.
🔸بااین‌حال، زیبایی این کتاب به این است که وقتی نام هیتلر  و استالین را بر می‌داریم و نام هر دیکتاتور دیگری را می‌گذاریم می‌بینیم چقدر تحلیل تازه است. گویا اشپربر آن را همین دیروز و برای تحلیل رفتار دیکتاتورهای این زمانه نوشته است.
⬅پیشنهاد می کنم پیش از نام مقامات سیاسی، نام خود را در متن بگذاریم و بینیم چقدر سزاوار نام «دیکتاتور» هستیم.
(اگر این نوشته را می‌پسندید، برای دوستان و گروههای فرهیخته و اهل مطالعه خود نیز بفرستید)

بازگشت تحلیل طبقاتی
پرویز صداقت
طبقه، مفهومی مجادله‌برانگیز است. در برخی دیدگاه‌های رادیکال اجتماعی و به‌ویژه در میان مارکسیست‌ها جایگاهی محوری دارد و در مقابل در اقتصاد متعارف دانشگاهی اساسا محلی از اعراب ندارد. در عین حال، برخی گرایش‌های رادیکال در علوم اجتماعی در چند دهه گذشته با توجه به کثرت ستم‌هایی که هر جامعه مشخص با آن مواجه است، اهمیت محوری ستم طبقاتی را کنار گذاشته و آن را ستمی مشابه و هم‌ردیف ستم‌های قومی و ملی و جنسی و نژادی و جز آن دانسته‌اند.
در این میان، سنت مارکسیستی علوم اجتماعی کماکان بر نقش تعیین‌کننده طبقه تأکید داشته و یکی از مهم‌ترین چهره‌های این سنت اریک اُلین رایت، جامعه‌شناس فقید آمریکایی است. کتاب فهم طبقه نوشته رایت مجموعه‌ای از مقالات این متفکر برجسته در شناخت طبقه و تحلیل طبقاتی است. کتاب در سه بخش تنظیم شده است. در نخستین بخش چارچوب‌های تحلیل طبقاتی مورد بحث قرار گرفته است. عنوان بخش دوم، طبقه‌ در سده بیست‌ویکم است و مباحثی مانند مرگ طبقه، شغل همچون خرده‌طبقه و ابهام خود مفهوم طبقه مورد بررسی قرار گرفته و بخش پایانی کتاب نیز به بحث درباره ستیز و سازش طبقاتی اختصاص دارد. (ادامه)

iran-emrooz.net | Wed, 24.03.2021, 11:29
نامه بیش از ۱۰۰ کنشگر ایرانی به مقام‌های سازمان ملل
سازمان ملل از همه‌پرسی گذار در ایران پشتیبانی کند
بیش از صد تن کنشگر سیاسی و مدنی و زندانی سیاسی‌عقیدتی از داخل ایران در نامه‌ای به دبیرکل و دیگر مقام‌های سازمان ملل متحد، خواستار پشتیبانی این نهاد از برگزاری همه‌پرسی ملی در ایران، با نظارت شورای امنیت سازمان ملل متحد شدند.
آنها خواستار گذار خشونت‌پرهیز از قانون اساسی جمهوری اسلامی «به یک قانون اساسی سکولار دموکراتیک، از مسیر همه‌پرسی ملی، با نظارت شورای امنیت سازمان ملل» شده و در پایان نامه نوشته‌اند: «ما کارگزاران جنبش همبستگی ملی در ایران برای مشارکت در چنین تعاملی اعلام آمادگی می‌کنیم.»
آنها نوشته‌اند: «ما بر این باوریم که شورای امنیت سازمان ملل متحد، توانایی و پایبندی اخلاقی لازم و کافی را داراست تا در راستای دادرسی نقض مستمر حقوق بشر مردم ایران در سایه ایمنی، امنیت و همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر ملت‌های خاورمیانه و جهان چنین گذار مسالمت‌آمیزی را به پیش ببرد.»
متن نامه:
نامه به دبیرکل سازمان ملل،
ریاست و اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد
به عالیجنابان،
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد
لیندا توماس-گرینفیلد، رئیس شورای امنیت، سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد
ژانگ جون، سفیر جمهوری خلق چین در سازمان ملل متحد
نیکولاس دو ریویر، سفیر فرانسه در سازمان ملل متحد
نبنزیا الكسویچ، سفیر فدراسیون روسیه در سازمان ملل متحد
خانم باربارا وودوارد، سفیر انگلیس در سازمان ملل متحد
اسون یورگنسون، سفیر استونی در سازمان ملل متحد
تی اس تیرومورتی، سفیر هند در سازمان ملل متحد
جرالدین بیرن ناسون، سفیر ایرلند در سازمان ملل متحد
مارتین کیمانی، سفیر جمهوری کنیا در سازمان ملل متحد
خوان رامون د لا فوئنته، سفیر مکزیک در سازمان ملل متحد
عبدو ابری، سفیر نیجر در سازمان ملل متحد
مونا ژول، سفیر نروژ در سازمان ملل متحد
اینگا روندا کینگ، سفیر سنت وینسنت و گرنادین در سازمان ملل متحد
تارک لادب، سفیر تونس در سازمان ملل متحد
دنگ دین کوئی، سفیر جمهوری سوسیالیستی ویتنام در سازمان ملل متحد
ما، امضا کنندگان جنبش همبستگی ملی برای دستیابی به یک قانون اساسی سکولار دموکراتیک در ایران، هم سو با میلیون‌ها شهروند ایرانی، در پشتیبانی از کنشگران سیاسی، مدنی، دگراندیش، حقوق زنان و قومی، طی این نامه از شما، عالیجنابان گرامی می‌خواهیم تا از خواست و اراده مردم ایران برای گذار خشونت پرهیز قدرت از حکومت دینمدار و دزدسالار جمهوری اسلامی و قانون اساسی اش به یک قانون اساسی سكولار دموكراتیك، از مسیر همه پرسی ملی، با نظارت شورای امنیت سازمان ملل متحد پشتیبانی کنید.
مردم ایران در طی ۴۲ سال گذشته، قربانی رفتارهای وحشیانه و غیرانسانی حاکمان دین مدار و دزدسالار جمهوری اسلامی ایران شده‌اند. به همین منوال، در سال‌های اخیر، علی خامنه ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، مسئول مستقیم فرمان سرکوب مردم معترض صلح طلب به نیروهای امنیتی اش بود، اعتراضات سراسری مردمی آبان ۱۳۹۸ که منجر به کشته شدن بیش از ۱۵۰۰ نفر و دستگیری بیش از ده هزار شهروند ایرانی شد، آخرین نمونه این جنایات بود.
امروز، به رغم برخورد وحشیانه رژیم با معترضین و ناکارآمدی در برنامه‌ریزی درست پزشکی در برابر بحران COVID-19، همچنان مردم ایران در گوشه و کنار کشور به اعتراضات و اعتصابات خود علیه نظام جمهوری اسلامی و آیت الله علی خامنه‌ای ادامه می‌دهند. حکومت دین‌مدار ایران، مقبولیت خود را در پیشگاه مردم خود و مردمان خاورمیانه بزرگ از دست داده است.
آرمان‌های مردم ایران، پس از سال ۱۳۹۴، برای دستیابی به یک حکومت سکولار دموکراتیک در سراسر کشور به مراتب فراگیرتر شد، آنچنان که خواستار کناره‌گیری آیت الله علی خامنه‌ای، انحلال کامل قانون اساسی جمهوری اسلامی و گذار خشونت پرهیز به قانون اساسی سکولار دموکراتیک از مسیر رأی‌گیری آزاد، منصفانه و بی‌طرفانه شده‌اند.
ما بر این باوریم که شورای امنیت سازمان ملل متحد، توانایی و پایبندی اخلاقی لازم و کافی را داراست تا در راستای دادرسی نقض مستمر حقوق بشر مردم ایران در سایه ایمنی، امنیت و همزیستی مسالمت‌آمیز با دیگر ملت‌های خاورمیانه و جهان چنین گذار مسالمت آمیزی را به پیش ببرد.
همانطور که در پرونده آپارتاید آفریقای جنوبی در دهه ۱۹۹۰، جامعه جهانی در هم سویی با یکدیگر، به ویژه با مدیریت اعضای دائمی شورای امنیت گرد هم آمدند و با در نظر گرفتن تحریم‌ها به نقض دهشتناک حقوق بشر توسط رژیم آپارتاید پایان دادند - به همین منوال، می‌توان به نقض دهشتناک حقوق بشر مردم توسط رژیم اسلامی در ایران پایان داد. جامعه جهانی می‌تواند، این روند مهم را از مسیر برگزاری یک همه پرسی ملی برای برقراری حاکمیت مردم همچنان که در سال ۱۹۷۸ در شیلی انجام شد، تحقق بخشد. این یک واقعیت انکارناپذیر است که محکومیت شدید و قاطعانه نقض حقوق بشر توسط سازمان ملل متحد، آگوستو پینوشه، رهبر دیکتاتور شیلی را مجبور به برگزاری همه پرسی کرد.
امروز جامعه جهانی، به این اجماع رسیده است که حقوق بشر امری فرامرزی است. آنچنان که رهبران پیشین حکومت‌ها فراتر از امنیت دیپلماتیک در چارچوب مرزهای کشور خود از پاسخگویی به جامعه جهانی مصون نمانده‌اند.
ما با احترام از جامعه جهانی به واسطه شورای امنیت سازمان ملل متحد می‌خواهیم، تا از خواست بنیادین مردم ستمدیده ایران که توسط رژیم دین مدارو دزدسالار حاکم بر ایران، شکنجه، بازداشت، ربوده و زندانی می‌شوند، برای گذار خشونت پرهیز به سوی یک حکومت دموکراتیک و سکولار پشتیبانی کنند.
ما کارگزاران جنبش همبستگی ملی در ایران برای مشارکت در چنین تعاملی اعلام آمادگی می‌کنیم.
با درودهای گرم،
امضاءکنندگان از درون ایران
رونوشت:
عالیجناب میشل باشله، کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد
جناب جوزپ بورل، نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امنیتی
جناب جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران
آقای کنت راث، مدیر اجرایی دیده‌بان حقوق بشر
آقای سلیل شتی، دبیرکل سازمان عفو بین الملل
امضاکنندگان:
احمد عالی نژاد، هوشنگ عبداله نژاد، احترام عبدوس، وحید آهنگری، زرتشت احمدی راغب، حامد آیین وند، رها آجودانی، رسول اکبری، روزبه اکرادی، مهرداد علی پور، هاشم امینی، اکبر امینی ارمکی، اصغر امیرزادگان، ابراهیم امیری، سهراب امیری، عبدالله امیری، کامران آسا، قاسم بهرامی، مهران بختیار ، مسعود چراغی، فرشته چراغی، سعید دامور ، مرتضی دامور، مهناز دامور، مسعود دامور، سمیه دامور، محمد دهقان، کامبیز دلجوان، شهلا انتصاری، سعید فراهانی، منصور فرجی، محمدرضا فرهادپور، مهدی فتحی، محمد قائم مقامی، عباس غفاری، علیرضا قاسمی، مرتضی قاسمی، غلامرضا غلامی کندازی، یاسمین حنیفه طباطبایی، عیسی خان حاتمی، رضا حضراتی، رضا ایلار، ماهان جلال دوست، بیژن جانفشان، پویا جگروند، محمد کریمی، حسن کاظمی، محمدرضا خوانساری، هاشم خواستار، احمد خدابنده، امین کرد، جواد لعل محمدی، بهفر لاله زاری، بهمن لایقی، حاجیه محمدی، صدیقه ملکی فرد، نرگس منصوری، ردا مردانی، شکراله مسیح‌پور، عبدالحمید معصومی تهرانی، فرنگیس مظلوم، محمد میرسلطانی، اسماعیل مفتی زاده، زهرا محمدی، غلامرضا محمدی، سعید محمدی، برزان محمدی، حمیده ملایی، امیرعلی مرادی، فریده مرادخانی، کاوه مرتضوی، مجتبی موسوی، ناصر موسوی، محمد نجفی، پوران ناظمی، محمد نیکبخت، نیکو نیوکار، کامبیز نوروززاده، ناصر نوری زاده، آریو پارسه، زهرا رفیعی، حجت الله رافعی، ایرج رهنما، ابراهیم رمضان نیا، بابک صفری، پرویز سفری، شهرام صفری، داوود ساکی حسینخانی، رضا سلمانزاده، جمال سروی، نازنین شهیدی، ایمان شهوندی، لطیفه شاکر، آرش سلیمانی، حشمت طبرزدی، کامران تکوک، سوسن طلوعی، جواد وفایی، حسین زادعیسا، محمدعلی زحمتکش، کوروش زعیم، زهرا زارع سرجی (ادامه)